Σοβαρά επεισόδια σημειώθηκαν στην Βρετανία κατά τη διάρκεια διαδήλωσης περίπου 40.000 φοιτητών που διαμαρτύρονται για την προαναγγελία της κυβέρνησης ότι το όριο των ετησίων διδάκτρων στα αγγλικά πανεπιστήμια θα τριπλασιαστεί στις 9.000 λίρες αλλά και ότι θα κόψει το 40% της χρηματοδότησης εκπαιδευτικών προγραμμάτων.Εξοργισμένοι διαδηλωτές συγκρούστηκαν με τους αστυνομικούς, όταν προσπάθησαν να εισβάλλουν στα κεντρικά γραφεία του κόμματος των Συντηρητικών στην «καρδιά» του Λονδίνου και τα κατάφεραν… Ανέβηκαν στην ταράτσα του κτηρίου αφού προηγουμένως έσπασαν υαλοπίνακες και άναψαν φωτιές έξω από το κτήριο.
Ένταση επικράτησε και έξω από τα γραφεία των ελεύθερων Δημοκρατών. Σημειώνεται ότι κατά τη διάρκεια των επεισοδίων με τους αστυνομικούς τραυματίστηκαν ελαφρά 3 άτομα.
Πρόκειται για τη σημαντικότερη διαδήλωση που διοργανώθηκε αφότου ανέλαβε τα καθήκοντά της η συντηρητική κυβέρνηση του Ντέιβιντ Κάμερον, τον περασμένο Μάιο.
Αυτή τη στιγμή οι Βρετανοί και οι Ευρωπαίοι φοιτητές πληρώνουν έως 3.290 λίρες για κάθε έτος σπουδών στα πανεπιστήμια της Αγγλίας. Σύμφωνα με όσα θέλει να κάνει η κυβέρνηση, οι φοιτητές θα λαμβάνουν δάνειο για την κάλυψη των διδάκτρων, το οποίο θα αρχίζουν να αποπληρώνουν όταν αποκτήσουν ετήσιο εισόδημα 21.000 λιρών.
Πηγή: madata.gr
13 σχόλια:
Αγαπητή τονια
Αν κατάλαβα καλά σε ενοχλεί (και σωστά κατά την άποψή μου) που στην Αγγλία τριπλασιάζονται τα δίδακτρα αλλά δεν είδα καμία σου διαμαρτυρία για τα έξοδα των φροντιστηρίων στην Ελλάδα, που δεν υπάρχουν στην Αγγλία!!
Ένα παιδί στο χωριό που θέλει να δώσει πανελλήνιες πληρώνει τουλάχιστον (700Χ12=) 8.400 το χρόνο. Συνήθως πηγαίνει για δυο τουλάχιστον χρόνια φροντιστήρια. Μαζί δε με τα βοηθητικά μαθήματα στις χαμηλότερες τάξεις και φροντιστήρια ξένων γλωσσών τα έξοδα για κάθε παιδί κυμαίνονται από 20.000 έως 40.000 (και μάλιστα χωρίς αποδείξεις) για όλα τα χρόνια της «δωρεάν παιδείας» μας. Οι άγγλοι και οι άλλοι ευρωπαίοι δεν πληρώνουν αυτό το ποσό!
Συγνώμη, αλλά μπροστά σε αυτή την ΑΘΛΙΑ κατάσταση στην Ελλάδα το βρίσκω υποκριτικό να αναφερόμαστε στον τριπλασιασμό του ΑΤΟΚΟΥ ΔΑΝΕΙΟΥ που δίνει η Αγγλία στους φοιτητές της, και θα ΑΡΧΙΣΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΟΤΑΝ στην επαγγελματική ζωή τους καταφέρουν να έχουν ετήσιο μισθό πάνω από 21.000 λίρες!!!
ΥΓ. Οι αλλαγές που προτείνει το ΥΠΕΠΘ στη διοίκηση των πανεπιστημίων είναι ΣΩΣΤΕΣ, αλλά οι αλλαγές στις γενικές εξετάσεις θα ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΟΥΝ τα φροντιστήρια εισαγωγής αφού προφανώς θα επεκταθούν (λόγω ανταγωνισμού) και το πρώτο πανεπιστημιακό έτος.
