Ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως»

Του Ευγένιου Τριβιζά
Ο «πέμπτος καβαλάρης»

O χαρακτηρισμός των Ελλήνων ως απατεώνων, προδοτών και άλλων τινών δεν είναι παρά μία ακόμα περίπτωση του κοινωνιολογικού φαινομένου της...

επικλήσεως αρνητικών εθνικών στερεοτύπων σε περιπτώσεις κρίσεων. Αντί να κρίνονται και να κατακρίνονται αποφάσεις ή ενέργειες συγκεκριμένων ατόμων, στιγματίζεται συλλήβδην έναs ολόκληρoς λαός. Το πιο επικίνδυνο στερεότυπο είναι η αμφισβήτηση της ανθρώπινης φύσης φυλών και εθνών.

Το αρκτικόλεξο «ΡΙGS», το οποίο χρησιμοποιούν Δυτικοευρωπαίοι και Αγγλοσάξονες επενδυτές και σχολιαστές, ως συνοπτικό τρόπο αναφοράς στους λαούς της Νότιας Ευρώπης και τις οικονομίες τους, δεν είναι μόνο μια κακόγουστη προσβολή. Είναι μια σύγχρονη εκδοχή του ιστορικού φαινομένου της αμφισβήτησης της ανθρώπινης φύσης του συνανθρώπου, της διαδικασίας κατά την οποία μέλη μιας εθνικής ομάδας υποβιβάζουν τα μέλη μιας άλλης στο επίπεδο των ζώων, μεταδίδοντας έμμεσα το μήνυμα ότι είναι άξια να τύχουν παρόμοια με αυτά μεταχείρισης.

Αν και ορισμένα έντυπα, όπως οι «Financial Τimes», και τράπεζες, όπως η Βarclays, κατόπιν καταγγελιών, όπως εκείνη του Πορτογάλου υπουργού Οικονομικών, απαγόρευσαν τη χρήση του, ο όρος κινδυνεύει να καθιερωθεί. Όσοι εξακολουθούν να τον χρησιμοποιούν δεν αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα μιας τέτοιας πρακτικής. Λησμονούν ότι παρόμοιες μειωτικές εκφράσεις είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά κατά το παρελθόν για να απευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη, να αναστείλουν τυχόν ενδοιασμούς, να απενεργοποιήσουν τη συναισθηματική ταύτιση και να διευκολύνουν διωγμούς, σφαγές, ακόμα και γενοκτονίες.

Της γενοκτονίας της Ρουάντας για παράδειγμα είχε προηγηθεί μια κυβερνητικά συντονισμένη εκστρατεία λεκτικής «αποκτήνωσης» των θυμάτων και κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Πόλεμου η ιαπωνική προπαγάνδα είχε χρησιμοποιήσει την ίδια μέθοδο εναντίον των Αμερικανών. Η πιο ακραία, βέβαια περίπτωση, ήταν εκείνη του Τρίτου Ράιχ. Ένα από τα σκευάσματα που χρησιμοποιήθηκαν για τη γενοκτονία των Εβραίων στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, ήταν το παρασιτοκτόνο Ζyclon Β. Πολύ πριν, όμως, οι κρατούμενοι εξοντωθούν με παρασιτοκτόνα, είχε προηγηθεί η απομείωση της ανθρώπινης φύσης τους από τον ναζιστικό μηχανισμό προπαγάνδας.

Εκφράσεις όπως «αρουραίοι», «μολυσματικά ζωύφια» είχαν χρησιμοποιηθεί συστηματικά για τον χαρακτηρισμό τους. Και φυσικά όταν εκλαμβάνεις τους αντιπάλους σου όχι ως ανθρώπους αλλά ως κτήνη ή παράσιτα, δεν έχεις και πολλούς ενδοιασμούς για να τους εξοντώσεις προκειμένου να ανακυκλώσεις τις τρίχες ή το λίπος τους. Η λεκτική «αποκτηνωτική» βία αποτελεί συχνά τον προθάλαμο πραγματικής και όχι μόνο στη διεθνή σκηνή.

Σε έρευνά μου για τα εγκλήματα του όχλου είχα κάνει διάκριση μεταξύ δύο κατηγοριών υβριστικών εκφράσεων, εκείνων οι οποίοι αρνούνται τον ανδρισμό του αντιπάλου και εκείνων οι οποίοι αρνούνται την ανθρώπινη φύση του και είχα διαπιστώσει ότι η πρώτη ανοίγει τον δρόμο σε ριτουαλιστική και η δεύτερη σε πραγματική βία. Οι τραγικές συνέπειες της λεκτικής «αποκτήνωσης» είναι ο λόγος για τον οποίο οι ανθρωπολόγοι Μontagu και Μatson θεωρούν ότι οι διαδικασίες άρνησης της ανθρώπινης υπόστασης συνανθρώπων είναι «ο πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως» . Θα ήταν υπερβολικό, βέβαια, να ισχυριστεί κανείς ότι οι χρήστες του όρου «ΡΙGS» προετοιμάζουν το έδαφος για την οικονομική κατακρεούργηση των άσωτων «γουρουνιών» του Νότου.

Είναι όμως απορίας άξιο το ότι πολιτισμένοι άνθρωποι φτάνουν στο σημείο να διαδίδουν μειωτικές εκφράσεις που τόσα δεινά έχουν προκαλέσει κατά το παρελθόν. Όταν δεν αντιμετωπίζουμε τους άλλους ως άτομα, αλλά ως εκπροσώπους στερεοτύπων, όταν μία εθνότητα θεωρείται ότι ενσαρκώνει το έντιμο και το ηθικό και ο αντίπαλος το δόλιο και το ανήθικο, τότε ανοίγει διάπλατα ο δρόμος για κάθε λογής βαρβαρότητα. Ούτε οι Νότιοι είναι «γουρούνια», ούτε οι Έλληνες είναι εκ γενετής απατεώνες, ούτε οι Γερμανοί επιρρεπείς σε γενοκτονίες.

