Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010
Μάνος Λοίζος 17/9/82
Περασαν 28 χρονια απο το θανατο του μεγαλου μας συνθετη Μανου Λοιζου. στον συντομο βιο του εγραψε μεγαλα και αξεπεραστα τραγουδια αφηνοντας μεγαλη κληρονομια στην ελληνικη μουσικη. ο Μανος Λοιζος ξεχωριζε απο το λυρισμο και τις ιδιαιτερες μελωδιες των συνθεσεων του.συνεργαστηκε με τον Λευτερη Παπαδοπουλο τον Φωντα Λαδη τον Γιαννη Νεγρεποντη τον Μανωλη Ρασουλη κ.α στους στιχους,και με τους ερμηνευτες Χαρις Αλεξιου, Γιωργο Νταλαρα,Γιαννη Καλατζη,Δημητρα Γαλανη κ.α.τελευταιος δισκος του ηταν τα "γραμματα στην αγαπημενη" σε στιχους του τουρκου ποιητη Ναζιμ Χικμετ.με αποδοση στα ελληνικα του Γιαννη Ριτσου.το 2007 χαρακτηριστηκε απο το μουσικο χωρο ως ετος Μανου Λοιζου τιμωνταςτα 70 χρονια απο τη γεννηση του και τα 25 χρονια απο το θανατο του.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τα πνευματικά δικαιώματα για εικόνες ,φωτογραφίες ,κείμενα και βίντεο ,πού αναρτώνται στο παρόν ιστολόγιο,ανήκουν αποκλειστικά στούς δημιουργούς τους
8 σχόλια:
Εν αναμονή αναρτήσεως...
The rest is silence.
Στο πλοίο για τη Μήλο, με πιθανότητα ομίχλης. Μυρίζει αγιόκλημα. Βγαίνει απ τα φουγάρα. Πέντε-έξι σημαντικοί γκεστ: Κάφκα, Μπέκετ, Κέρουακ, Νίκος Νικολαΐδης, Γιώργος Χειμωνάς, Κατερίνα Γώγου. Μερικά σύννεφα. Πάνε να αφήσουν τα καλοκαίρια να κολλήσουν πάνω τους. Εκείνος εκεί ο μισός-άνθρωπος, μισός-μπύρα, ο Μπουκόβσκι δεν είναι; Κάθεται παράμερα, είναι άλλωστε ο συγγραφέας. Περνά, περνά ο θάνατος κι εκείνοι τον ξεγελάνε. Με την τρομπέτα του Μάιλς Ντέιβις, με τα στιχάκια του Ντύλαν. Στα αμπάρια του πλοίου κρύβεται πληγωμένος ο Σάββας Ξηρός. Ένα τραγούδι του Λέοναρντ Κοέν έχει σκάσει στα χέρια του η κρίση της Αριστεράς είναι αναπόφευκτη. Κάτω απ το τραπέζι του σαλονιού είναι κρυμμένος ο Αλεξάκης, θέλει να τους τρομάξει όλους. Δεν γνωρίζει ότι του έχω πάρει τη φυσαρμόνικα. Εσύ δεν ξέρω που είσαι. Πού είσαι;
Μετά έφυγαν όλοι. Το πλοίο σιγά σιγά άδειασε. I was feeling kind of seasick. Πέρασε το γκαρσόνι, μάζεψε τις πεταμένες λέξεις, που κοίταγαν η μία την άλλη, με τη σκούπα, σα ψίχουλα, και τις έριξε στη σακούλα. Άναψα ένα τσιγάρο στα βιαστικά και αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά μιας Ινδιάνας εκτός πλατό. Υπό τους ήχους του «Getting in tune» των Who. Ήταν η τελευταία που ταξίδεψε με το πλοίο της γραμμής για κει όπου βρισκόταν πάντα η θάλασσα.
...τα γνωστά copy-paste...ctr+c,ctr+v...ctr+c,ctr+v...∞
http://www.viralsoftware4free.com/tag_Σταυροπουλος.html,
http://www.viralsoftware4free.com/video_Σταύρος-Σταυρόπουλος-συγγραφέας_t_Σταυροπουλος_aVk_peMl5qo&feature=youtube_gdata_player.html
καλά τώρα!
γράφε και την πηγή γιατί θα κάνουμε το Λάθος να νομίσουμε ότι είναι δικό σου!!!
χα χα... κακία ε;
Αραγε τι γίνονται οι λέξεις όταν μεγαλώνουν ;
Ο πρώτος Ανώνυμος προς τον δεύτερο.
Νόμιζα ότι ο τίτλος : «The rest is silence», περιέγραφε πλήρως την πηγή!
Κατά τ΄ άλλα έχεις την συμπάθεια μου που η κακία δεν σου επιτρέπει να μετέχεις της ποίησης άλλωστε ως γνωστόν «Ουδείς εκών κακός» αλλά μόνο από βλακεία.
Ο πρώτος Ανώνυμος προς τον «… εν αναμονή».
Οι λέξεις όταν μεγαλώσουν αρκετά μάλλον γίνονται σιωπή.
«The rest is silence» που λέει και ο Σταυρόπουλος
είδες που στο είπα ότι δεν είναι δικό σου! είναι του Σταυρόπουλου κλπ.κλπ. αυτά τα διευκρινίζουν κλπ κλπ. προσοχή λοιπόν!
Θέλεις να περνιέσαι και για "μετέχεις της ποίησης" Ψωνάρα! συγνώμη κιόλας, αλλά ξέρω... γιατί στο λέω. Παρ' όλα αυτά εντάξει Εντυπωσιάστηκα!!! μιας και γι' αυτό το κανες έ γι' αυτό δεν το κανες; πονηρούλη
Σας αγαπώ!!! Μαρία Αλιφέρη. (τηλεοπτική persona)
ο πετρος ο γιοχαν κι ο φραντς...
Δημοσίευση σχολίου