Η ανάρτηση μου αναφέρεται σε ένα πρωτοφανές γεγονός για τα δεδομένα της Αγγλίας. Αυτό που ήθελα κυρίως να πω είναι οτι αφού η Αγγλία κ οι φοιτητές της φτάνουν σε αυτό το σημείο φαντάσου πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα.
Το πρόβλημα της Ελλάδας είναι γνωστό εδώ κ καιρό κ για εμένα (όπως κ για πολλούς άλλους) είναι απαράδεκτο. Νομίζω οτι οι διαμαρτυρίες μας για την παιδεία συμπεριλαμβάνουν ΠΑΝΤΑ κ το πρόβλημα των φροντιστηρίων.
Γενικά, αυτό που ήθελα να πω είναι οτι από τη στιγμή που η παιδεία αποκτά κερδοσκοπικό χαρακτήρα κ κάποιοι (μερικές φορές κ το ίδιο το κράτος) έχουν ως σκοπό τους το κέρδος προσφέροντας γνώση (η οποία συνήθως είναι κατευθυνόμενη κ μονόπλευρη) δεν υπάρχει περίπτωση να λυθεί αυτό το θέμα. Οπότε το πρόβλημα δεν εντοπίζεται αποκλειστικά στην ποσότητα (δηλαδή αν τα χρήματα θα είναι 21.000 λίρες ή 8.400 ευρώ), αλλά κ στις αλλαγές που επιφέρει στην ποιότητα της γνώσης.
Συγνώμη τονια αλλά τα συμβάντα είναι διαφορετικά. Στη μακρά ζωή μου έχω δει πανεπιστήμια και σχολεία να καίγονται αλλά κανένα φροντιστήριο ή κρυφό γκρουπάδικο!
Σε αυτό μπορεί να έχεις δίκιο. Αν κ βέβαια το πρόβλημα της παιδείας θα λυθεί ξεκινώντας από την αναβάθμιση της δημόσιας κ "δωρεάν" παιδείας κ όχι από την απ' ευθείας κατάργηση ή κάψιμο των φροντιστηρίων. Δυστυχώς όμως τα τελευταία χρόνια η γνώση που προσφέρεται στα σχολεία κ τα πανεπιστήμια υποβαθμίζεται συνεχώς (όχι μόνο από το κράτος άλλα κ από τους ίδιους τους φοιτητές-μαθητές) με αποτέλεσμα να αυξάνονται τα φροντιστήρια ακόμα κ μέσα στο πανεπιστήμιο.
Το απαράδεκτο για εμένα είναι οτι το κράτος ως λύση για όλα αυτά τα προβλήματα προτείνει την ιδιοτικοποίηση των πανεπιστημίων ή την αύξηση των χρημάτων στην περίπτωση της Αγγλίας.
Κατά την άποψη μου αυτό το χτύπημα στην παιδεία δεν είναι καθόλου τυχαίο κ η οικονομική κρίση είναι απλά η αφορμή για όλες αυτές τις αλλαγές που ως σκοπό έχουν τη διαχείριση της γνώσης ως προς το συμφέρον του συστήματος κ την μείωση της πρόσβασης σε αυτή από τους οικονομικά ασθενέστερους. Δε χρειάζεται να πω οτι όλο αυτό διατηρεί κ αυξάνει τις ταξικές κ οικονομικές ανισότητες κ οτι παίζει καθοριστικό ρόλο στην ικανότητα σκέψης κ τη δημιουργία άποψης των ατόμων.
Αρχικά δύο επισημάνσεις :
Είναι η πρώτη (αν δεν κάνω λάθος) ανάρτηση στο blog, που επιχειρείται (αν και από σπόντα ) να συζητηθεί το ζήτημα της παιδείας
Οι μόνοι συζητητές είναι δυο άνθρωποι (και ένας εγώ τρεις) που έχουν λόγω ιδιότητας άμεση σχέση με την εκπαίδευση
Από τις δύο αυτές διαπιστώσεις συνάγω το βιαστικό και παρακινδυνευμένο συμπέρασμα: «Ποιος χέστηκε για την παιδεία;» και με το ποιος δεν εννοώ τους κατά καιρούς υπουργούς, πρωθυπουργούς, τεχνοκράτες λαμόγια και γιαλαντζί διανοούμενους, αλλά την κοινωνία συνολικά.