Το καλό και το κακό ενυπάρχει στον καθένα και το δεύτερο μπορεί εύκολα να πυροδοτηθεί από λεκτικές κοινωνικές διαδράσεις. Ας ελπίσουμε ότι ο «πέμπτος καβαλάρης της Αποκαλύψεως», προτού συνεχίσει τη νέα του επέλαση, θα σκοντάψει στους βράχους της λογικής και της κοινής μας ανθρωπιάς.
Ο Ευγένιος Τριβιζάς είναι συγγραφέας-καθηγητής

ΠΗΓΗ-Ελεύθερη Πένα

Tobias

Ενας καλιτέχνης εδώ καί εδώ

Mr. Freeman

Δίχως τη δική σου αγάπη γρήγορα περνά ο καιρός
Δίχως τη δική σου αγάπη είναι ο κόσμος πιο μικρός
Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά
Αν με πίστευες λιγάκι, θα ’ταν όλα αληθινά
Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά
Αν με πίστευες λιγάκι, θα ’ταν όλα αληθινά..

Θύματα γυναικών χιλιάδες άνδρες στήν Αυστραλία

Διαστάσεις «κεκαλυμμένης επιδημίας» έχει λάβει η κακοποίηση των ανδρών από τις γυναίκες τους στην Αυστραλία, σύμφωνα με τα στοιχεία πρόσφατης έρευνας μεταξύ ανδρών που έχουν πέσει θύματα των συντρόφων τους...


Ο πραγματικός αριθμός των ανδρών που υποτιμούνται, υβρίζονται και σε ορισμένες περιπτώσεις δέρνονται και κακοποιούνται σεξουαλικά, είναι πολύ μεγαλύτερος από αυτόν που δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία, τονίζουν οι ειδικοί.
Σύμφωνα με τον ανταποκριτή στην Αυστραλία του ΑΠΕ, ο λόγος που ο αριθμός των ανδρών-θυμάτων είναι πολύ μεγαλύτερος, οφείλεται κυρίως, στο γεγονός ότι οι άνδρες για πολλούς και διάφορους λόγους, δεν καταγγέλλουν τα περιστατικά βίας που υφίστανται.
Ο κυριότερος λόγος που δεν προβαίνουν σε καταγγελίες έχει να κάνει με την αποδεκτή κουλτούρα που θέλει τους άνδρες «άνδρες».
Ορισμένοι, επίσης, φοβούνται για «το τι θα πει ο κόσμος» όταν πληροφορηθεί ότι το δέρνει η γυναίκα του, ενώ δεν λείπουν και οι περιπτώσεις αυτών που δεν γίνονται πιστευτοί όταν καταγγέλλουν ένα τέτοιο περιστατικό.
Έχουν καταγγελθεί περιπτώσεις γυναικών που όχι μόνο ξυλοφορτώνουν τους άνδρες τους, αλλά τους βιάζουν και σεξουαλικά!
Σχετικά με τις γυναίκες που καταγγέλλουν κρούσματα οικογενειακής βίας, ο αριθμός των ανδρών είναι μικρότερος, υποστηρίζεται στην έρευνα γιατί, οι άνδρεςέχουν επιπλέον να αντιμετωπίσουν και την κοινωνία που τους θεωρεί «δειλούς» ανδεν είναι σε θέσει να "επιβληθούν" στην γυναίκα τους.
Ανατρέπεται, δηλαδή, μέσα τους όλη η αποδεκτή κουλτούρα που θέλει τους άνδρεςνα είναι πιο ισχυροί μέσα στην οικογένεια.
Αναφερόμενος στην έρευνα, ο πανεπιστημιακός καθηγητής, Αλφρεντ Αλαν, είπε ότι αρχικά δεν μπορούσε να πιστέψει πόσο όμοιες είναι οι καταγγελίες που κάνουν οι γυναίκες για επεισόδια οικογενειακής βίας, με αυτές των ανδρών.
Στις περισσότερες περιπτώσεις και οι αιτίες που αρχίζει ένας καυγάς μεταξύ του ζευγαριού είναι ίδιες.
Οι γυναίκες που γκρινιάζουν και καταπιέζουν, είτε ψυχικά είτε και σωματικά τους άνδρες τους φτάνοντας στην βιαιοπραγία, μιμούνται κατά πολύ τους «σκληρούς» άνδρες.

Δημιουργία ζωής στο εργαστήριο....

Η... «Σύνθια» είναι ο πρώτος ζωντανός οργανισμός που δημιουργήθηκε στο εργαστήριο, από οµάδα Αµερικανών επιστηµόνων µε επικεφαλής τον γνωστό γενετιστή Craig Venter. Πρόκειται για εναν μονοκύτταρο οργανισμό, με συνθετικό DNA. Ταυτόχρονα, πρόκειται για ένα επιστημονικό πείραμα που ανοίγει το δρόμο για δημιουργία ζωής κατά παραγγελία, αλλά προκαλεί και ποικίλες αντιδράσεις.

Στην προσπάθεια συμμετείχαν τουλάχιστον 20 επιστήµονες οι οποίοι εργάζονταν για τη «Σύνθια» την τελευταία δεκαετία, ξοδεύοντας συνολικά πάνω από 40 εκατοµµύρια δολάρια.

Η δημιουργία της «Σύνθια» βασίστηκε σε ένα ήδη υπάρχον βακτήριο που όμως διαθέτει εξ ολοκλήρου συνθετικό γονιδίωµα το οποίο κατασκευάστηκε στο εργαστήριο από χηµικές ουσίες. Ουσιαστικά οι επιστήμονες κατασκεύασαν το γονιδίωμα και το μεταμόσχευσαν σε ένα κύτταρο - δέκτη. Με τη διαδικασία αυτή το κύτταρο "υπακούει" στον κατασκευασμένο γενετικό κώδικα. Είναι η πρώτη φορά που ένα συνθετικό DΝΑ έχει τον πλήρη έλεγχο ενός κυττάρου.

Ο ίδιος ο Craig Venter, επικεφαλής του Ινστιτούτου J Craig Venter Institute (JCVI) στο Μέριλαντ και την Καλιφόρνια των Ηνωμένων Πολιτειών, έκανε λόγο για την απαραχή μιας νέας εποχής, όπου θα μπορεί να δηµιουργείται ζωή προς όφελος της ανθρωπότητας.

