(Στον σκοπό του τραγ.του Γ Ζαμπέτα "ο πιό καλός ο μαθητής)
Εναν καιρό που μ΄έβαλαν
εταίρο στην Ευρώπη
λόγια πολλά με χόρτασαν
με μπόλικο σιρόπι
Κι ενώ εγώ καμάρωνα
που΄γινα Ευρωπαίος
όταν μου βγάλαν το ευρώ
έμεινα με το -παίος
Ημουνα ευκολόπιστος
και βλάκας από κούνια
μ΄ανώμαλη προσγείωση
μου΄κανε ο Αλμούνια
Ο πιό κακός ο μαθητής
είμαι για τις Βρυξέλλες
κι οι δανειστές τον πλούτο μου
απομυζούν σαν βδέλλες
Εξοπλισμούς και δανεικά
με φόρτωσαν τι κρίμα
κι οι κερδοσκόποι μ΄έχουνε
για το εύκολο το θύμα
Και μένα πού΄χαν ήρωα
τα χρόνια του σαράντα
τώρα οι καλοί μου σύμμαχοι
με βάζουνε στην μπάντα.
Δια Τηλ
Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τα πνευματικά δικαιώματα για εικόνες ,φωτογραφίες ,κείμενα και βίντεο ,πού αναρτώνται στο παρόν ιστολόγιο,ανήκουν αποκλειστικά στούς δημιουργούς τους
5 σχόλια:
δια τηλ σε γουσταρω!αυτο ειναι ενα απ τα καλυτερα σου!
Μεγάλε ΔιαΤηλ το ποίημα έχει καλό ρυθμό. Είναι φανερό ότι στην ποίηση "γυράσκεις αεί ... βελτιούμενος". Από οικονομικά όμως φαίνεται ότι όχι μόνο δεν τα πας καλά, αλλά ξεχνάς πολύ πρόσφατες καταστάσεις.
Σήμερα μέσα από την ΕΕ το μέγιστο επιτόκιο που έχει πληρώσει η Ελλάδα είναι (3,90 Γερμανικό +370 spread)=7,6%
Πριν να μπει στην ΕΕ, η Ελλάδα δανειζόταν με επιτόκια της τάξης του 10-25% και είχε αναγκαστεί να κάνει επανειλημμένες υποβαθμίσεις στην δραχμή, επειδή δεν εύρισκε δανειστές.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι αλλού και όχι στην ΕΕ.
ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΣ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΘΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΙΣΗ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ ΕΞ ΑΛΛΟΥ Ο ΒΑΣΙΚΟΣ ΣΟΥ ΡΟΛΟΣ ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ .ΓΕΡΟΔΑΣΚΑΛΟΣ
Δεν ξέρω αν ο γερο-δάσκαλος προτίθεται να απαντήσει και έτσι λέω να δώσω εγώ μια σύντομη απάντηση:
Λοιπόν για τους έλληνες πάντα έφταιγε ο ξένος δάκτυλος. Από την επανάσταση του ’21 μέχρι τον ελληνικό εμφύλιο και τη χούντα φταίνε οι ξένοι που μας επιβουλεύονται γιατί είμαστε ο περιούσιος λαός, γιατί είμαστε έθνος ανάδελφο, γιατί είμαστε ορθόδοξοι χριστιανοί, γιατί είμαστε οι πιο μάγκες της οικουμένης, διαφορετικοί από τους κουτόφραγκους, τους άγγλους φλώρους, τα πειθαρχημένα γερμανάκια και τα χαζά αμερικανάκια. Έχουμε τους χειρότερους μισθούς, τους ακριβότερους φραπέδες, τα χειρότερα σχολεία, τα περισσότερα φροντιστήρια, έχουμε τα χειρότερα νοσοκομεία, τα παχυλότερα φακελάκια, έχουμε του χειρότερους και ακριβότερους δρόμους, έχουμε τα περισσότερα αυθαίρετα, τις περισσότερες ανεξέλεγκτες χωματερές, οδηγούμε σαν κανίβαλοι και είμαστε πρώτοι στα τροχαία, έχουμε την χειρότερη ποιοτικά,την λιγότερη ποσοτικά και ακριβότερη κοστολογικά παραγωγή, έχουμε το πιο πελατειακό κράτος της Ευρώπης, χρειαζόμαστε το ρουσφέτι του βουλευτή για μια αξονική τομογραφία η μια θέση στην εντατική, έχουμε ανακηρύξει την λαμογιά ως το ύψιστο εθνικό μας προσόν, ως στοιχείο της εθνικής μας υπερηφάνειας, είμαστε βάρβαροι, αμόρφωτοι, απολίτιστοι και τελικά φταίνε οι ξένοι. Δανειζόμαστε με επιτόκια υψηλότατα και μετά αγορεύουμε για την κερδοσκοπία των τραπεζών. Εκλέγουμε κυβερνήσεις που είτε είναι ανίκανες είτε εργάζονται ενάντια στα συμφέροντα μας και πανηγυρίζουμε σαν να κέρδισε η ομαδάρα μας στο γήπεδο. Η διαφθορά από την κεντρική εξουσία μέχρι τον τελευταίο δημοτικό σύμβουλο θεωρείται απ’ όλους μας αυτονόητη. Όμως όταν πιάνουν τα ζόρια θυμόμαστε αλαζονικά και παρηγορητικά τις παλιές δόξες της φυλής. Ο Δια-τηλ μας πήγε στο έπος του ’40. Αφού δεν φτάσαμε στη μάχη του Μαραθώνα φαίνεται ότι τα πράγματα δεν και τόσο δύσκολα.