Ξεκινώντας από την προηγούμενη θέση και θέτοντας τα κατάλληλα ερωτήματα ίσως καταλήξουμε σε κάποια συμπεράσματα για την διατυμπανιζόμενη αθλιότητα της εκπαίδευσης.
Νομίζω ότι είναι απαραίτητο να κάνουμε τη διάκριση ανάμεσα στις έννοιες ¨ ΠΑΙΔΕΙΑ ¨ και ¨ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ¨ που χρησιμοποιούνται αδιακρίτως ηθελημένα η αθέλητα. Η ΠΑΙΔΕΙΑ δομείται από ένα σύνολο θεσμισμένων ή μη διαδικασιών μέσα σε μια κοινωνία, είναι αγωγή των ατόμων στην ιδιότητα του πολίτη, καλλιεργεί το ήθος και την ικανότητά τους και συναρτάται άμεσα με το πολιτισμικό αποτύπωμα της κοινωνίας. Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ είναι θεσμός εντεταλμένος στην υπηρεσία της ΠΑΙΔΕΙΑΣ, την υποστηρίζει, αλλά δεν την υποκαθιστά. Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ αποσκοπεί στην ανάπτυξη ικανοτήτων άρα είναι εργαλειακή ενώ η ΠΑΙΔΕΙΑ στοχεύει στην ελευθερία και ως εκ τούτου είναι ανθρωπιστική. Επομένως η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ είναι θεσμός ενταγμένος στις διαδικασίες της αγοράς, ενώ η ΠΑΙΔΕΙΑ προϋπόθεση της δημοκρατίας. Ένα άτομο μπορεί να εκπαιδευτεί ως εργαλείο η να μορφωθεί ως πολίτης. Βεβαίως ένα άτομο μορφωμένο ως πολίτης μπορεί να εργαστεί ως εργαλείο, το αντίστροφο δεν μπορεί να συμβεί
Είναι προφανές ότι στα σχολεία όλων των βαθμίδων η πολιτεία δεν παρέχει ΠΑΙΔΕΙΑ αλλά κυρίως ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ (άθλιας ποιότητας συνήθως), γι αυτό στον τίτλο του σχετικού υπουργείου η παρουσία της λέξης ¨ΠΑΙΔΕΙΑΣ¨ αντί της λέξης ¨ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ¨ αποτελεί καραμπινάτη λαθροχειρία.
Η διάκριση ανάμεσα στην ¨ΠΑΙΔΕΙΑ¨ και την ¨ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ¨ επιτρέπει να αναδυθεί η διελκυστίνδα ανάμεσα στα αγοραία συμφέροντα και τις επιθυμίες των πολιτών (υπό την προϋπόθεση ότι οι πολίτες δεν έχουν παραιτηθεί της υπόστασής τους ώστε να έχουν μετατραπεί σε υπηκόους). Έτσι το ζήτημα δεν είναι τι λύση προτίθεται να δώσει το κράτος αλλά ποια παιδεία εμείς απαιτήσαμε. Δυστυχώς τα τελευταία τριάντα χρόνια η παιδεία δεν υπήρξε σοβαρή κοινωνική απαίτηση και τα διάφορα εκπαιδευτικά κινήματα υπήρξαν πάντα ούρα των κρατικών επιλογών, πάντα σε θέση άμυνας υπερασπιζόμενα το προηγούμενο (ξεχνώντας ότι αυτό αποτελούσε παλιότερη κρατική επιλογή) έναντι του επόμενου. Στις κατά καιρούς συζητήσεις αναμασόνται είτε βλακώδη στερεότυπα της κυρίαρχης ιδεολογίας είτε τα αντίθετά τους, εξίσου βλακώδη. Μαθητές, φοιτητές, εκπαιδευτικοί έκαναν φτωχές σε πολίτικο περιεχόμενο απεργίες, διαδηλώσεις, καταλήψεις, αλλά δεν κατάφεραν να συναντηθούν σε μια δημιουργική αντεπίθεση, να διανοηθούν ότι ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ.
Αγαπητοί συνομιλητές και φίλοι tonia και allonsanfan
Δεν θα διαφωνήσω μαζί σας στο θεωρητικό υπόβαθρο και στη σχέση Παιδείας και Εκπαίδευσης, αν και προτιμώ να μιλώ κυρίως για εκπαίδευση επειδή είναι μετρήσιμη. Λοιπόν πιστεύω ότι η εκπαίδευσή μας έχει δυο ΧΟΝΤΡΑ προβλήματα που οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν λύσει πολύ απλά!!
