Μποζάς 2011 Πρόγραμμα προβολών

Με κλίκ πάνω στην εικόνα μεγενθύνεται

Αποτελεσματα κληρωσης Λαχειοφορου Π.Σ 24/Ιουλιου 2011

Στην κληρωση της λαχειοφορου του Πολιτιστικου Συλλογου στον Μποζα την Κυριακη 24 Ιουλιου 2011
πρωτος λαχνος που κερδιζει το Ψεκαστικο μηχανημα    ειναι το      Νο  1995
δευτερος λαχνος κερδιζει εναν καταψυκτη 250 λιτρων ορθιο με πεντε συρταρια  ειναι το Νο 1148
για την παραλαβη των δωρων επικοινωνηστε με 6945955915.

Φυσική ανθρώπινη αλληλεγγύη…

“Φυσική ανθρώπινη αλληλεγγύη…

Ένα όμορφο και ζεστό απόγευμα του Ιούλη κατηφόρισα από την πόλη προς το χωριό για να πάω να πάρω από την γιαγιά μου δίαφορα όπως συνήθιζε να τα ονομάζει η ίδια για να τα φέρω πίσω στο σπίτι μου στην πόλη. Καλούδια όπως ντομάτες, πατάτες, χόρτα, ψωμί, πιπεριές και πολλά άλλα ζαρζαβατικά. Αυτή την εικόνα, δηλαδή το φόρτωμα των διάφορων προϊόντων από το χωριό για εφόδια στην πόλη την θυμάμαι από όταν ήμουν πιτσιρικάς, πέντε – έξι χρονών, από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Φτάνοντας λοιπόν στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού, ανεβαίνοντας την παλιά σκάλα έφτασαν στην μύτη μου οι πρώτες μυρωδιές από την κουζίνα. Η γιαγιά είχε απλώσει φύλο και έφτιαχνε χορτόπιτα! Ήθελες δεν ήθελες, πείναγες δεν πείναγες, δεν υπήρχε περίπτωση να μην φάς έστω και λίγο, έστω ένα κομμάτι όταν θα την έβγαζε από τον φούρνο. Καθησμένος λοιπόν στην κουζίνα και συζητώντας για διάφορα θέματα με την γιαγιά και τον παππού, παρατήρησα πάνω στον πάγκο τρία μεγάλα καφάσια γεμάτα κατακκόκινες ντομάτες, πιο δίπλα δύο σακούλες μελιτζάνες, παραδίπλα άλλες δύο γεμάτες πράσινες πιπεριές. Ρωτάω λοιπόν την γιαγιά που τα βρήκε όλα αυτά και με ένα απλό ύφος, μου έδωσε μια απάντηση που αργότερα την σκεφτόμουνα για ώρες. «Ο κυρ Γιώργης παιδί μου, μου τα έφερε χτες πριν πάει στην λαχαναγορά, και εγώ του έδωσα λίγα πορτοκάλια και μερικά φασόλια που μάζεψα από το χωράφι» . Λίγη ώρα μετά, η χορτόπιτα είχε βγεί από τον φούρνο ξεροψημένη και λαχταριστή. Την μισή την έβαλε σε ένα μπολ και μου είπε να την πάω σε μια θεία δύο σπίτια δίπλα από το δικό μας. Φτάνοντας στον προορισμό μου με το μπολ στο χέρι η θεία Ειρήνη μου άνοιξε την πόρτα με ένα πλατύ χαμόγελο, με αγκάλιασε και με φίλησε σταυρωτά αφού είχε να με δεί καιρό. Της έδωσα την χορτόπιτα και πριν φύγω μου λέει « στάσου καμάρι μου δώσε και αυτό της γιαγίας σου». Έκπληκτος πήρα ένα μικρό καλάθι με μια ντουζίνα ολόφρεσκα αυγά. Γύρισα σπίτι, έδωσα τα αυγά στην γιαγιά και σιγά σιγά άρχισα να φορτώνω το αμάξι για να γυρίσω στην πόλη. Το γέμισα ασφυκτηκά, ντομάτες, πατάτες, χόρτα, αυγά, ψωμί, λάδι, ελιές, πορτοκάλια, τυρί και ό,τι άλλο περνάει από το νου σου. Στο δρόμο για τον γυρισμό σκεφτόμουν ακατάπαυστα, σκεφτόμουν την γιαγιά, τον παππού μου, τον κυρ Γιώργο, τη