Οι "κουτόφραγκοι" και τα λεφτά του Παπανδρέα...

Του Γιώργου Κράλογλου

Να είστε απόλυτα βέβαιοι ότι «μας την είχανε στημένη» από το 1981 και μας περίμεναν στη γωνία. Από τότε, πριν τριάντα χρόνια, που μας έδιναν επιδοτήσεις για τη γεωργία και το τότε ΠΑΣΟΚ τα μοίραζε με τρόπο που έμοιαζε ότι τα έβγαζε από την τσέπη του. Ποιος δεν θυμάται τους «φουκαριάρηδες» γεωργούς της Κρήτης και της Πελοποννήσου που ψήφιζαν μετά μανίας ΠΑΣΟΚ γιατί «πήραμε τα λεφτά του Παπανδρέα παιδάκι μου και σωθήκαμε...» έλεγαν στους δρόμους και στα καφενεία. Και πρασίνιζε η Ελλάδα στις εκλογές. Γιατί εμείς θεωρούσαμε ότι μέχρι να καταλάβουν οι «κουτόφραγκοι» των Βρυξελλών τη «μηχανή», θα έχουμε πάρει και άλλη τετραετία.

Μας την είχανε στημένη και όταν το 1982 ο πρώτος διορισμένος διοικητής της ΔΕΗ έβαλε «ένα δωράκι στην τσέπη του...» και δικαιολογήθηκε πολιτικά με μοναδικό ψόγο ότι το δωράκι ήταν κομματάκι υψηλό... Μας την είχανε στημένη και τότε που επικοινωνούσαμε μαζί τους με Τέλεξ και με Φαξ (υψηλή τεχνολογία τότε για την Ελλάδα...) και οι κουτόφραγκοι των Βρυξελλών μας έστειλαν δωρεάν κομπιούτερ γραφείου για να τα στολίσουν σαν ανθοδοχεία στα γραφεία τους οι καρεκλοκένταυροι διευθυντές των υπουργείων.

Έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν και όταν διορίζαμε τους αφισοκολλητές του ΠΑΣΟΚ ως βιομήχανους και πετρελαιάδες στον κρατικό τομέα και οικονομικοί υπουργοί με την ντουντούκα στο χέρι ούρλιαζαν ότι οι κρατικοποιήσεις θα θριαμβεύσουν και θα δικαιώσουν το λαό που εργάζεται στις κρατικές επιχειρήσεις.

Εκαναν ακόμη ότι δεν καταλάβαιναν και όταν οι εργατοπατέρες των συντεχνιών με τα 2-3 κινητά στο χέρι και με τις τζιπάρες τους υποχρέωναν το κράτος να αγοράζει ναυπηγεία, τσιμεντάδικα, χαρτοποιίες, υφαντουργίες μέχρι εργοστάσια ούζου για να βολευτούν οι κομματικοί και οι πρασινοφρουροί.

Μας άφηναν να τα αγοράζουμε και να τα περνάμε στις κρατικές Τράπεζες όπως ήταν την δεκαετία 1980-1990 η ΕΤΒΑ, η Εθνική, η Εμπορική και η ΑΤΕ.

Τα αποτελέσματα σε όλους γνωστά. Η ΕΤΒΑ καταστράφηκε, η Εθνική πούλησε όσο-όσο το κρατικό χαρτοφυλάκιο (έκανε πολύ καλά), η Εμπορική ψάχνει να βρει τον εαυτό της και η μετοχή της ΑΤΕ αξίζει όσο μία τυρόπιτα...

Μας άφηναν να ουρλιάζουμε εναντίον των ξένων επενδύσεων και των πολυεθνικών, μόνο που συμφωνούσαν μαζί τους όταν έφευγαν νύχτα από την Ελλάδα. Θυμηθείτε Pirelli, Goodyear, Nissan, Esso, Mobil, Texaco, Shell, BP, και περίπου 20 ελληνικές επιχειρήσεις που εκπροσωπούσαν και ξένα κεφάλαια και σκορπίστηκαν στην Τουρκία και στην Ανατολική Ευρώπη.

Έκαναν πάλι ότι δεν καταλάβαιναν και τη δεκαετία 1990 ----

όταν η Νέα Δημοκρατία συνέχισε την ίδια τακτική και νοοτροπία ΠΑΣΟΚ, αλλάζοντας απλώς αφισοκολλητές και κλακαδόρους στις κρατικές επιχειρήσεις που βρήκε. Μην ξεχνάμε ότι ο περιβόητος Οργανισμός-πλιάτσικο για τον εκσυγχρονισμό προβληματικών επιχειρήσεων (ΟΑΕ) διατηρήθηκε όλη την θητεία της τριετίας Νέας Δημοκρατίας μετά το 1990. Και όταν υφυπουργός της Ν.Δ. διαφώνησε με τον επικεφαλής του ΟΑΕ για σπατάλες απολύθηκε από την κυβέρνηση...

Μας περίμεναν στη γωνία και τότε που η Νέα Δημοκρατία διόριζε με καραβιές δικά της παιδιά στο δημόσιο και μοίραζε την «τράπουλα» των κρατικών προμηθειών με σημαδεμένα φύλλα. Άλλωστε την τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. την έριξε η διαπλοκή και όχι μέτρα των «κουτόφραγκων».

...........

Το γνώριζαν οι «κουτόφραγκοι» ότι θα φθάσουμε σε αδιέξοδο. Παρ΄ όλα αυτά οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. του 2004 και του 2007 πίστεψαν ότι θα δουλέψουν και πάλι τις Βρυξέλλες με το δήθεν άνοιγμα της ενεργειακής αγοράς, με τα πλαστά στοιχεία για το έλλειμμα, με το δήθεν άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, με το δήθεν άνοιγμα της αγοράς φυσικού αερίου. Πίστεψαν ότι θα έπειθαν τις Βρυξέλλες ότι αναβαθμίζουμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας όταν χαρατσώνανε κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα για να πληρώσουν τους κομματικούς πελάτες που διόρισαν στο δημόσιο.

Και τώρα που βγήκαμε στη ζητιανιά για δανεικά μας πλάκωσαν στις σφαλιάρες.

Και μας έστειλαν με τις κλωτσιές και στο ΔΝΤ για νας μας φερθεί όπως στις Αφρικανικές χώρες. Γιατί η σημερινή τεχνογνωσία του ΔΝΤ μόνο εκεί περιορίζεται. Αλλά αυτό μας αξίζει. Και οι «κουτόφραγκοι» κάθονται τώρα πάλι στη «γωνία» και περιμένουν να δουν αν θα τολμήσουμε να μοιράσουμε όπως τότε και αυτά τα δανεικά των 120-140 δισ. ευρώ. Αν τα μοιράσουμε σαν λεφτά του Παπανδρέα... ή σαν λεφτά του κράτους για να «χτίσουμε» επιχειρηματίες σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας, ή προϊόντα υποκατάστασης του πετρελαίου όπως, χωρίς ντροπή, έκαναν οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας.

Ας το καταλάβουμε επιτέλους τα δανεικά αυτά είναι αποτέλεσμα ζητιανιάς και ρεζιλέματος. Και θα το χωνέψουμε μόνο όταν δούμε ότι κανένα μα κανένα άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα φτάσει στο κατάντημα αυτό.

Του Γιώργου Κράλογλου