1ο) Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ένας μαθητής μπαίνει στο σχολείο 12 χρονών και βγαίνει 18, χωρίς να έχει συναντήσει κανένα καθηγητή του ιδιαίτερα για βοηθητικές ερωτήσεις.
ΛΥΣΗ: Οι κατανομή των αιθουσών να γίνεται στα μαθήματα (όπως συμβαίνει στις άλλες χώρες) και όχι στα τμήματα. Κάθε αίθουσα δηλαδή θα ανήκει το πολύ σε δυο καθηγητές που θα είναι και το γραφείο τους, όπου θα μένουν 7:30 ώρες κάθε μέρα. Έτσι οι αίθουσες διδασκαλίας θα είναι εφοδιασμένες με τα απαραίτητα όργανα και όχι «στάβλοι» όπως είναι σήμερα. Ο κάθε μαθητής θα μπορεί να συναντά τους καθηγητές του για ερωτήσεις σε συγκεκριμένες ώρες.
2ο ) Τα φροντιστήρια, η εσωτερική και εξωτερική φοιτητική μετανάστευση, η φοίτηση νέων σε μη επιθυμητές ειδικότητες και η «περίεργη» ανεργία πτυχιούχων. Σε καμιά ευρωπαϊκή χώρα δε παρατηρούνται αυτά, αν και σε όλες τις χώρες υπάρχουν γενικές εξετάσεις εισαγωγής στα ΑΕΙ.
ΛΥΣΗ: Όλοι δίνουν εξετάσεις και βαθμολογούνται με την απαραίτητη στάθμιση για να αποφεύγονται ακρότητες. Όσοι έχουν βαθμό πάνω από 10, γράφονται σε τμήμα της ειδικότητας που επιθυμούν σε πανεπιστήμιο της περιφέρειάς τους. Αν υπάρχουν πολλά τμήματα της ίδιας ειδικότητας, μόνο τότε λαμβάνεται υπόψη η βαθμολογία. Τμήματα ειδικοτήτων που δεν έχουν επιλεγεί από ικανό αριθμό φοιτητών κλείνουν και ανοίγουν τμήματα ειδικοτήτων που έχουν επιλέξει οι φοιτητές.
ΟΤΑΝ ΛΥΘΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΝΑ ΣΥΖΗΤΗΣΩ ΓΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ!
Πολύ σωστή η παρατήρηση σου Allosanfan, έπρεπε να είχα ξοδέψει 2 παραπάνω σειρές για αυτό το διαχωρισμό.
Εγώ πάλι πιστεύω οτι το πρόβλημα της Παιδείας είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό της Εκπαίδευσης. Το τεχνικό επίπεδο των γνώσεων (τουλάχιστον στον τομέα που γνωρίζω) είναι αρκέτα πάνω του μετρίου συγκριτικά με πανεπιστήμια άλλων χωρών. Η Παιδεία μας όμως είναι άθλια κ αυτό φαίνεται στην καθημερινότητά μας.
Αν δεν αποκτήσουμε την κατάλληλη Παιδεία δε θα συνειδητοποιήσουμε ποτέ τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν κ δε θα παλέψουμε ποτέ για αυτές, όπως γίνεται κ σήμερα δηλαδή. Αυτό που παρατηρώ εγώ είναι οτι άνθρωποι με γνώσεις κ Παιδεία, που φυσικά έχει αποκτηθεί με προσωπική προσπάθεια κ μόνο, είναι αυτοί που μπορούν να προσφέρουν στην κοινωνία μας. Οι υπόλοιποι (συνήθως) ακόμα κ καθηγητές πανεπιστημίου να είναι (δηλαδή άψογα εκπαιδευμένοι) δεν ενδιαφέρονται για τίποτα παραπάνω από την καριέρα τους κ τον εαυτό τους. Δε χρειάζεται να πω κάτι παραπάνω αν σκεφτούμε οτι όλοι οι πολιτικοί μας είναι στη χειρότερη περίπτωση απόφοιτοι κάποιου πανεπιστημίου κ στην καλύτερη πρώην καθηγητές του Χάρβαντ, αυτό όμως δεν τους εμποδίζει από το να καταστρέψουν τη χώρα κ την κοινωνία μας.