θεια Ειρήνη και την κάθε θεια Ειρήνη σε κάθε γειτονιά στο χωριό, σε κάθε χωριό. Οι περισσότεροι ίσως να μην έβγαλαν καν το δημοτικό, λίγοι από αυτούς ξέρουν γράμματα και βάζω στοίχημα ότι αν τους ρώταγες τι σημαίνει η έννοια αλληλεγγύη θα σε κοίταζαν όπως η αγελάδα το τρένο. Όμως χωρίς να το ξέρουν ζούσαν καθημερινά με αυτό τον τρόπο, ΖΟΥΣΑΝ με κεφαλαία γράμματα, βοηθώντας ο ένας τον άλλον… Κοντεύουμε σχεδόν δύο ολόκληρους μήνες στις πλατείες. Καθησμένοι υπομονετικά μάθαμε να μιλάμε ο ένας με τον άλλον, μάθαμε να ακούμε ο ένας τα προβλήματα του άλλου, μάθαμε ακόμα και να σεβόμαστε την άποψη του άλλου ακόμα και αν αυτή δεν μας αρέσει. Ένας κόσμος πληγωμένος για ακόμα μια φορά, αυτή την φορά όχι από πόλεμο με όπλα και στρατούς, αλλά από έναν πόλεμο πιο επικήνδυνο, πιο ύπουλο, τον πόλεμο της διαφθοράς, της προπαγάνδας , τον πόλεμο ενός ξοφλιμένου οικονομικού συστήματος το οποίο έφτασε στο τέλος του. Και όταν το θεριό κοντεύει να πεθάνει, τότε γίνεται πιο άγριο. Ακούσαμε στην πλατεία πολλούς οικονομολόγους, αναλυτές, διάφορους ειδηκευόμενους στο θέμα της οικονομίας και της πολιτικής. Πολλοί από αυτούς ανέλυσαν πώς η Άμεση Δημοκρατία μπορεί να εφαρμοστεί , με την αξιοποίηση των πόρων της γης και την ανταλλακτική οικονομία. Ακούσαμε από πολλούς στις πλατείες ότι πρέπει να μάθουμε να είμαστε αλληλέγγυοι, με τον μετανάστη, τον άστεγο, τον τοξικομανή, με εσένα, εμένα, με όλους όλοι, όχι μόνο με αυτούς που νιώθουν στο περιθώριο. Μετά την παραπάνω ιστορία έφτασα στο συμπέρασμα ότι οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να μάθουν να είναι αλληλέγγυοι. Οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως αλληλέγγυοι, είτε είναι αριστεροί, έιτε είναι δεξιοί, είτε είναι κομουνιστές, έιτε ολυμπιακοί, παναθηναϊκοί, μαύροι, άσπροι και ότι άλλο θέλεις βάλε. Όλα αυτά είναι οι ταμπέλες που μας χώρισαν τα προηγούμενα χρόνια. Ίσως οι άλλοι λαοί στον κόσμο να μην το έχουν σε τέτοιο βαθό όσο οι έλληνες, ίσως κάποιοι λαοί να το έχουν παραπάνω από τους έλληνες, αυτό όμως που πιστεύω από τα βάθη της καρδιάς μου είναι ότι αυτός ο λαός που πέρασε πολέμους όλων των ειδών, πέρασε φτώχεια και έφτασε πολλές φορές στα όρια του, αυτός ο λαός δεν θα πεινάσει ποτέ ξανά. Η αστικοποίηση, ο κομματικός (και μη) οπαδισμός και τα λεφτά έκαναν τον κόσμο να ζει σαν ένα καλοκουρδισμένο ρομπότ. Η ζωή όμως είναι εκεί έξω, στην φύση, κοντά στην μάνα γη.. Σαν κλείσημο λοιπόν ήθελα να πω για άλλη μια φορά, ότι αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος, κοίτα αυτό που σε ενώνει με τον διπλανό σου, όχι αυτό που σε χωρίζει, έτσι κατακτάς την ζωή, καταλαβαίνεις το νοημά της. ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ – ΣΕΒΑΣΜΟΣ – ΕΙΡΗΝΗ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ Ι.Λ.Α. ΙΙΙ “