Η οµάδα του Αµερικανού γενετιστή σχεδιάζει τώρα να χρησιµοποιήσει τον συνθετικό οργανισµό, ώστε να υπολογίσει με ποιον ελάχιστο αριθμό γονιδίων μπορεί να υπάρξει ζωή.

Ήδη, πάντως, έχει αρχίσει να ακούγεται και ο αντίλογος με ενστάσεις που επικεντρώνονται στην Ηθική, σε ερωτήματα σχετικά με τη δημιουργία βιολογικών όπλων, αλλά και στους πιθανούς κινδύνους για το περιβάλλον.

Πηγή: http://www.healthview.gr/

Ελληνικο λαδι βαφτιζεται Ιταλικο!

Ελληνικό λάδι βαφτίζεται Ιταλικό για Αμερική. Συνομιλία με Ντατουρα. Στην συνέχεια ακροατές βεβαιώσαν ότι η Ιταλική εταιρία Μπερτολι πλασάρει ελληνικά λάδια που τα αγοράζουν σε πολύ χαμηλή τιμή σαν Ιταλικό σε όλη την Αμερική. Καλή ακρόαση.....


ΠΗΓΗ-ENVIRONMENTFOOD

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΔΗΜΟΥ ΑΣΩΠΟΥ

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ
ΔΗΜΟΥ ΑΣΩΠΟΥ

Ο Δήμος Ασωπού αντιλαμβανόμενος τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει μεγάλο τμήμα των κατοίκων του και έχοντας την οικονομική δυνατότητα, προτίθεται να υλοποιήσει άμεσα ευρύ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Μεταξύ των δράσεων που σχεδιάζονται, είναι:
1. Η παροχή κουπονιών για αγορά τροφίμων σε οικονομικά αδύναμους
2. Παροχή συσσιτίων σε άτομα που έχουν ανάγκη
3. Παροχή κουπονιών για φάρμακα σε άπορους κατοίκους
4. Χαριστικό παζάρι, δηλαδή συγκέντρωση μεταχειρισμένων ειδών ένδυσης και υπόδησης και παροχή αυτών σε κατοίκους που τα έχουν ανάγκη
5. Οικονομική βοήθεια σε φοιτητές οικογενειών που έχουν ανάγκη
6. Μείωση ορισμένου αριθμού κυβικών νερού
7. Μείωση τελών ηλεκτροφωτισμού και καθαριότητας για άτομα με ειδικές ανάγκες
Η ανακοίνωση αυτή θα αναρτηθεί και στο διαδίκτυο, στο site του Δήμου www.asopos gov.gr. Έως τις 23 Μαΐου περιμένουμε τις δικές σας ιδέες και ότι άλλο μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπολιτών μας, που αντιμετωπίζουν προβλήματα.
Όλες οι δράσεις θα πρέπει να είναι σύμφωνες με τη νομοθεσία που ισχύει για τους Δήμους.
Για την υλοποίηση του προγράμματος, ζητούμε τη συνεργασία των συλλόγων και εθελοντών.
e-mail: assopos@otenet.gr- Τηλ. 2732082228, 83280.

Η κρίση του καπιταλισμού

Η κρίση του καπιταλισμού και κάποιες βιώσιμες λύσεις। Ο καθηγητής οικονομικών Rick Wolff (University of Massachusetts Amherst) αναλύει την κρίση του καπιταλισμού και προτείνει κάποιες βιώσιμες λύσεις από σοσιαλιστική οπτική με βάση την αυτοδιαχείριση. Ας προσπαθήσουμε να τον παρακολουθήσουμε. (θα έχουμε την ευκαιρία να τον δούμε από κοντά στην ΑΣΟΕΕ στις 27 Μαϊου.



ΠΗΓΗ-Ελεύθερη Πένα

Μία σκέψη περί το ασφαλιστικό

Συμμεριζόμενος τη δύσκολη οικονομική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει τα ασφαλιστικά ταμεία,γιατί,οι ασφαλισμένοι(άκουσον άκουσον!!!)επιμένουν να ζούν και μετά τη συνταξιοδότησή τους και μάλιστα ουκ ολίγοι ασυνείδητοι πολλά χρόνια μετά,κάνω στούς αρμόδιους την παρακάτω πρόταση..

Όσοι ασφαλισμένοι πεθαίνουν λίγο πριν πάρουν τη συνταξή τους(αφού εν τω μεταξύ έχουν εξοφλήσει όλες τις εισφορές τους)η λίγο μετά,να κηδεύονται δημοσία δαπάνη,με όλες τις προσήκουσες τιμές,αναγνωρίζοντας τις μεγάλες υπηρεσίες που προσέφεραν στην πατρίδα τους ελαφρώνοντας το βυθιζόμενο σκάφος του ασφαλιστικού της συστήματος απ'ο περιττά βάρη.

Κύριε υπουργέ σας παρακαλώ να λάβετε σοβαρά υπ'όψιν την πρότασή μου.
Δεν είναι αστείο

