Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε στενά, εδώ στο fimotro, όλη τη "συζήτηση" Ελλήνων και Γερμανών βουλευτών όσον αφορά τα σημερινά δάνεια (που μας αρνούνται), αλλά και τις "ξεχασμένες" αποζημιώσεις πολέμου. Και η απάντηση ήρθε: "Μια συζήτηση για το παρελθόν (!) δεν βοηθά καθόλου στην επίλυση των προβλημάτων της Ελλάδας και δεν έχει καμία σχέση με τη σημερινή κρίση", τόνισε το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών, στις δηλώσεις περί των οφειλόμενων γερμανικών αποζημιώσεων. «Οφείλω να απορρίψω τις κατηγορίες αυτές» δήλωσε ο Αντρέας Πέσκε, εκπρόσωπος του υπουργείου, προσθέτοντας ότι «με βάση τη συμφωνία αποζημιώσεων του 1960, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας κατέβαλε αποζημίωση στην Ελλάδα ύψους 115 εκατομμυρίων γερμανικών μάρκων για τη ζημία που προκλήθηκε από τον ναζισμό". Σύμφωνα με τον ίδιο, οι Ελληνες που υποχρεώθηκαν σε καταναγκαστική εργασία υπό το ναζιστικό καθεστώς αποζημιώθηκαν επίσης στο πλαίσιο του ιδρύματος «Μνήμη, ευθύνη και μέλλον» το οποίο κατέβαλε περί τα 4,4 δισ. ευρώ σε 1,7 εκατομμύριο πρώην εργαζόμενους σε καταναγκαστικά έργα σε περισσότερες από εκατό χώρες. Παράλληλα, η Γερμανία χορήγησε μετά το 1960 βοήθεια ύψους «περίπου 32 δισ. γερμανικών μάρκων (16,3 δισ. ευρώ) στην Ελλάδα σε διμερές και ευρωπαϊκό επίπεδο, για να υποστηρίξει την ενσωμάτωση της Ελλάδας στην ευρωπαϊκή οικονομική κοινότητα. Ως εκ τούτου, η Γερμανία θεωρεί έτσι την υπόθεση των αποζημιώσεων ως "οριστικά λήξασα". Η αλήθεια είναι ότι οι αγώνες Ελλήνων πολιτών για αποζημιώσεις θυμάτων και ζημιών από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής προκάλεσαν πέραν της αναμενόμενης την "επίσημη" αγανάκτηση της Βόννης, αλλά και την αμηχανία της ελληνικής κυβέρνησης. Η γερμανική "αγανάκτηση" εκφράζεται με επιχειρήματα του τύπου "τώρα το θυμηθήκατε, ύστερα από 50 χρόνια;", αλλά και με την παραπομπή στο ότι, βάσει του διεθνούς δικαίου, δεν μπορεί να προσφύγει ιδιώτης εναντίον ενός κράτους. Και ότι για τη ρύθμιση τέτοιου είδους διαφορών, πρέπει να εμφανιστεί επισήμως η ελληνική κυβέρνηση στο προσκήνιο. Παράλληλα, διά στόματος του καγκελάριου Χέλμουτ Κολ, παραπέμπει στη συμφωνία του Λονδίνου, του 1953, που αφορά στη ρύθμιση των χρεών της Γερμανίας, σύμφωνα με την οποία ανεστάλη η καταβολή τους, μέχρι τη σύναψη συνθήκης ειρήνης, επιμένοντας στο ότι η συνθήκη του 1990 για την επανένωση της Γερμανίας - γνωστή ως συνθήκη "2 4" - δεν συνιστά και δεν υποκαθιστά μια συνθήκη ειρήνης. Γι' αυτό και η Βόννη δεν θεωρεί ότι ήρθε το "πλήρωμα του χρόνου"... Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιεί η γερμανική κυβέρνηση - το οποίο έχει όμως ήδη αποκρουστεί από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή - είναι ότι μέσω των εισφορών της στον κοινοτικό προϋπολογισμό και της αμυντικής βοήθειας μέσω του ΝΑΤΟ, έχει ξεπληρώσει "με το παραπάνω" τα χρέη της προς την Ελλάδα. Γεγονός είναι ότι η γερμανική κυβέρνηση δεν θέλει επ' ουδενί λόγω να αντιμετωπίσει αυτό το θέμα, φοβούμενη ότι θα ανοίξουν "οι ασκοί του Αιόλου", γιατί αν "ενδώσει" στην περίπτωση της Ελλάδας, θα εγείρουν τις ανάλογες απαιτήσεις όλες οι χώρες που δεινοπάθησαν κατά τη διάρκεια του πολέμου από τη χιτλερική Γερμανία!