Από: Jonny Alexandersson Πηγή: ΒΙΟΜΟΝΟΙΑ

Μελοδικές επενδύσεις

"Λοιπόν η απόφαση βγήκε και είναι αρνητική. Το cd θα κυκλοφορήσει στον «Επενδυτή» χωρίς την δική μου άδεια, αλλά με την άδεια της ΑΕΠΙ, η οποία έχει συμβόλαιο με τον Γιαννίκο να κυκλοφορεί ότι θέλει, παρόλο που τα μέλη της έχουν να πληρωθούν 3 χρόνια από αυτόν.
Σημείωση: στο δικαστήριο δεν είχα την παραμικρή υποστήριξη από την εταιρία του πατέρα μου, ΜΙΝΟΣ-ΕΜΙ. Το συγκεκριμένο θέμα με τον Επενδυτή δεν είναι οικονομικό αλλά ηθικό. Στα ασφαλιστικά μέτρα δε ζήτησα χρήματα."

Απο την Μυρσίνη Λοίζου

Τι εκανες γιωργακη στη ρωσια?

Η Ρωσία ήταν έτοιμη από τις αρχές του 2010 να παράσχει δάνειο με ευνοϊκούς όρους και η Ελλάδα αδιαφόρησε, δήλωσε στην «Ε», λίγο μετά την επανεκλογή του στην προεδρία της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ρωσίας, ο Ιβάν Σαββίδης, βουλευτής της...
Κρατικής Δούμας, επικεφαλής της 5ης Περιφέρειας του ΣΑΕ και «τσάρος του Ροστόφ», στις όχθες του Δον.

Ο Ιβάν Σαββίδης μιλάει στον ανταποκριτή της «Ε», Θ. Αυγερινό
«Ηρθε ο Παπανδρέου στη Ρωσία πέρυσι τον Φεβρουάριο, αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί ήρθε. Ο ηγέτης της Ρωσίας ήταν έτοιμος να δώσει 25 δισ. ευρώ, δεν έχω λόγο να μην το πω δημοσίως, γιατί έχω ο ίδιος γνώση του ζητήματος. Και ήταν μάλιστα έτοιμος να τα δώσει ως πρώτη δόση βοήθειας στην Ελλάδα, όμως, δυστυχώς... Ηταν δάνειο με χαμηλό επιτόκιο, οι λεπτομέρειες δεν έχουν πια σημασία, αφού προφανώς οι Αμερικανοί, το ΔΝΤ και η Ε.Ε. είπαν όχι. Τότε γιατί ήρθε στη Μόσχα ο Παπανδρέου; Για να δει ο ελληνικός λαός ότι συναντιέται με τον Πούτιν;», μας είπε με πάθος ο Ι. Σαββίδης, που διαμαρτύρεται ότι οι ελληνορωσικές σχέσεις είναι τόσο παγωμένες, όσο ποτέ τα τελευταία 20 χρόνια.

