Κυριακή 27 Μαρτίου 2011
Σάββατο 26 Μαρτίου 2011
Νεκρά ζώα και ζωντανά τέρατα
Παραθέτω την καταγγελία που κάνει μέσω του ιστολόγιου μας ο Τάκης ο Ρουβέλας.
"Σήμερα 25 Μαρτίου το πρωί βρήκα στην αυλή του σπιτιού μου δηλητηριασμένα από φόλες το μικρό σκυλί και τις γάτες μου, όπως επείσης στην γύρω γειτονιά νεκρά τρία σκυλιά και γάτες.
Καταγγέλω επώνυμα και αφήνω στην κρίση σας αυτά τα ΖΩΑ δολοφόνους.
Απαιτώ σαν δημότης ο δήμος να πάρει μέτρα για αυτή την κατάσταση.
Παναγιώτης Α. Ρουβέλας "
Δεν θα απευθυνθώ σαυτούς που έχουν χόμπυ να σπέρνουν αβασάνιστα το θάνατο γιατί δεν θα διαβάσουν το κείμενο, όμως πολλοί από εμάς που έχουμε χόμπυ να προσπαθούμε - έστω και στο ελάχιστο- να βελτιώνουμε τις συνθήκες ζωής μας πρέπει να περιθωριοποιήσουμε κάποιους και να περιορίσουμε τέτοια φαινόμενα.
Ζούμε σε μια μικρή κοινωνία που σε αντίθεση με τις μεγάλες, οι μεμονομένες δράσεις μπορούν να επιφέρουν αποτέλεσμα.
Προτρέπω λοιπόν άσχετα αν ο δήμος θα κάνει κάτι γι αυτό ο καθένας μας με τον τρόπο του να συμβάλει η έστω να μην μένει αδιάφορος στην κακοποίηση ζώων αδέσποτων και μη.
Θα μου πείτε και τι να κάνουμε?
Είναι παρατηρημένο ότι αυτοί που τα κάνουν αυτά δεν αρκούνται μόνο στην πράξη βγαίνουν μετά και το διαλαλούν καυχώμενοι για το κατόρθωμα τους.
ΚΡΑΞΤΕ ΤΟΥΣ στα μούτρα τους, δώστε τους να καταλάβουν ότι αυτό που κάνουν δεν έχει σχέση με σύνχρονη ανθρώπινη συμπεριφορά.
Οσο γι αυτόν που ανήμερα της εθνικής εορτής αποφάσισε να μιμηθεί τον Κολοκοτρώνη και να μας απαλάξει από τον ζυγό της σκυλικής αυτοκρατορίας καλό θα ήταν να κάτσει λίγο στο κοντάρι της Ελληνικής σημαίας στην βεράντα του και να σκεφτεί τι έκανε.
"Σήμερα 25 Μαρτίου το πρωί βρήκα στην αυλή του σπιτιού μου δηλητηριασμένα από φόλες το μικρό σκυλί και τις γάτες μου, όπως επείσης στην γύρω γειτονιά νεκρά τρία σκυλιά και γάτες.
Καταγγέλω επώνυμα και αφήνω στην κρίση σας αυτά τα ΖΩΑ δολοφόνους.
Απαιτώ σαν δημότης ο δήμος να πάρει μέτρα για αυτή την κατάσταση.
Παναγιώτης Α. Ρουβέλας "
Δεν θα απευθυνθώ σαυτούς που έχουν χόμπυ να σπέρνουν αβασάνιστα το θάνατο γιατί δεν θα διαβάσουν το κείμενο, όμως πολλοί από εμάς που έχουμε χόμπυ να προσπαθούμε - έστω και στο ελάχιστο- να βελτιώνουμε τις συνθήκες ζωής μας πρέπει να περιθωριοποιήσουμε κάποιους και να περιορίσουμε τέτοια φαινόμενα.
Ζούμε σε μια μικρή κοινωνία που σε αντίθεση με τις μεγάλες, οι μεμονομένες δράσεις μπορούν να επιφέρουν αποτέλεσμα.