Η αλήθεια
Το περιθώριο επαναδιαπραγμάτευσης της διμερούς συμφωνίας του 1960 υπάρχει - και πέραν από τη νομική ερμηνεία για το κατά πόσον η συνθήκη "2 4", του 1990, για την επανένωση της Γερμανίας, συνιστά ή όχι ισοδύναμο μιας συνθήκης ειρήνης. Εκτός αυτού, η ελληνική πλευρά μπορεί να θέσει επί τάπητος το θέμα του αναγκαστικού δανείου που επέβαλαν οι γερμανικές δυνάμεις κατοχής στην Τράπεζα την Ελλάδα, το οποίο έχει παραμείνει - στις επίσημες σχέσεις Αθηνών - Βόννης μέχρι τώρα "κλειστό κεφάλαιο". Συνακόλουθα, θυμίζουμε ότι οι ίδιοι οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης έχουν χαρακτηρίσει «Απαράδεκτη και αλαζονική» χαρακτηρίζουν τη δήλωση του υπουργού των Οικονομικών της Γερμανίας ότι «εμείς οι Γερμανοί δεν μπορούμε να πληρώσουμε για τα λάθη των Ελλήνων», με αφορμή τη δύσκολη οικονομική κατάσταση της Ελλάδας. Μάλιστα εγείρουν το ζήτημα των γερμανικών επανορθώσεων από την Κατοχή που, όπως αναφέρουν, η Γερμανία αρνείται εδώ και 60 χρόνια να καταβάλει στην Ελλάδα, θυμίζοντας ότι πρόκειται για αποζημιώσεις ύψους 7,1 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938) και το αναγκαστικό δάνειο ύψους 3,5 δισ. δολαρίων (αγοραστικής αξίας 1938). Οπως τονίζουν οι αντιστασιακοί «συνιστούμε στον κ. Σόιμπλε να εισηγηθεί στην κυβέρνησή του την εξής διευκολυντική πρότασή μας:Αν δυσκολεύεται να εκταμιεύσει τώρα αυτό το οφειλόμενο προς την Ελλάδα ποσό, τότε απλώς να το αφαιρέσει από τα δάνεια που χρωστάει σήμερα η Ελλάδα προς τη Γερμανία». Και καταλήγουν: «Απαντήστε, κύριε Σόιμπλε, και μην κρυφτείτε, όπως οι συνάδελφοί σας επί 60 χρόνια. Το ξέρετε ότι έχουμε επικοινωνήσει με πολλούς αληθινά δημοκρατικούς Γερμανούς και συμφωνούν για το ολοφάνερο δίκιο μας»...
απο fimotro.
3 σχόλια:
Αν και πιστεύω ότι τελικά τα θύματα θα πάρουν τις γερμανικές αποζημιώσεις τους μέσω δικαστηρίων σε άλλες χώρες (π.χ. Ιταλία), ενώ κανένας κυβερνήτης μας δεν θα τολμήσει να ζητήσει εθνικές αποζημιώσεις, το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι αυτό, αλλά η κακοδιαχείριση. Δηλαδή απλά, αν αύριο οι Γερμανοί δώσουν τα 100 δισ., πόσο χρόνο νομίζετε ότι θα πάρει στους κυβερνήτες μας για να τα σπαταλήσουν, βάζοντας τα μισά στην τσέπη τους και με τα άλλα μισά μοιράζοντάς μας πασατέμπο;
O Mανόλης Γλέζος με τους Διστομίτες παλεύουν τόσα χρόνια, χωρίς ούτε ΕΝΑΣ καριόλης μεγαλόσχημος να τους βοηθήσει.΄Οταν μας συμφέρει κάνουμε τους θιγμένους και όταν δε μας συμφέρει κάνουμε κο-κο-κο.Ούτε ένα σωστό εκβιασμό δεν είμαστε ικανοί να σκαρώσουμε.Η γνωστή ελληνική τζάμπα μαγκιά...