Επειδή το πολίτευμα μας έχει ακόμα μια επίφαση δημοκρατίας, μήπως είναι καιρός να σταματήσουμε να γκρινιάζουμε -σαν μυξιάρικα κακομαθημένα που χάσανε το τσέρκι από τα χέρια όταν καταλάβανε πως ήρθε η ώρα να σουλουπωθούν- και να δούμε πρώτα τις ευθύνες μας ως κοινωνία; Άλλωστε σε καπιταλισμό ζούμε, το κέρδος είναι η μόνη του άξια, επομένως οι κερδοσκόποι θα είναι κερδοσκόποι και το κράτος δεν θα είναι προστάτης και αρωγός των αδικημένων.
Αγαπητοί μου, δεν γνωρίζω τι πρέπει να κάνουμε. Αυτή είναι δουλειά των πολιτικών μας που πρόσφατα εκλέξαμε. Τη στάση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης θα κρίνουμε στις επόμενες εκλογές. Εκείνο όμως που με απασχολεί είναι η μικροκοινωνία μας, που πιστεύω ότι βρίσκεται σε προστάδιο δομικής αλλαγής, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα τον ξαναβρεί το δρόμο της ανάπτυξης.
ΤΟΠΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: Από τον πόλεμο και μετά που εγώ έχω ζήσει, η κοινωνία μας επαναπροσδιορίστηκε τουλάχιστον δυο φορές. Όταν βρήκε νερό (πάνω από το χωριό) άρχισε να καλλιεργεί οπωροκηπευτικά. Δεν ξέρω γιατί αυτά σήμερα δεν καλλιεργούνται. Μετά έβγαλε τις συκές (που δεν άντεχαν το πολύ νερό) και έβαλε ελιές και ξινόδεντρα. Σήμερα τα πορτοκάλια δεν πωλούνται και το λάδι έχει σχετικά πολύ μικρή τιμή. ΑΛΛΑ σίγουρα ζούμε (οικονομικά) πολύ καλύτερα από ότι μετά τον πόλεμο. Προφανώς κάτι πρέπει να εφεύρουμε πάλι για να διατηρήσουμε τη σημερινή οικονομική ευημερία.
ΑΤΟΜΙΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ: Σίγουρα το οικονομικό επηρεάζει την ευτυχία αλλά δεν την καθορίζει. Τα γεράματά μού επιτρέπουν να σας εκφράσω τη βαθειά πίκρα που νιώθω βλέποντας ένα μεγάλο, υπερβολικά μεγάλο, ποσοστό «ΑΖΕΥΓΑΡΩΤΩΝ» νέων. Το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας δεν μπορείτε να το λύσετε, ΜΠΟΡΕΙΤΕ όμως να κάνετε πιο όμορφες τις στιγμές και τις ώρες σας μέσα από την επικοινωνία. Οι προσπάθειες του Πολιτιστικού συλλόγου και του παπα-Γιώργη είναι αξιέπαινες, αλλά θα ατονήσουν χωρίς την προσωπική συμμετοχή, την πρωτοβουλία και την τόλμη.
Δημοσίευση σχολίου