Προτρέπω λοιπόν άσχετα αν ο δήμος θα κάνει κάτι γι αυτό ο καθένας μας με τον τρόπο του να συμβάλει η έστω να μην μένει αδιάφορος στην κακοποίηση ζώων αδέσποτων και μη.
Θα μου πείτε και τι να κάνουμε?
Είναι παρατηρημένο ότι αυτοί που τα κάνουν αυτά δεν αρκούνται μόνο στην πράξη βγαίνουν μετά και το διαλαλούν καυχώμενοι για το κατόρθωμα τους.
ΚΡΑΞΤΕ ΤΟΥΣ στα μούτρα τους, δώστε τους να καταλάβουν ότι αυτό που κάνουν δεν έχει σχέση με σύνχρονη ανθρώπινη συμπεριφορά.
Οσο γι αυτόν που ανήμερα της εθνικής εορτής αποφάσισε να μιμηθεί τον Κολοκοτρώνη και να μας απαλάξει από τον ζυγό της σκυλικής αυτοκρατορίας καλό θα ήταν να κάτσει λίγο στο κοντάρι της Ελληνικής σημαίας στην βεράντα του και να σκεφτεί τι έκανε.
Παρασκευή 25 Μαρτίου 2011
ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΝ....
…Τότε, εκεί που καθόμουν εις το περιβόλι μου και έτρωγα ψωμί, πονώντας από τις πληγές, όπου έλαβα εις τον αγώνα και περισσότερο πονώντας δια τις μέσα πληγές όπου δέχομαι δια τα σημερινά δεινά της Πατρίδος, ήλθαν δύο επιτήδειοι, άνθρωποι των γραμμάτων, μισομαθείς και άθρησκοι, και μου ξηγώνται έτσι: «Πουλάς Ελλάδα, Μακρυγιάννη».
Εγώ, στην άθλιαν κατάστασίν μου, τους λέγω: «Αδελφοί, με αδικείτε. Ελλάδα δεν πουλάω, νοικοκυραίγοι μου.Τέτοιον αγαθόν πολυτίμητον δεν έχω εις την πραμάτειαν μου. Μα και να τό’ χα, δεν τό’ δινα κανενός. Κι’ αν πουλιέται Ελλάδα, δεν αγοράζεται σήμερις, διότι κάνατε τον κόσμον εσείς λογιώτατοι, να μην θέλει να αγοράσει κάτι τέτοιο».
.....................................................................................................................................................................
Τούτη την πατρίδα την έχομεν όλοι μαζί, και σοφοί κι αμαθείς, και πλούσιοι και φτωχοί, και πολιτικοί και στρατιωτικοί, και οι πλέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι αγωνιστήκαμεν, αναλόγως ο καθείς, έχομεν να ζήσομεν εδώ. Το λοιπόν δουλέψαμεν όλοι μαζί να τη φυλάμε κι όλοι μαζί, και να μη λέγει ούτε ο δυνατός “εγώ”, ούτε ο αδύνατος. Ξέρετε πότε να λέγει ο καθείς “εγώ”; όταν αγωνιστεί μόνος του και φκιάσει ή χαλάσει, να λέγει “εγώ”. Όταν όμως αγωνίζονται πολλοί και φκιάνουν, τότε να λέμε “εμείς”. Είμαστε στο “εμείς” κι όχι στο “εγώ”.
Δυο μικρα αποσπασματα απο τον Μακρυγιαννη αντι <<πανηγυρικου>> ενεκα της ΕΠΕΤΕΙΟΥ
Κυριακή 13 Μαρτίου 2011
Μανώλης Ρασούλης
Νεκρός βρέθηκε σήμερα το πρωί από φίλους του ο καλλιτέχνης Μανώλης Ρασούλης, στο σπίτι του στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία του ιατροδικαστή ο θάνατός του είχε προέλθει πριν από τέσσερις ημέρες.
Στο Ηράκλειο της Κρήτης γεννήθηκε ο Μανόλης Ρασούλης στις 28 Σεπτεμβρίου 1945.