Γεροδάσκαλε θα αντέξω στον πειρασμό και δεν θα σχολιάσω το «προτιμώ να μιλώ κυρίως για εκπαίδευση επειδή είναι μετρήσιμη» για να μη λοξοδρομήσω την κουβέντα.
Κατ’ αρχήν συμφωνώ ότι η κατανομή των αιθουσών κατά μάθημα και όχι κατά τμήμα διευκολύνει σημαντικά τη διδακτική διαδικασία. Το σχολείο του γιου μου λειτουργούσε με αυτό το μοντέλο μέχρι το 2008 οπότε και το εγκατέλειψαν και επανήλθαν στο μοντέλο που ισχύει στα υπόλοιπα σχολεία χωρίς αυτό να δυσαρεστήσει ούτε καθηγητές ούτε μαθητές. Κατά τη γνώμη μου αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το εκπαιδευτικό περιεχόμενο είχε εκπέσει προ πολλού ώστε να είναι άνευ σημασίας η εκπαιδευτική μεθοδολογία.
Το ελληνικό σχολείο είναι αγκυλωμένο στις αντιλήψεις που ήταν κυρίαρχες στην ελληνική κοινωνία την δεκαετία του πενήντα και του εξήντα. Η αποσπασματική επικαιροποίηση κάποιων γνωστικών περιεχομένων και η απομείωση ή απαλοιφή άλλων δεν άλλαξαν τον βασικό μορφωτικό του χαρακτήρα. Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο θα ήταν η δομική του αναδιάρθρωση χωρίς τα παραμορφωτικά πρίσματα των ιδεολογικών στερεότυπων ή την ιδιοτέλεια των συντεχνιών (πρόσφατα συνδικαλιστής της ΔΑΚΕ καθηγητών μου έθεσε το ¨αμείλικτο¨ ερώτημα: Τι θα γίνουν οι χιλιάδες θεολόγοι αν θα πάψου να διδάσκονται τα θρησκευτικά; Λίγες μέρες μετά ένας μαθητής του λυκείου μου περιέγραψε το μένος της καθηγήτριας θρησκευτικών κατά της Θεωρίας της Εξέλιξης επειδή ανατρέπει την κατά τας γραφάς δημιουργία του κόσμου).
Ατέλειωτες ώρες ανίας και ματαιότητας ζουν οι μαθητές μέσα στις σχολικές αίθουσες την ώρα που εμβριθείς φιλόλογοι, νεκροτομούν ποιήματα μπροστά στα μάτια τους και άτεγκτοι μαθηματικοί ορθοτομούν το λόγο της μαθηματικής αληθείας, θεωρώντας, τόσο οι πρώτοι όσο και οι δεύτεροι, ότι το σύμπαν ακινητεί αν κάποιου μαθητή διαφύγει ένας εμπρόθετος προσδιορισμός η το όριο μιας συνάρτησης. Η άγνοια του Γεώργιου Αθανασιάδη Νόβα μπορεί να συνιστά έγκλημα καθοσιώσεως ενώ αντίθετα η ποίηση του Ρίλκε, οι πίνακες του Μπέικον, το " Stalker" του Ταρκόφσκι ή το "Bohemian Rhapsody" των Queen, θα μείνουν άγνωστα στο διηνεκές για όποιον επαναπαυτεί στην φροντίδα της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Χρόνια αργότερα οι μεγάλη πλειοψηφία αυτών των μαθητών θα συνεχίζουν να ζουν τη ζωή τους, χωρίς καμιά ανάμνηση του θεωρήματος του Bolzano και ίσως κάποιοι να απολαμβάνουν την ποίηση, χωρίς το άγχος της καταμέτρησης συνεκδοχών και κύκλιων σχημάτων. Από τη σχολική τους ζωή θα έχει απομείνει ένα ακαθόριστο αίσθημα δυσανεξίας (εξαιρώ τους έρωτες και τις πλάκες με τους συμμαθητές τους) που δεν κατόρθωσε να αρθρωθεί σε λόγο, μονό να δειχτεί, με τη βουβαμάρα και την αμηχανία ακατάληπτων καταλήψεων.
