Αντί για ευχές...

 Για τον καινούριο χρόνο μαζί με τις ευχές μας για ό,τι καλύτερο, μια ευκαιρία για μια καλή συζήτηση.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ...

«Η ομαδική βλακεία θάλλει.

Αν το καταφύγιο του ανθρώπου είναι η κοινωνία, το καταφύγιο του βλάκα είναι η ομάδα, η συσπείρωση με άλλους βλάκες. Από τα πρώτα βήματα το όρθιου δίποδου η συλλογική δράση δεν αντιστάθμιζε μόνο τη φυσική αδυναμία του, αλλά επέτρεπε και το κυνήγι μεγάλων ζώων-θηραμάτων που ήταν αδύνατον να τα κυνηγήσει κάποιος μόνος του. Ο ίδιος λόγος συσπειρώνει και τους ανίκανους εναντίον των ικανών: οι πρώτοι που θα τρέξουν να ενταχτούν σε σωματεία, συλλόγους, οργανώσεις, κυκλώματα είναι οι βλάκες, οι ατάλαντοι˙ οι έξυπνοι και ταλαντούχοι τα βγάζουν πέρα μόνοι τους, δεν θέλουν κεχαγιά στο κεφάλι τους. Και επειδή, όπως λένε οι Γάλλοι, «οι βλάκες κινούνται μαζί», πολύ γρήγορα ορδές βλακών πνίγουν ελπιδοφόρες συσπειρώσεις και κινήματα και η ανθρώπινη ανάγκη για συλλογικότητα νεκρώνεται. Από τους καλλιτεχνικούς ως τους πολιτικούς σχηματισμούς οι βλάκες πλειοψηφούν. Ασχέτως ταμπέλας, κάθε μεγάλη ομάδωση αργά ή γρήγορα καταλήγει ένα γραφειοκρατικό κουκούλι που κυρίως προστατεύει ηλίθιους˙ και ο οποιοσδήποτε κόπανος μπορεί να μπουρδολογεί μεγαλοπρεπώς οχυρωμένος πίσω από το «εμείς» αντί του «εγώ» χωρίς να κινδυνεύει άμεσα από γιαούρτια»

Διονύσης Χαριτόπουλος, Εγχειρίδιο βλακείας, σσ. 82-83

Καλές γιορτές

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΣΩΠΟΥ Σας εύχεται, Καλά Χριστούγεννα, Καλή Πρωτοχρονία,Χρονιά με Υγεία, Χαρά, Ζωή,και Ειρήνη για όλο τον Κόσμο....

Αν η "γέννηση"(λέμε τώρα!) γινόταν σήμερα....Στην εποχή του facebook, twitter, google,email,blogs !!!

Jan Švankmajer: Dimensions of Dialogue (1982)

.

Το Διαστάσεις του Διάλογου (Moznosti dialogu) αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μικρού μήκους φιλμ του Jan Svankmajer. Γυρίστηκε το 1982 και έχει διάρκεια 12 λεπτών. Είναι μία πεσιμιστική σπουδή του Jan Svankmajer πάνω στις σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων και πώς κάποιοι “διάλογοι” μπορεί να τους οδηγήσουν τελικά σε άσχημες καταστάσεις. Για τη σπουδή αυτή επιστρατεύεται η συνήθης σουρεαλιστική ματιά του Τσέχου κινηματογραφιστή ενώ χρησιμοποιούνται διάφορες τεχνικές όπως το collage, assemblage, object animation αλλά και ηθοποιοί.
Στη πρώτη ενότητα του φιλμ τα “κεφάλια” είναι εμπνευσμένα από τους πίνακες του Giuseppe Arcimboldo, γνωστός για τις ζωγραφιές του όπου τα ανθρώπινα πρόσωπα είναι φτιαγμένα από φρούτα και λαχανικά. Οι πρότυπες μορφές του Arcimboldo λαμβάνουν κίνηση στη πρώτη ενότητα του φιλμ ενώ σε επίπεδο, σκοτεινό φόντο τα αντικείμενα λαμβάνουν τρεις διαστάσεις.

Το υπόλοιπο κείμενο(χρήσιμο για την κατανόηση)στο ΣΧΣ

Παύλος Σιδηροπουλος 6/12/1990

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 20 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της γνωστής ποιήτριας Έλλης Αλεξίου. Σ' αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σ' αυτόν του ρόκερ και του σκεπτικιστή.


Η μουσική του πορεία ξεκινά το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει Μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο. Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιουργούν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας». Μαζί κυκλοφορούν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο». Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια». Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι το 7ινστο «Ο Ντάμης ο σκληρός».


Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος επιλέγει να συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του: «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».


Το 1976 δημιουργεί, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και κυκλοφορούν ίσως τον κορυφαίο δίσκο της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου». Και αυτό το σχήμα διαλύεται, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.


Το 1979 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, χωρίς όμως καμία δισκογραφική δουλειά. Την ίδια περίοδο κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ ο ίδιος ερμηνεύει και το soundtrack της ταινίας, τραγούδια του οποίου αποτελούν κάποια από τα πλέον γνωστά του, όπως το «Να μ' αγαπάς». Επίσης, συμμετέχει στην ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.


Στη μικρή καριέρα του ως ηθοποιός περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.


Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980. Ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σ' ένα σχήμα, τους «Απροσάρμοστους», που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί τους μέχρι το τέλος. Το 1982 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εν Λευκώ», ο οποίος αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας για 3 κομμάτια, για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και για προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το 1985 κυκλοφορεί σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ» που είναι ζωντανά ηχογραφημένος στο «Μετρό».


Το 1990 ο Παύλος Σιδηρόπουλος αντιμετωπίζει προβλήματα με το δεξί του χέρι που προφανώς από κάποιο πρόβλημα στα αγγεία παραλύει. Στις 6 Δεκεμβρίου της ίδιας χρονιάς, βρίσκεται νεκρός στο πατρικό του σπίτι, μετά από υπερβολική δόση ηρωίνης.

‎3 Δεκεμβρίου μέρα αφιερωμένη στα Άτομα με Αναπηρία