«Ηταν έτοιμος»

«Δεν είναι μυστικό ότι εγώ κανόνισα την κατ' ιδίαν συνάντηση, ζητήθηκε η βοήθειά μου από την ελληνική πλευρά. Το πρωί συναντήθηκα με τον Παπανδρέου στην Κρατική Δούμα, μείναμε οι δυο μας με τον μεταφραστή και του είπα ότι δεν χρειάζεται να προβληματίζεται για τίποτε, ότι ο Πούτιν έχει καλή και θετική διάθεση, γι' αυτό και θα προτείνει να μείνουν μόνοι τους κι εφόσον δώσει κι αυτός τη συγκατάθεσή του, μπορεί να του θέσει οποιοδήποτε ζήτημα θεωρεί χρήσιμο. Ηταν έτοιμος να ακούσει τα πάντα», υποστήριξε ο κ. Σαββίδης, υπογραμμίζοντας ότι η συνομιλία κράτησε τελικά μόλις 20 λεπτά και λίγο αργότερα ενημερώθηκε από το Κρεμλίνο «ότι κατά τη διάρκειά της ο Παπανδρέου ουσιαστικά δεν έκανε απολύτως καμία ερώτηση, αλλά μιλούσε για τα οικολογικά προβλήματα της Ελλάδας».

«Γιατί ήρθατε;»

Σύμφωνα με τον ηγέτη των ομογενών της Ρωσίας, ο Β. Πούτιν είχε νωρίτερα σε ένδειξη καλής θέλησης ορίσει ως υπεύθυνο για την υλοποίηση των διμερών συμφωνιών τον Ιγκορ Σέτσιν, «έναν από τους ισχυρότερους αντιπροέδρους της ρωσικής κυβέρνησης, ο οποίος επιβλέπει ολόκληρο το ενεργειακό σύμπλεγμα και τη βαριά βιομηχανία μηχανοκατασκευών».

Αυτό σήμαινε ότι η Ρωσία είναι έτοιμη για άμεση συμφωνία και επιτάχυνση των διαδικασιών, όμως η Ελλάδα δεν έδειξε καμία διάθεση και «το ίδιο βράδυ πήγα στο προεδρικό ξενοδοχείο "Πρέζιντεντ" όπου έμενε ο Παπανδρέου, και τον ρώτησα: Πείτε μου σας παρακαλώ, γιατί ήρθατε και γιατί χρειαζόταν η κατ' ιδίαν συνάντηση, γιατί μου ζητήσατε βοήθεια, για να με δυσφημήσετε;».

Κατά τις εκτιμήσεις του ομογενή πολιτικού, «η αντίδραση που ακολούθησε είναι πλέον προς την αντίθετη κατεύθυνση» και έτσι μπορεί να εξηγηθεί και η πρόσφατη αναβολή της προγραμματισμένης για τις 5 Ιουλίου επίσκεψης Λαμπρινίδη στη Μόσχα, έπειτα από ρωσική πρωτοβουλία και με διατύπωση πρωτοφανών αιχμών για έλλειψη περιεχομένου στις διμερείς επαφές.

Σύμφωνα με τον Ι. Σαββίδη, το Κρεμλίνο ζήτησε να εξηγηθεί στον πρωθυπουργό ότι θα μπορούσε να ζητήσει οποιαδήποτε διευκόλυνση ήθελε, έστω και τηλεφωνικά, από τον Β. Πούτιν, γι' αυτό και αργότερα προτάθηκε να χορηγηθεί δάνειο, «που θα πληρωθεί εν μέρει με κρατικές δεσμεύσεις και εν μέρει με αγροτικά προϊόντα», έτσι ώστε να υλοποιηθεί το συμβόλαιο αγοράς τεθωρακισμένων οχημάτων μεταφοράς προσωπικού από τη Ρωσία, όμως και η πρόταση αυτή απορρίφθηκε.

Οι ελληνικές επιλογές οδηγούν, κατά τον Ι. Σαββίδη, στη σταδιακή μεγιστοποίηση των ρωσοτουρκικών σχέσεων, καθώς «στο φόντο μιας Ελλάδας που αδυνατίζει και όλο και περισσότερο αποστρέφει το πρόσωπό της από τη Ρωσία, όλο και ενεργότερα η τουρκική οικονομία συνεταιρίζεται με τη ρωσική και η Τουρκία ισχυροποιείται», εξέλιξη, που «θα είναι το χειρότερο έγκλημα για πολλές χιλιετίες. Και τότε δεν θα μπορούμε πλέον τίποτε να διορθώσουμε».

