Κυριακή 13 Μαρτίου 2011

Μανώλης Ρασούλης


Νεκρός βρέθηκε σήμερα το πρωί από φίλους του ο καλλιτέχνης Μανώλης Ρασούλης, στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία του ιατροδικαστή ο θάνατός του είχε προέλθει πριν από τέσσερις ημέρες.

Στο Ηράκλειο της Κρήτης γεννήθηκε ο Μανόλης Ρασούλης στις 28 Σεπτεμβρίου 1945.

Γιός ενός χρυσοχόου, στα παιδικά του χρόνια έψαλε στον Πολιούχο 'Αγιο Μηνά. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία τραγουδώντας ερασιτεχνικά στην Πλάκα, ενώ παράλληλα δούλευε στην εφημερίδα της αριστεράς "Δημοκρατική Αλλαγή".

Στην διάρκεια της δικτατορίας φεύγει για το Λονδίνο, όπου και θα παραμείνει 6 χρόνια. Οργανώνεται στο Τροτσκιστικό κίνημα όπου και γνωρίζεται με την Βανέσα Ρεντγκρεϊβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε πολιτικές παραστάσεις. Στο Λονδίνο έγινε και συνεκδότης της εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή.

Τον Μαϊο του ‘68 πήρε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι.

Λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έρχεται στην Ελλάδα και η μεταπολίτευση θα τον βρει εργαζόμενο στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη.

Τότε είναι που τον καλεί και ο Μάνος Λοϊζος και τραγουδούν μαζί τα "Νέγρικα" με την Μαρία Φαραντούρη.

Η συνεργασία του με το Νίκο Ξυδάκη στα "Δήθεν" είναι που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του, με επιτυχίες όπως "Αχ Ελλάδα", "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια", " Πότε Βούδας, πότε Κούδας", " Το κοτλέ παντελονάκι", " Τίποτα δεν πάει χαμένο".

Τα τραγούδια του έγιναν γνωστά σε Ισραήλ, Τουρκία, Σερβία μέχρι και την μακρινή Ιαπωνία.



5 σχόλια:

Le PAPILLON είπε...

Έφυγε τόσο μόνος...

Ανώνυμος είπε...

Καλο ταξιδι μανολιο

Π.Τ. είπε...

Για να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα που από χθές διαβάζω εδώ κι εκεί στο διαδίκτυο. Ο Μανώλης Ρασούλης ήταν στιχουργός και συγγραφέας και γι αυτά τα δυο διακρίθηκε. Περιστασιακά τραγουδούσε και κάποια τργούδια του. Δεν ήταν ούτε συνθέτης ούτε μουσικός που αναφέρεται από χθές. Μάλλον κάποιοι που δεν έχουν μυρωδιά για το ποιός ήταν τζογάρισαν στο μουσικοσυνθέτης (και έχασαν βέβαια) και στη συνέχεια αυτό άρχισε να αναπαράγεται από διαφόρους άσχετους που έμαθαν την ύπαρξη του Ρασούλη όταν βρέθηκε νεκρός. Λίγος σεβασμός στο νεκρό ρε Ελληνάρες. Σε λίγο θα μας πούν πως το "Αχ Ελλάδα σ΄αγαπώ" είναι και 'πατριωτικό΄τραγούδι. Έλεος.

Ανώνυμος είπε...

Πολλές φορές βαθιά αναρωτήθηκα
τριγύρω οι άνθρωποι αν μ’ αγαπούνε
για ό,τι φαίνομαι ή αν αληθινά
για ό,τι είμαι εγώ, κοντά μου ζούνε.

Κι όμως να που δεν ξέρω
ποιος εγώ, κι υποφέρω
νιώσε με, σώσε με
κι ό,τι θες σ’ το προσφέρω.

Είναι στιγμές σιωπής που αναλογίστηκα
τους όρκους που ’δωσα, γλυκιά μου, εσένα
και με τα λόγια μου για μένα πείστηκα
τώρα δεν έχω πια φόβο κανένα.

Κι όμως να που δεν ξέρω...

Πολλοί ορκίστηκαν πως μ’ αγαπήσανε
γιατί κατάλαβαν ποιος είμαι τάχα
και σαν τους πίστεψα μ’ εγκαταλείψανε,
ανάγκη μ’ είχανε, αυτό μονάχα.


Καλό ταξίδι.

Ανώνυμος είπε...

TO ΠΟΛΥ TO NANI-ΝΑΝΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΧΑΙΒΑΝΙ...ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟΣ.....(Ο ΜΑΡΜΕΛΑΔΑΣ


Τα πνευματικά δικαιώματα για εικόνες ,φωτογραφίες ,κείμενα και βίντεο ,πού αναρτώνται στο παρόν ιστολόγιο,ανήκουν αποκλειστικά στούς δημιουργούς τους