Πρέπει να παραδεχτούμε ότι, στην «παράγκα του Καραγκιόζη- ελληνικό σχολείο» τα επιπλέον μπαλώματα θα επιβαρύνουν τον υπό κατάρρευση σκελετό της χωρίς ν΄ αλλάξουν την όψη της. Το μοιραίο έχει επέλθει από καιρό και μόνο η ληξιαρχική πράξη θανάτου καθυστερεί λόγω της ελληνικής γραφειοκρατίας. Δυστυχώς το νέο δεν φαίνεται να κυοφορείται και γι αυτό θα συνεχίσουμε να κάνουμε παρέα στο νεκρό προσποιούμενοι ότι δεν συνέβη τίποτα.
Αυτά για την ώρα και αν έχετε όρεξη μπορούμε να συνεχίσουμε
Αγαπητοί συνομιλητές tonia και Allonsanfan
Ξαναδιαβάζοντας πάλι όλη τη συζήτησή μας καθώς και παλιές παρεμβάσεις σας πείστηκα ότι είσαστε πολύ ικανότεροι από εμένα στη «διαχείριση» της ελληνικής γλώσσας και τους φιλοσοφικούς «ελιγμούς» (δεν είναι φιλοφρόνηση). Είναι προφανές ότι έτσι και βγω από το κάστρο μου «των μετρήσιμων μεγεθών», που με τόσο μόχθο έχω χτίσει στη ζωή μου, θα με κατατροπώσετε άμεσα! Γι’ αυτό επιμένω ότι όταν γίνουν οι δυο βασικές τεχνικές αλλαγές που ανέφερα, η ΠΑΙΔΕΙΑ (σας) θα καλυτερεύσει από μόνη της. Το δυναμικό σύστημα θα κάτσει στη μέγιστη δυνατή απόδοση.
Γι’ αυτό όλη η πολιτική πίεση πρέπει να εστιαστεί προς αυτή την κατεύθυνση.
ΥΓ. Αυτό το σχολείο του γιού σου είναι απομεινάρι από μια προσωπική μου προσπάθεια από τότε που υπουργός παιδείας ήταν ο Γιωργάκης. Όταν κατέθεσα το σχετικό πρόγραμμα, ο ίδιος που έχει περάσει τα μαθητικά του χρόνια στο εξωτερικό απόρησε «στην ελλάδα γίνεται διαφορετικά;» (τότε ήταν ήδη δυο χρόνια υπουργός παιδείας και δεν το ήξερε). Προς τιμή του όμως έδωσε κρατικά χρήματα για να γίνουν αυτές οι αλλαγές σε έναν περιορισμένο αριθμό σχολείων και τις εγκαινίασε προσωπικά! Ενέκρινε δε πρόγραμμά μου 3 δις δραχμών για να αλλάξουν όλα τα σχολεία! Δυστυχώς όμως ο Γιωργάκης έφυγε και ήρθε ο βρώμικος Αρσένης με τη γυναίκα του (σημερινή αποτυχημένη υπουργός) και τα κομματόσκυλα και άλλαξαν τα πάντα!
Συγγνώμη που θα γίνω λίγο σκληρή με ανθρώπους που κάποτε έδωσαν πολλά στην κοινωνία μας αλλά δυστυχώς βλέπω οτι αυτά μπορούν εύκολα να επισκιαστούν στην πορεία...
Προσπαθώ να καταλάβω τι περίμενες να αλλάξει στο επίπεδο της παιδείας που προσφέρεται στα σχολεία με αυτό το πρόγραμμα, εγώ πάντως αν είχα μια τόσο μεγάλη επιρροή στον υπουργό (ευτυχώς κάθε άλλο παρά φιλαράκια είμαστε) άλλα πράγματα θα προσπαθούσα να αλλάξω, πιο ριζικά κ πιο ουσιαστικά.
Θα συμφωνήσω με τον Allosanfan οτι ο θεσμός του σχολείου έχει καταρεύσει κ δεν μπορεί πλέον να προσφέρει τίποτα περισσότερο από μια θέση σε ένα πανεπιστήμιο ή Τ.Ε.Ι, αλλά εγώ μπορώ να δω μια μικρή σπίθα ελπίδας στα πανεπιστήμια μας όπου παρά τις εξίσου μεγάλες δυσκολίες που μας δημιουργεί το κράτος καταφέρνουμε να διατηρήσουμε την αξιοπρέπειά μας κ να εμποδίσουμε τα χειρότερα. Ξέρω βέβαια οτι αυτό δε φτάνει κ γι΄αυτό λυπάμαι όταν βλέπω ανθρώπους με εκπαίδευση, μόρφωση κ εμπειρίες να εγκλωβίζονται στην παγίδα του συστήματος κ στην ουσία να μην προσφέρουν τίποτα παραπάνω από άλλοθι για να δαπανηθούν άσκοπα ακόμη περισσότερα χρήματα κ να έχουμε την ψευδαίσθηση οτι κάποιος νοιάζεται για την εκπαίδευση μας.
