Ζούμε κάτω από τα όρια της φτώχιας (τω πνεύματι)

Την στιγμή που οι αγρότες τις υπόλοιπης Ελλάδας κινητοποιούνται για τα δίκια τους,
εμείς εδώ στην Λακωνία απλά γκρινιάζουμε.
Ω ρε γκρίνια να ακούσουνε τα αυτάκια σου. Αντί να διαμαρτηρόμαστε στους υπουργούς και στα κανάλια, γκρινιάζουμε στα καφενεία ο ένας στον άλλο.
Και καλά η γκρίνια για τα οικονομικά που έτσι κι αλλιώς έχουμε πρόβλημα, εδώ το κάνουμε για ότι πετάει και ότι περπατάει.
Από τον ωχαδερφισμό έχουμε περάσει στον καθεπερσικαικαλυτερισμό.
Ζούμε κλιματικά στο καλύτερο μέρος του γαλαξία και παραπονιόμαστε κάθε τρείς και λιγο για τον καιρό.
Θα μου πείτε το χουν λίγο πολύ όλοι οι Ελληνες αυτό το χόμπυ, που είναι μάλλον κατάλoiπο των 400 χρόνων αλλά εμείς το χουμε παρακάνει βρε παιδί μου.
Η ακατάσχετη γκρίνια έχει γίνει πλέον κοινωνική παθογένεια και ίσως επηρεάζει την ζωή μας πολύ περισσότερο από την οικονομική ανέχεια.
Σταματήστε να γκρινιάζετε με το παραμικρό γιατί φορτίζεται με αρνητική ενέργεια η ατμόσφαιρα και μπορεί να βρέξει μιζέρια και ομπρέλες δεν έχουμε.