από ΔιαΤηλ

η φωτογραφία από το darkroastedblend

Εξομολόγηση ενός οικονομικού δολοφόνου

Το δεύτερο βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ κέρδισε η ταινία του Στέλιου Κούλογλου "Εξομολόγηση ενός Οικονομικού Δολοφόνου" στο Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Σεούλ. Η βράβευση μεταδόθηκε ζωντανά από την κορεατική τηλεόραση, ενώ την προβολή της ταινίας παρακολούθησαν περίπου 2,5 εκατ. τηλεθεατές. Το Διεθνές Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Σεούλ θεωρείται από τα σημαντικότερα της Ασίας. Υποψηφιότητα για τα βραβεία είχαν φέτος υποβάλλει 320 ταινίες από τις οποίες βραβεύθηκαν 3, με την λήξη του Φεστιβάλ το Σαββατοκύριακο.
Βασισμένο σε σπάνιο προπαγανδιστικό υλικό, με δραματοποιημένες στυλ φιλμ- νουάρ σκηνές,κι αποκλειστικές εξομολογήσεις του best seller συγγραφέα Τζον Πέρκινς, αυτό το συναρπαστικό ντοκιμαντέρ, ρίχνει φως στους άγνωστους μηχανισμούς που χρησιμοποιούν αυτοί που κυβερνούν σήμερα τον κόσμο μας, στις ρίζες της ισλαμικής τρομοκρατίας, και τους λόγους που ένα τόσομεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στα όρια της ανέχειας.
Το πρώτο βραβείο κέρδισε η ταινία του Ισραηλινού σκηνοθέτη Nati Baratz "Unmistaken Child" που περιγράφει την ιστορία ενός παιδιού το οποίο στο Νεπάλ θεωρείται μετεμψύχωση του Δαλάι Λάμα. Την τρίτη θέση κατέλαβε το "Gaza-Sderot, Pre-War chronicles", μια παραγωγή του γαλλογερμανικού τηλεοπτικού σταθμού ARTE με παράλληλες ιστορίες Ισραηλινών- Παλαιστινίων λίγο πριν ξεσπάσει ο πρόσφατος πόλεμος στην Γάζα.
..β , γ , δ , ε , στ, ζ , η , θ , ι , τα μέρη της ταινίας.
Από εδώ μπορείται να την κατεβάσετε.
από το tvxs

Που είσαστε ρε επαναστάτες ?

Που είσαστε ρε επαναστάτες εσείς που πρόπερσι το δεκέμβριο γυρίσατε ανάποδα όλες τις πόλεις τις Ελλάδας για τον χαμό του μικρού Αλέξη?

Που είσαστε ρε επαναστατόπουλα που οι κοινωνικές σας ευαισθησίες σας έβγαλαν στους δρόμους για μια βδομάδα διαμαρτυρόμενους για την χούντα των μπάτσων, αυτών των δολοφόνων που υπηρετούν το σύστημα, το οποίο είναι ένοχο και μπλα μπλα μπλα..

Για πείτε μου ρε τσεγκεβάρηδες η εικόνα της Αγγελικής της marfin μαύρης απο τους καπνούς ξαπλωμένης στις σκάλες και με τα χέρια της διπλωμένα στην κοιλιά της προσπαθώντας να προστατεύσει το αγένητο αγγελούδι της δεν σας λέει τίποτα?

Αυτή η εικόνα ρε επαναστάτες του κώλου δεν σας εξεγήρει να πάτε στα εξάρχεια να κάψετε μερικούς κάδους και να τους ρίξετε στις εστίες αυτών των τσόγλανων?

Αυτή δεν είναι για εσάς αρκετά μεγάλη αφορμή να διαμαρτυρηθήτε για το κοινωνικό άδικο η μήπως τα λουλουδάκια που άφησε λίγος κόσμος στα σκαλιά της τράπεζας σας κάλυψαν?

Κύριοι επαναστάτες μπορεί να μην το έχετε καταλάβει ακόμα αλλα είσαστε και εσείς ενα πιστό αντίγραφο του συστήματος που δήθεν πολεμάτε.

ΥΓ. Σχόλια τύπου - δεν έπρεπε εκείνη την στιγμή οι υπάλληλοι να βρίσκονται εκεί- μόνο θλίψη μπορούν να προκαλέσουν.

Καταργηση της ΒΟΥΛΗΣ ;

Τροπολογία που ανακοινώθηκε την τελευταία στιγμή από τον υπουργό Οικονομικών, Γ. Παπακωνσταντίνου, και αλλάζει προς το χειρότερο ένα σημαντικό τμήμα του μνημονίου που ψηφίστηκε μόλις προχτές.

Στο κείμενο που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ και ΛΑ.Ο.Σ. την Πέμπτη σημειωνόταν στο επίμαχο σημείο:

* «Παρέχεται στον υπουργό Οικονομικών η εξουσιοδότηση να εκπροσωπεί το Ελληνικό Δημόσιο και να υπογράφει κάθε μνημόνιο συνεργασίας, συμφωνία ή σύμβαση δανεισμού, διμερή ή πολυμερή, με την ΕΕ, τα κράτη - μέλη της ζώνης του ευρώ, το ΔΝΤ και την ΕΚΤ, προκειμένου να εφαρμοστεί το πρόγραμμα της προηγούμενης παραγράφου ("μηχανισμός οικονομικής στήριξης"). Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις του προηγούμενου εδαφίου εισάγονται στη Βουλή για κύρωση».

Με τη χτεσινή τροπολογία, η τελευταία παράγραφος αλλάζει ως εξής: «Τα μνημόνια, οι συμφωνίες και οι συμβάσεις εισάγονται στη Βουλή για συζήτηση και ενημέρωση. Ισχύουν και εκτελούνται από της υπογραφής τους».

Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ο εκάστοτε υπουργός Οικονομικών θα υπογράφει με την τρόικα και αυτόματα θα τίθεται σε ισχύ όποιο  μέτρο συναποφασίζεται στην πλάτη του λαού  (περικοπές μισθών, επιδομάτων, εργατικών κατακτήσεων, κ.ά.), προκειμένου να λειτουργεί απρόσκοπτα ο μηχανισμός δανειοδότησης. Ολα αυτά τα μέτρα θα ισχύουν με την υπογραφή του υπουργού και η Βουλή απλώς θα ενημερώνεται.

Δικαιολογώντας την απαράδεκτη τροπολογία, ο Γ. Παπακωνσταντίνου είπε ότι αυτή γίνεται για να μπορέσει να γίνει η εκταμίευση των ποσών δανεισμού στην ώρα τους από την ΕΕ και οι συμβάσεις αυτές «στη συνέχεια θα έρθουν και στη Βουλή για συζήτηση και κύρωση». Αυτό όμως έρχεται σε καταφανέστατη αντίφαση με την τροπολογία που ψηφίστηκε, αφού ο υπουργός αφαίρεσε τη φράση «κύρωση από τη Βουλή», και την αντικατέστησε με τη «συζήτηση στη Βουλή».

ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΟΙΟΙ ΨΗΦΙΣΑΝ ΤΗΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ  ...Μενει να μαθουμε και αυτο...