Υ.Γ Σήμερα στην πορεία είχε πάρα πολύ κόσμο, άλλα η αστυνομοκρατία ξεπέρασε κάθε προηγούμενο.
Αγαπητή tonia
Επειδή εσύ έχεις τη ζωή μπροστά σου ενώ εγώ την έχω πίσω μου, και επειδή δεν θέλω να σε φρενάρω, γιατί πιστεύω ότι τα ΟΜΟΡΦΑ κερδίζονται με αγώνες, δεν θα αναφερθώ στο πρόσφατο παρελθόν των αγώνων (πολύ πιο σκληρών και πιο δύσκολων) της γενιάς της δικής μου, προϊόντα των οποίων είναι τα λαμόγια και οι ψωροσυνδικάλες του προσωπικού συμφέροντος που έριξαν την ελλάδα στα σημερινά βράχια.
Θα πάω λίγο πιο πίσω, στην επανάσταση του 21. Οι έλληνες αγωνίστηκαν και κατάφεραν να διώξουν τους τούρκους πέρα από τη στερεά ελλάδα. Μετά, ουσιαστικά οι ίδιοι άνθρωποι, άρχισαν να αλληλοτρώγονται, με το ποιος θα αρπάξει περισσότερα. Ο μπραΐμης βρήκε την ευκαιρία και ξανακατέλαβε την ελλάδα σε ελάχιστο χρόνο. Τότε όμως οι ευρωπαίοι (τόσο για δικό τους συμφέρον όσο και από θαυμασμό στην αρχαία ελλάδα) κατέστρεψαν το στόλο του και μας έκαναν κράτος. Έφεραν τον Καποδίστρια, εξαίρετο κυβερνήτη, τον οποίο σκοτώσαμε σε τρία χρόνια! Μετά μας έκαναν κράτος με το ζόρι!!
Τη συνέχεια φυσικά τη γνωρίζεις!
Συμπέρασμα ζωής δικό μου: Οι αγώνες δεν είναι αρκετοί. Χρειάζονται συγκεκριμένοι πρακτικοί στόχοι, όπως οι δικοί μου για την εκπαίδευση!
Γεροδάσκαλε ξέρεις πόσοι τα τελευταία 30 χρόνια έχουν την λογική την δική σου "συγκεκριμένοι πρακτικοί στόχοι" στο χώρο της εκπαίδευσης ; γιατί δεν καλυτερεύουν τα πράγματα; Μήπως γιατί η παιδεία είναι ταξική και εξυπηρετεί κάθε φορά τους στόχους των κυρίαρχων ; Περίμενε να δεις τώρα τις αλλαγές του "σχέδιου Διαμαντοπούλου" που φέρνει τα πάνω κάτω. Τι έχετε να πείτε γι' αυτό; Τόνια κρατάτε καλά στα Πανεπιστήμια, μπας και από την δική σας δράση εκεί, δούμε καμμιά άσπρη μέρα να ξημερώνει, μην περάσουν όλα αυτά τα μέτρα χωρίς να ανοίξει ούτε μια μύτη...Χωρίς να έχω αυταπάτες ότι μόνο οι φοιτητές μπορούν να φέρουν την άνοιξη !
οπως παει το πραγμα οι πλουσιοι θα σπουδαζουν γιαυτο ξυπνατε και ενωμενοι λαβεται τα μετρα σας.και εγω που εχω περασει τα σαραντα αν ειχα ενα τσουβαλι λεφτα και ηξερα μια γλωσσα θα σας εφερνα οσα πτυχεια ηθελα απο εξω.αλλα θα μεγαλωνε και η ανεργια σας.τμε αυτα τα συστηματα δεν θα βρητε το δικιο σας ποτε.
Δημοσίευση σχολίου