Δε θέλω να σας κουράσω αλλά η ποιο κάτω λύση που μου έστειλε κάποιος έχει πραγματικό ενδιαφέρον!!
molaitis
Θέμα: Η ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ...
ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΑΔΙΕΞΟΔΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ...Τα πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν έτσι:
1. Δανείζουμε εμείς (οι Έλληνες) την Ελλάδα άμεσα. Έχουμε αρκετές καταθέσεις για να καλύψουμε αρκετούς μήνες. Ταυτόχρονα, δίδοντας εξωφρενικά προνόμια στους Κινέζους (λιμάνι και ζώνη ελευθέρου εμπορίου για ίδρυση μονάδων συναρμολόγησης και "εξευρωπαϊσμού" των προϊόντων τους) τους πουλάμε 40 με 50 δις ευρώ ομόλογα. Ένα μεγάλο μέρος των ¤ που μαζεύει η Κυβέρνηση από τα παραπάνω το μετατρέπει σε δολάρια (δείτε το γιατί στο 4) .
2. Καλούμε το ΔΝΤ για τα υπόλοιπα. Θα πληρώσουμε κάτι τις παραπάνω αλλά θα απολαύσουμε τα μούτρα των "Εταίρων" όταν καταλάβουν ότι η Ευρωπαϊκή τους Ένωση είναι ένα μάτσο κουρελόχαρτα. Θα απολαύσουμε επίσης μια άνευ προηγουμένου ξεφτίλα της Κομισιόν και των καρεκλοκενταύρων της.
3. Αναθεωρούμε τις παραγγελίες οπλικών συστημάτων από τους φίλους Ευρωπαίους.
4. Καλούμε την Κομισιόν να δει το θέμα εξόδου μίας χώρας από τη Ζώνη του Ευρώ, μια και αυτό δεν προβλέπεται πουθενά. Με το που θα κυκλοφορήσει η είδηση το Ευρώ θα χάσει το 30% της αξίας του ως προς το δολάριο. Στο σημείο αυτό η Ελληνική Κυβέρνηση πουλάει τα δολάρια και αγοράζει Ευρώ. Το κέρδος είναι 25% (με τις προμήθειες) και οι Γερμαναράδες το φυσάνε και δεν κρυώνουν.
5. Εν τω μεταξύ σοβαρευόμαστε και δουλεύουμε και πληρώνουμε φόρους.
6. Συνάπτουμε συνθήκη με τη Τουρκία σύμφωνα με την οποία δίνουμε Ελληνική (άρα και Ευρωπαϊκή) υπηκοότητα σε όποιο Τούρκο πολίτη έχει συγγένεια μέχρι β' βαθμού με Τούρκους που εκτοπίστηκαν κατά την ανταλλαγή πληθυσμών. Όλοι αυτοί την επόμενη μέρα παίρνουν το αεροπλάνο για τη Γερμανία... Ταυτόχρονα θεσπίζουμε ακόμα πιο εύκολα κριτήρια ελληνοποίησης (με παράβολο 3.000 Ευρώ) των παράνομων προσφύγων. Και αυτοί παίρνουν την επόμενη μέρα το τραίνο για τη Γερμανία και Γαλλία. Με τρόμο βλέπουν οι Εταίροι εισροή 15.000 χιλιάδων μουσουλμάνων την εβδομάδα με Ελληνικά διαβατήρια.
7. Η Κομισιόν απελπισμένη καλεί τους Εταίρους να αναθεωρήσουν τη στάση τους για την Ελλάδα, όλοι όμως βλέπουν ότι είναι αργά.
8. Η Ελλάδα αιτείται αποχώρησής της από το Ευρώ. Ακολουθούν και η Ιταλία και Ισπανία που υποφέρουν χρόνια από το σκληρό Ευρώ και την κηδεμονία των Γερμανών. Το Ευρώ καταρρέει. Η Κομισιόν παραιτείται σύσσωμη. Οι ¶γγλοι κατηγορούν Γερμανία και Γαλλία ότι τα έκαναν μούσκεμα και ζητούν επειγόντως αναθεώρηση των Συνθηκών.
9. Έχουμε φτάσει το Δεκέμβριο του 2012. Οι Γερμανοί κατάλαβαν ότι τα έβαλαν με λάθος Mother fucker. Μερικές μέρες αργότερα φτάνει το τέλος του κόσμου.
Δημοσίευση σχολίου