Αργεντινή-Κάποτε ήταν η 5η Οικονομία στο Κόσμο-Μετά πήγε το ΔΝΤ

Εδώ μπορείτε να δείτε ένα συγκλονιστικό video με ελληνικούς υπότιτλους, που περιγράφει τα γεγονότα που έφεραν την Αργεντινή σε κατάσταση χρεωκοπίας.
Αυτό που είναι εντυπωσιακό, είναι το γεγονός ότι η πορεία της Αργεντινής παρουσιάζει πολλές ομοιότητες με την πορεία της Ελλάδας.
Η Αργεντινή ήταν μια μεγάλη και πλούσια σε πόρους χώρα. Αλλά οι κακοί και δόλιοι χειρισμοί των διεφθαρμένων κυβερνήσεών της, σε συνεργασία με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, έσπρωξαν την πλειοψηφία του λαού της στην εξαθλίωση.

Για να γίνει πιο εύκολα κατανοητή η ταινία , επισημαίνονται τα παρακάτω:

- Το πολίτευμα είναι ακριβώς το ίδιο με αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής: Ομοσπονδιακή Προεδρική Κοινοβουλευτική Δημοκρατία
- Ο Πρόεδρος εκλέγεται απ' ευθείας από το λαό, σχηματίζει κυβέρνηση, ορίζοντας Υπουργούς, έχει εκτελεστική εξουσία και δεν υπάρχει πρωθυπουργός.
- Η Βουλή των αντιπροσώπων αποτελείται από το Κογκρέσο και τη Γερουσία.
- Η χώρα είναι ομοσπονδιακή, αποτελούμενη από 23 επαρχίες και την ανεξάρτητη περιοχή της πρωτεύσουσας του Μπουένος Άϊρες
- Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη.
- Η χώρα είχε μακρά παράδοση στα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα, πολύ πιο προηγμένα από αυτά την Ελλάδα.
- Το 1930 ήταν μια από τις 10 πλουσιότερες χώρες της γης.
- Η χώρα δεν έλαβε μέρος και δεν επηρεάστηκε απο τους δύο παγκόσμιους πολέμους.
- Διακυβερνήσεις:
1946-1955: Πρόεδρος Χουάν Περόν
1955-1958: Στρατιωτική δικτατορία
1958-1962: Πρόεδρος Αρτούρο Φροντίτσι
1963-1966: Πρόεδρος Αρτούρο Ίγια
1966-1973: Στρατιωτική δικτατορία
1973-1974: Πρόεδρος Χουάν Περόν.
1974-1976: Πρόεδρος η Ιζαμπέλ Περόν.
1976-1983: Στρατιωτική δικτατορία
1983-1989: Πρόεδρος Ραούλ Αλφονσιν
1989-1999: Πρόεδρος Κάρλος Μένεμ
1999-2001: Πρόεδρος Φερνάντο ντε λα Ρούα
Δεκέμβριος 2001: Λαϊκή εξέγερση αναγκάζει τον Πρόεδρο ντε Λα Ρούα σε παραίτηση και τον Κάρλος Μένεμ να αποσύρει την υποψηφιότητά του για επανεκλογή στην προεδρία.


Η ταινία έχει διάρκεια δύο ωρών, αλλά πραγματικά αξίζει να τη δείτε. Θα σας μείνει αξέχαστη.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΤΑΙΝΙΑ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΣΤΕ ΤΟ ΣΥΝΔΕΣΜΟ: Η ταινία

Αρχισαν τά όργανα.

Ηταν θεμα χρονου ποτε ο λαος θα αρχισει να αντιδρα για τα σκληρα μετρα της κυβερνησης.
Η βια φερνει βια και σημερα η αθηνα εγινε πεδιο μαχης με τρια νεα παιδια νεκρα δυστυχως.
τα επισοδεια δεν εγιναν μονο απ τους γνωστους αγνωστους,αλλα και απο απλους αγανακτησμενους πολιτες που βλεπουν το εισοδημα τους να χανεται και να ειναι αναγκασμενοι απο δω και περα να δουλευουν για τους δανειστες του κρατους.
και απο την αλλη να υπαρχει ατιμωρησια σε οσους τους εφεραν σε αυτη την κατασταση.
αφου η κυβερνηση αποφευγει οπως ο διαβολος το λιβανι να δωσει μια απαντηση αν καποιοι θα πανε φυλακη.(κορακας κορακου ματι)
οσο λοιπον ο Ρουσοπουλος και τα υπολοιπα ΠΑΛΙΟΤΟΜΑΡΑ του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ κυκλοφορουν ελευθερα ο κοσμος δεν θα ησυχασει και θα ζητα δικαιοσυνη.
εσπειραν ανεμους και θεριζουν θυελλες.
τα οργανα μολις αρχισαν σε ρυθμο ROCK...

Οι "κουτόφραγκοι" και τα λεφτά του Παπανδρέα...

Του Γιώργου Κράλογλου

Να είστε απόλυτα βέβαιοι ότι «μας την είχανε στημένη» από το 1981 και μας περίμεναν στη γωνία. Από τότε, πριν τριάντα χρόνια, που μας έδιναν επιδοτήσεις για τη γεωργία και το τότε ΠΑΣΟΚ τα μοίραζε με τρόπο που έμοιαζε ότι τα έβγαζε από την τσέπη του. Ποιος δεν θυμάται τους «φουκαριάρηδες» γεωργούς της Κρήτης και της Πελοποννήσου που ψήφιζαν μετά μανίας ΠΑΣΟΚ γιατί «πήραμε τα λεφτά του Παπανδρέα παιδάκι μου και σωθήκαμε...» έλεγαν στους δρόμους και στα καφενεία. Και πρασίνιζε η Ελλάδα στις εκλογές. Γιατί εμείς θεωρούσαμε ότι μέχρι να καταλάβουν οι «κουτόφραγκοι» των Βρυξελλών τη «μηχανή», θα έχουμε πάρει και άλλη τετραετία.

