Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου 2009

Σαν ποιήματα του φόβου και της ελπίδας

Ευχή

Τη χορωδία των τζιτζικιών ακούγοντας στους κήπους
να τραγουδούν αδιάκοπα μιά σύντομη ζωή,
στον ήλιο κάνω μιαν ευχή-τα χρόνια που μου λείπουν
να'χω και γω τη μοίρα τους πάνω σ'αυτή τη Γη.
_____________________________

Μες στο τραγούδι να'κλεινα τις ομορφιές του κόσμου
να'χα και γω την άκακη,μικρούλα τους ψυχή
να τρέφομαι,όπως κι αυτά,με τη δροσία του δυόσμου
και καλοκαίρι να'τανε,όλη μου η ζωή.

από τον Διά Τηλ

5 σχόλια:

GODDESS είπε...

Bravo Dia Til !!! Poli kalo.

ο souks είπε...

Ωραίος ο ποιητής..

ο souks είπε...

Αλήθεια μήπως ξέρει κανείς πως την περνάνε τα εναπομείναντα τζιτζίκια τώρα στα πρωτοβρόχια?

τονια είπε...

Μάλλον άσχημα......

ο χωριατης είπε...

Ειναι το καλλιτερο σου ,ΑΝΘΡΩΠΙΝΕ και ΕΥΑΙΣΘΗΤΕ
Δια Τηλ


Τα πνευματικά δικαιώματα για εικόνες ,φωτογραφίες ,κείμενα και βίντεο ,πού αναρτώνται στο παρόν ιστολόγιο,ανήκουν αποκλειστικά στούς δημιουργούς τους