Μία κραυγή από το παιδί της Παλαιστίνης...

Είμαι παιδί της Παλαιστίνης
Άπορο
Πεινασμένο
Ζω, με μια φέτα ψωμί
Όπως ένα χελιδόνι από το νερό.
Είμαι παιδί της Παλαιστίνης
Όταν ανθίζουν όμορφα λουλούδια
Τα μάτια μου δεν μπορούν να τα δουν.
Αντί για τριαντάφυλλα και λουλούδια, έχω πάρει όπλα...
Εδώ δεν είναι μέρος για τριαντάφυλλα

Είμαι παιδί της Παλαιστίνης...

Έχω ξεχάσει να παίζω.
Έχω ξεχάσει τα παιχνίδια μου.
Ξέρω μόνο ένα παιχνίδι, για να αγωνιστώ με σφεντόνες.
Δεν έχω τίποτα παιχνίδια για να δείτε δείτε, εκτός από όπλα.

Είμαι Παιδί της Παλαιστίνης.

Όπως γεννήθηκα, βρήκα τον εαυτό μου στη μέση των πολέμων.
Είμαι συνηθισμένο σε αιματηρά δάκρυα.
Η μάχη κατά της βαρβαρότητας θρόνιασε εδώ.
Ποτέ δεν λογαριάζω τι είναι
αυτό που "παίζω" εδώ.
Παίξτε μου κάτι για τη καταπολέμηση του πόλεμου.
Όταν παίζετε μπορείτε να παγιδευτείτε.
Όταν είμαι παγιδευμένο γίνομαι μάρτυρας.

Είμαι παιδί της Παλαιστίνης

Πότε θα ακούτε το κλάμα μου;;
Πότε θα ακούτε τη κραυγή μου;;
ΟΤΑΝ
Δεν υπάρχει περισσότερος χρόνος!!!!
Καθώς δεν υπάρχουν περιθώρια για να σκεφτείτε!!!

Όταν θα αρχίσει το σχολείο
Θα είμαι στον πόλεμο.
Δεν βλέπουμε βιβλία!
Δεν ξέρουμε τι είναι ένα πουλί, λουλούδι και στοργή!

Είμαι Παιδί της Παλαιστίνης.

Πες μου ποιες είναι οι αμαρτίες μου;;;
Πότε θα ακούτε το κλάμα μου;;
Πότε θα ακούτε τη κραυγή μου;;
ΟΤΑΝ
Στη χώρα μου, είμαι πρόσφυγας, φυλακισμένος.
Έχω ξεχάσει να χαμογελώ.
Από τα μάτια μου έρχονται δάκρυα.
Από τα μάτια μου έρχεται στο αίμα

Θέλω να ξέρετε ότι εδώ είναι όλα τα Παιδιά έτσι!
Ώστε η ανθρωπότητα να ξέρει ότι πεθαίνουν!!!
Αν είμαστε αδέλφια, να έρθετε, έτσι ώστε να μπορέσουμε να ζήσουμε μαζί.
Ας παίξουμε μαζί !!!