Μας την είχανε στημένη και όταν το 1982 ο πρώτος διορισμένος διοικητής της ΔΕΗ έβαλε «ένα δωράκι στην τσέπη του...» και δικαιολογήθηκε πολιτικά με μοναδικό ψόγο ότι το δωράκι ήταν κομματάκι υψηλό... Μας την είχανε στημένη και τότε που επικοινωνούσαμε μαζί τους με Τέλεξ και με Φαξ (υψηλή τεχνολογία τότε για την Ελλάδα...) και οι κουτόφραγκοι των Βρυξελλών μας έστειλαν δωρεάν κομπιούτερ γραφείου για να τα στολίσουν σαν ανθοδοχεία στα γραφεία τους οι καρεκλοκένταυροι διευθυντές των υπουργείων.

Έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν και όταν διορίζαμε τους αφισοκολλητές του ΠΑΣΟΚ ως βιομήχανους και πετρελαιάδες στον κρατικό τομέα και οικονομικοί υπουργοί με την ντουντούκα στο χέρι ούρλιαζαν ότι οι κρατικοποιήσεις θα θριαμβεύσουν και θα δικαιώσουν το λαό που εργάζεται στις κρατικές επιχειρήσεις.

Εκαναν ακόμη ότι δεν καταλάβαιναν και όταν οι εργατοπατέρες των συντεχνιών με τα 2-3 κινητά στο χέρι και με τις τζιπάρες τους υποχρέωναν το κράτος να αγοράζει ναυπηγεία, τσιμεντάδικα, χαρτοποιίες, υφαντουργίες μέχρι εργοστάσια ούζου για να βολευτούν οι κομματικοί και οι πρασινοφρουροί.

Μας άφηναν να τα αγοράζουμε και να τα περνάμε στις κρατικές Τράπεζες όπως ήταν την δεκαετία 1980-1990 η ΕΤΒΑ, η Εθνική, η Εμπορική και η ΑΤΕ.

Τα αποτελέσματα σε όλους γνωστά. Η ΕΤΒΑ καταστράφηκε, η Εθνική πούλησε όσο-όσο το κρατικό χαρτοφυλάκιο (έκανε πολύ καλά), η Εμπορική ψάχνει να βρει τον εαυτό της και η μετοχή της ΑΤΕ αξίζει όσο μία τυρόπιτα...

Μας άφηναν να ουρλιάζουμε εναντίον των ξένων επενδύσεων και των πολυεθνικών, μόνο που συμφωνούσαν μαζί τους όταν έφευγαν νύχτα από την Ελλάδα. Θυμηθείτε Pirelli, Goodyear, Nissan, Esso, Mobil, Texaco, Shell, BP, και περίπου 20 ελληνικές επιχειρήσεις που εκπροσωπούσαν και ξένα κεφάλαια και σκορπίστηκαν στην Τουρκία και στην Ανατολική Ευρώπη.

Έκαναν πάλι ότι δεν καταλάβαιναν και τη δεκαετία 1990 ----

όταν η Νέα Δημοκρατία συνέχισε την ίδια τακτική και νοοτροπία ΠΑΣΟΚ, αλλάζοντας απλώς αφισοκολλητές και κλακαδόρους στις κρατικές επιχειρήσεις που βρήκε. Μην ξεχνάμε ότι ο περιβόητος Οργανισμός-πλιάτσικο για τον εκσυγχρονισμό προβληματικών επιχειρήσεων (ΟΑΕ) διατηρήθηκε όλη την θητεία της τριετίας Νέας Δημοκρατίας μετά το 1990. Και όταν υφυπουργός της Ν.Δ. διαφώνησε με τον επικεφαλής του ΟΑΕ για σπατάλες απολύθηκε από την κυβέρνηση...

Μας περίμεναν στη γωνία και τότε που η Νέα Δημοκρατία διόριζε με καραβιές δικά της παιδιά στο δημόσιο και μοίραζε την «τράπουλα» των κρατικών προμηθειών με σημαδεμένα φύλλα. Άλλωστε την τότε κυβέρνηση της Ν.Δ. την έριξε η διαπλοκή και όχι μέτρα των «κουτόφραγκων».

...........

Το γνώριζαν οι «κουτόφραγκοι» ότι θα φθάσουμε σε αδιέξοδο. Παρ΄ όλα αυτά οι κυβερνήσεις της Ν.Δ. του 2004 και του 2007 πίστεψαν ότι θα δουλέψουν και πάλι τις Βρυξέλλες με το δήθεν άνοιγμα της ενεργειακής αγοράς, με τα πλαστά στοιχεία για το έλλειμμα, με το δήθεν άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, με το δήθεν άνοιγμα της αγοράς φυσικού αερίου. Πίστεψαν ότι θα έπειθαν τις Βρυξέλλες ότι αναβαθμίζουμε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας όταν χαρατσώνανε κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα για να πληρώσουν τους κομματικούς πελάτες που διόρισαν στο δημόσιο.

Και τώρα που βγήκαμε στη ζητιανιά για δανεικά μας πλάκωσαν στις σφαλιάρες.

Και μας έστειλαν με τις κλωτσιές και στο ΔΝΤ για νας μας φερθεί όπως στις Αφρικανικές χώρες. Γιατί η σημερινή τεχνογνωσία του ΔΝΤ μόνο εκεί περιορίζεται. Αλλά αυτό μας αξίζει. Και οι «κουτόφραγκοι» κάθονται τώρα πάλι στη «γωνία» και περιμένουν να δουν αν θα τολμήσουμε να μοιράσουμε όπως τότε και αυτά τα δανεικά των 120-140 δισ. ευρώ. Αν τα μοιράσουμε σαν λεφτά του Παπανδρέα... ή σαν λεφτά του κράτους για να «χτίσουμε» επιχειρηματίες σε εναλλακτικές μορφές ενέργειας, ή προϊόντα υποκατάστασης του πετρελαίου όπως, χωρίς ντροπή, έκαναν οι δύο προηγούμενες κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας.

Ας το καταλάβουμε επιτέλους τα δανεικά αυτά είναι αποτέλεσμα ζητιανιάς και ρεζιλέματος. Και θα το χωνέψουμε μόνο όταν δούμε ότι κανένα μα κανένα άλλο κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν θα φτάσει στο κατάντημα αυτό.