Γιός ενός χρυσοχόου, στα παιδικά του χρόνια έψαλε στον Πολιούχο 'Αγιο Μηνά. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία τραγουδώντας ερασιτεχνικά στην Πλάκα, ενώ παράλληλα δούλευε στην εφημερίδα της αριστεράς "Δημοκρατική Αλλαγή".
Στην διάρκεια της δικτατορίας φεύγει για το Λονδίνο, όπου και θα παραμείνει 6 χρόνια. Οργανώνεται στο Τροτσκιστικό κίνημα όπου και γνωρίζεται με την Βανέσα Ρεντγκρεϊβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε πολιτικές παραστάσεις. Στο Λονδίνο έγινε και συνεκδότης της εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή.
Τον Μαϊο του ‘68 πήρε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι.
Λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έρχεται στην Ελλάδα και η μεταπολίτευση θα τον βρει εργαζόμενο στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη.
Τότε είναι που τον καλεί και ο Μάνος Λοϊζος και τραγουδούν μαζί τα "Νέγρικα" με την Μαρία Φαραντούρη.
Η συνεργασία του με το Νίκο Ξυδάκη στα "Δήθεν" είναι που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του, με επιτυχίες όπως "Αχ Ελλάδα", "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια", " Πότε Βούδας, πότε Κούδας", " Το κοτλέ παντελονάκι", " Τίποτα δεν πάει χαμένο".
Τα τραγούδια του έγιναν γνωστά σε Ισραήλ, Τουρκία, Σερβία μέχρι και την μακρινή Ιαπωνία.
Στο Ηράκλειο της Κρήτης γεννήθηκε ο Μανόλης Ρασούλης στις 28 Σεπτεμβρίου 1945.
Γιός ενός χρυσοχόου, στα παιδικά του χρόνια έψαλε στον Πολιούχο 'Αγιο Μηνά. Σπούδασε κινηματογράφο στην Αθήνα και ξεκίνησε την καλλιτεχνική του πορεία τραγουδώντας ερασιτεχνικά στην Πλάκα, ενώ παράλληλα δούλευε στην εφημερίδα της αριστεράς "Δημοκρατική Αλλαγή".
Στην διάρκεια της δικτατορίας φεύγει για το Λονδίνο, όπου και θα παραμείνει 6 χρόνια. Οργανώνεται στο Τροτσκιστικό κίνημα όπου και γνωρίζεται με την Βανέσα Ρεντγκρεϊβ με την οποία δυο φορές συνεργάστηκε σε πολιτικές παραστάσεις. Στο Λονδίνο έγινε και συνεκδότης της εφημερίδας Σοσιαλιστική Αλλαγή.
Τον Μαϊο του ‘68 πήρε μέρος στην εξέγερση των φοιτητών στο Παρίσι.
Λίγο μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου έρχεται στην Ελλάδα και η μεταπολίτευση θα τον βρει εργαζόμενο στα ναυπηγεία του Ανδρεάδη.
Τότε είναι που τον καλεί και ο Μάνος Λοϊζος και τραγουδούν μαζί τα "Νέγρικα" με την Μαρία Φαραντούρη.
Η συνεργασία του με το Νίκο Ξυδάκη στα "Δήθεν" είναι που θα τον καθιερώσει ως έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες μουσικούς της γενιάς του, με επιτυχίες όπως "Αχ Ελλάδα", "Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια", " Πότε Βούδας, πότε Κούδας", " Το κοτλέ παντελονάκι", " Τίποτα δεν πάει χαμένο".
Τα τραγούδια του έγιναν γνωστά σε Ισραήλ, Τουρκία, Σερβία μέχρι και την μακρινή Ιαπωνία.
Σάββατο 12 Μαρτίου 2011
Εν αναμονη των βιντεο απο το Καρναβαλι
Διασκεδαστε (η ανησυχηστε) στην αναμονη σας μεχρι να ολοκληρωθει η επεξεργασια των βιντεο του καρναβαλιου....(δεν αργουν ...........)
Παραγγελια πιτσας στην μετα καρτας πολιτη εποχης
Απο τον Τζιμαρα
Παραγγελια πιτσας στην μετα καρτας πολιτη εποχης
Απο τον Τζιμαρα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)