Του Γιώργου Κράλογλου

Η αποχαύνωση ως παιδαγωγική μέθοδος

Ρωτάς τα παιδιά, τους μαθητές: «τι δώρο θέλεις να σου προσφέρουν οι γονείς, οι συγγενείς, τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, στη γιορτή σου ή στα γενέθλιά σου;». (Η ονομαστική εορτή σχεδόν καταργήθηκε. Σχεδόν κανένα παιδί δεν γιορτάζει, δεν κερνάει, δεν προσκαλεί την ημέρα της χριστιανικής γιορτής. Υπάρχουν μόνο τα γενέθλια. Η δυτικόφερτη φραγκοσυνήθεια έχει επικρατήσει πλήρως. Και αυτά ακόμη τα γενέθλια δεν εορτάζονται στο γονικό σπίτι, αλλά σε κάτι φανταχτερές, ιδιωτικές παιδοφυλακές. Το παιδί της πόλης, ως γνωστόν, ευρίσκεται υπό διωγμόν από την ευλογημένη πατρική εστία. Φωνάζουν, λερώνουν, γελούν, κλαίνε, μαλώνουν, πεινούν, πράγματα απαράδεκτα για ένα ψευτοπολιτισμό, που θέλει τα πάντα αποστειρωμένα και αποστεωμένα. Ακόμη και μηνύσεις υποβάλλουν ενοχλημένοι γείτονες και περίοικοι κατά παιδικών φωνών. Ας κάνουν όλοι υπομονή. Οσονούπω θα καθιερωθεί το λεγόμενο ολοήμερο σχολείο, οπότε θα επιστρέφουν εξουθενωμένα, το απόγευμα τα παιδιά στο σπίτι, για να ξαναρχίσει το φροντιστηριακό λαχάνιασμα. Οι γονείς θα περιορίζονται σε μια «καληνύχτα» και ένα «καλημέρα» και μετά θα αναρωτιούνται, εν φόβω και τρόμω, γιατί έμπλεξε αυτό το παιδί. Σημείωση ακροτελεύτιος της παρένθεσης: στα βιβλία γλώσσας – περιοδικά ποικίλης ύλης του Δημοτικού, δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη νύξη για ονομαστική εορτή. Υπάρχουν μόνο γενέθλια). Επανέρχομαι στο προλογικό ερώτημα. Τα παιδιά εν χορώ απαντούν: κινητό τηλέφωνο ή υπολογιστή. Και τα παιχνίδια ακόμη που επιθυμούν «διαπλέκονται» με υπολογιστές. Και πώς αλλιώς; Νυχθημερόν βομβαρδίζονται από ελκυστικότατες συσκευές της επικοινωνίας. Όπου και να στρέψουν το βλέμμα τους, αντικρίζουν το «αντικείμενο του πόθου». Γονείς, δάσκαλοι, φίλοι και συγγενείς όλοι μ’ ένα κινητό στο χέρι. Επικοινωνώ άρα υπάρχω. Όπως προσφυώς ειπώθηκε για να εξασφαλίσουν την συνοχή τους οι κοινωνίες με μνήμη χρησιμοποιούν την ιστορία και οι κοινωνίες χωρίς μνήμη χρησιμοποιούν την επικοινωνία. Διάβασα πρόσφατα επιστολή μητέρας παιδιού της Α΄ Γυμνασίου. Διαμαρτυρόταν γιατί το παιδί της «εισέρχεται ανεξέλεγκτα όσες ώρες αυτή εργάζεται, σε ιστοσελίδες, χρησιμοποιώντας οποιαδήποτε ασύρματη σύνδεση υπάρχει στην πολυκατοικία». Ο φορητός υπολογιστής, υπενθυμίζω, είναι δώρο του υπουργείου, πρώην εθνικής, Παιδείας στα γυμνασιόπαιδα της πρώτης τάξης. Ως συνήθως κατόπιν εορτής οι ενστάσεις.

Τώρα που το υπουργείο προτίθεται από την πρώτη δημοτικού να καθηλώσει τα ανυπεράσπιστα παιδιά μπροστά σε υπολογιστές, θα αντιδράσει κανείς; Απορώ και εξίσταμαι! Δεν κατανοούν οι γονείς το έγκλημα που σχεδιάζεται εις βάρος των παιδιών τους. Στο προσχέδιο του «νέου σχολείου» που οραματίζεται η διαβιουπουργός, καταγράφεται σαφέστατα ότι όλα, έμβια και άβια, αποκτούν ψηφιακή υπόσταση. Ακόμη και ο δάσκαλος, ως φυσική παρουσία, ως πρόσωπο θα καταργηθεί. Θα περιοριστεί σε ρόλο, θα χειρίζεται πλήκτρα, τα οποία θα μεταφέρουν στον εγκέφαλο των παιδιών τις αναχωνευμένες στα εργαστήρια του πολυπολιτισμικού – αποχαυνωτικού υπουργείου παιδομαζώματος, πληροφορίες. Οι νέες γενιές, θα είναι οι μικροί πειθαρχημένοι στρατιώτες, προετοιμασμένοι από ένα σχολείο πνιγμένο από την εμποροχυδαία πραγματικότητα. Έχω χαρακτηρίσει τα νέα σχολικά βιβλία της γλώσσας, κακέκτυπο του διαδικτύου. Προφανώς στάλθηκαν ως ένα είδος προπαιδείας σ’ αυτό που έρχεται. Ό, τι αντικρίζει ο μαθητής στην τηλεόραση μεταφέρθηκε στο βιβλίο. Συνταγές μαγειρικής, μικρές αγγελίες, διαφημίσεις, κείμενα ανούσια, ολιγόλογα, κείμενα χρήσιμα για την υποβολή μιας αίτησης ή ενός σύντομου βιογραφικού για μια θέση υποαπασχόλησης. Σε μια γλώσσα παρδαλή, τραυματισμένη, μιξοελληνική. «Πολλές ρήσεις έχουμε δει ν’ ανατρέπονται, ποτέ όμως την αποφθεγματική εκδοχή: όπου γλώσσα πατρίς», θα πει ο Ελύτης στον «κήπο με τις αυταπάτες». Αν έβλεπε τα τωρινά βιβλία ίσως θα δυσκολευόταν να γράψει αυτό το «ποτέ». Σχολείο ψηφιακό είναι σχολείο της ορθοπεταλιάς, για να παραφράσω τον τίτλο ενός σπουδαίου βιβλίου του Γ. Καλιόρη. («Η κοινωνία της ορθοπεταλιάς»). Ένα σχολείο που ξεθεωμένο τρέχει να προλάβει τις δήθεν εξελίξεις, να ανοίξει, όπως λέει ένα κρανιοκενές ευφυολόγημα, στη ζωή. Όμως το σχολείο, για να παραμείνει σχόλη και σχολή, οφείλει να είναι συντηρητικό, με την απλή και πρωταρχική σημασία της λέξης. Να συντηρεί τα πολυτίμητα τζιβαϊρικά που παρέλαβε απ’ όσους πέρασαν και να τα παραδίδει στους νεότερους, εμπλουτίζοντας, βέβαια, την παράδοση με τα άξια λόγου και μίμησης (αξιόλογα και αξιομίμητα) νεότερα. «Μου φαίνεται ότι ο συντηρητισμός νοούμενος ως συντήρηση, αποτελεί την ίδια την ουσία της εκπαίδευσης, η οποία έχει πάντοτε ως έργο της να περιβάλλει και να προστατεύει κάποιο πράγμα – το παιδί έναντι του κόσμου, τον κόσμο έναντι του παιδιού, το καινούργιο έναντι του παλαιού, το παλαιό έναντι του καινούργιου», εξηγεί η Χάννα Άρεν, ήδη από το 1958, στο απροσπέλαστο δοκίμιό της «η κρίση της εκπαίδευσης».

Πώς όμως να εξηγήσεις την συντηρητική διάσταση που πρέπει να έχει το σχολείο σήμερα, σε ανθρώπους «ξιπασμένους οψίπλουτους», της μάθησης, που υποστηρίζουν ότι «το Νέο Σχολείο είναι πρώτα απ’ όλα ΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΟ ΧΩΡΙΣ…ΤΟΙΧΟΥΣ! Ένα σχολείο ανοικτό στις ιδέες και στην κοινωνία, στην γνώση και το μέλλον, που αξιοποιεί κάθε σύγχρονο εργαλείο. Ο διαδραστικός πίνακας, το ηλεκτρονικό βιβλίο, το ψηφιακό εκπαιδευτικό υλικό, ο προσωπικός μαθητικός υπολογιστής». (Α. Διαμαντοπούλου. Υποψιάζομαι ότι εκείνο το «τοίχους» γράφτηκε αντί του «τείχη». Από κάτι τέτοιες σαπουνόφουσκες παρασύρονται κάποιοι δάσκαλοι και τριγυρίζουν με τους μαθητές τους ολημερίς και ολονυχτίς, τάχα και εκπαιδευτικές επισκέψεις, αντί να στρωθούν να κάνουν μάθημα μες στην τάξη). Το κακό είναι πως σ’ αυτόν τον τόπο ό,τι δεν έχει πρόσφατη ημερομηνία έχει ποινικοποιηθεί.

Πάσχουμε από άκρατο και άκριτο, ας μου συγχωρεθεί ο όρος, «νεανισμό». (Θυμήθηκα μια φράση του Χάιντεγκερ: «το δέντρο μεγαλώνει από τα κλαδιά του αλλά και από τις ρίζες του»). Βλέπουμε τις ολέθριες συνέπειες αυτού του καταστρεπτικού δόγματος: ό,τι αρέσει στους νέους. Γι’ αυτό και υπολογιστές και διαδίκτυο από το δημοτικό. Αντί το σχολείο να είναι θεματοφύλακας των τιμαλφών αξιών του Γένους και κάστρο συντήρησης τους, μεταβάλλεται σε πολλαπλασιαστή της περιρρέουσας αμορφωσιάς. Η αναγωγή της αποχαύνωσης σε καινοτόμο παιδαγωγική μέθοδο. Αν υλοποιηθεί η εξαγγελία της διαβιουπουργού σε μερικά χρόνια δίπλα από κάθε σχολείο θα χτίζεται και ένα κέντρο απεξάρτησης των νέων από τις νέες τεχνολογίες. Πώς να τα εξηγήσεις όμως αυτά σε ανθρώπους που θεωρούν το σχολείο χώρο πειραματισμών, επικοινωνίας, εξουδετέρωσης των κοινωνικών αδικιών και ταξικών ανισοτήτων, εντάξεως των μεταναστών και άλλων εύηχων πραγμάτων;

Θα κλείσω με κάτι που αυτές τις ημέρες μου προκάλεσε «θλίψιν απαρηγόρητον». Προμηθεύτηκα τα αναγνωστικά που είχαν οι μαθητές του δημοτικού πριν από το 1983, πριν ενσκήψει η λαίλαπα του προοδευτισμού. Έχω ενώπιόν μου της Ε΄ δημοτικού. (Στην οποία φέτος διδάσκω). Διαβάζω ονόματα λογοτεχνών που στολίζουν τις σελίδες του: Σολωμός, Παλαμάς, Δροσίνης, Πολέμης, Καρκαβίτσας, Κονδυλάκης, Νιρβάνας, Ξενόπουλος, Παπαδιαμάντης, ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η πατρίδα μας. Πιάνω τα τωρινά με τις συνταγές μαγειρικής και τις οδηγίες χρήσης καφετιέρας και απελπίζομαι. (Περίπου 20 συνταγές στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού. Ένα ή δύο τα δημοτικά τραγούδια. Σαφές το μήνυμα: αποκοπεί από τις ρίζες και εθισμό στην ευτέλεια). Σκέφτομαι ότι αν μορφώσουμε μια γενιά Ελλήνων με τα «συντηρητικά» εκείνα βιβλία, θα βγουν άνθρωποι που θα σώσουν την πατρίδα μας. Πράγμα βέβαια αδύνατον, όσο επιβιώνει η τιποτοκρατία.

Υπό τις σημερινές συνθήκες, καθώς θα ‘λέγε και ο ποιητής, «το πιο φρικτό ναυάγιο θα ήταν να σωθούμε».

Νατσιός Δημήτρης

δάσκαλος-Κιλκίς