Πηγή kamikazi.gr

να συμπληρωσω εγω οτι πολιτικα μπορει να "ανηκομεν εις την δυσιν" οπως ειχε πει ο καραμανλης, αλλα εμπορικα και οικονομικα ανηκαμε (και δυστυχως δεν ανηκουμε) στην ανατολη. δεν ειναι τυχαια τελικα η ραγδαια αναπτυξη της τουρκιας που τεινει να γινει μεγαλη βιομηχανικη χωρα.βοηθεια μας...

Το έλλειμα , το χρέος και τα νούμερα.

Μου άρεσε το άρθρο και το αναδημοσιεύω.

11/07/2011 14:13

Αν το ελληνικό κράτος την 1η Ιανουαρίου 2009 είχε μηδενικό χρέος, στο τέλος του ίδιου χρόνου το χρέος της θα ήταν 23,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Τόσα περισσότερα ήταν τα έξοδα του Δημοσίου από τα έσοδά του και τόσα έπρεπε να δανειστεί από τις αγορές για να τα βγάλει πέρα. Αυτό στη γλώσσα των οικονομολόγων είναι το πρωτογενές δημοσιονομικό αποτέλεσμα. Εσοδα μείον δαπάνες εκτός τόκων και χρεολυσίων.

Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι την τελευταία ημέρα του 2009 το ελληνικό κράτος ήθελε να κάνει μια νέα αρχή. Αποφάσιζε να κηρύξει ολόκληρο το δημόσιο χρέος «επαχθές», όπως είναι εσχάτως η ορολογία της μόδας. Διέγραφε ολόκληρο το χρέος προς τους πιστωτές του και δεν είχε δευτερογενείς αρνητικές επιπτώσεις. Δηλαδή υποθέτουμε όλα όσα αποκρύπτουν οι υπερασπιστές των εύκολων λύσεων, της αναδιάρθρωσης του χρέους ή της στάσης πληρωμών μόνο προς τους πιστωτές. Υποθέτουμε δηλαδή ότι: α) Δεν θα επηρεαζόταν οι διεθνείς μας σχέσεις· Γάλλοι, Γερμανοί (κυρίως), αλλά Αγγλοι, Αμερικανοί κ.λπ. θα έλεγαν «δεν πειράζει που οι τράπεζές μας εγγράφουν ζημία δεκάδων δισ. Εσείς να είστε καλά και στα εθνικά σας θέματα εμείς τώρα θα σας στηρίξουμε ακόμη περισσότερο». β) Κατά ένα μαγικό τρόπο οι εγχώριοι πιστωτές του κράτους (δηλαδή οι ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία) αναπλήρωναν τα εκατό δισεκατομμύρια που θα είχαν χάσει από τα μηδενισμένα ομόλογα του Δημοσίου γ) Κανένας Ελληνας δεν θα έτρεχε στις τράπεζες να αποσύρει τις καταθέσεις του· να υπενθυμίσουμε ότι μόνο με τη φιλολογία περί πτώχευσης έφυγαν περί τα 40 δισ. από τις τράπεζες. δ) Η πιστοληπτική ικανότητα και των ελληνικών τραπεζών, αλλά και των ελληνικών επιχειρήσεων θα παρέμενε αμετάβλητη. Δηλαδή παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα θα είχε κηρύξει πτώχευση οι εγγυητικές επιστολές που χρησιμοποιούν οι εξαγωγικές και εισαγωγικές επιχειρήσεις, θα περνούσαν σαν καινούργιες σε ολόκληρο τον κόσμο.

Δανεικά τέλος

Βέβαια, ακόμη και στον φανταστικό κόσμο που κηρύσσουν οι οπαδοί των ριζοσπαστικών λύσεων, θα πρέπει να υπάρχει μια αρνητική συνέπεια. Αυτή εκ των πραγμάτων θα είναι η στάση πληρωμών και των δανειστών. Δηλαδή, όσο κι αριστερός να είναι κάποιος δεν μπορεί να επιχειρηματολογήσει στα σοβαρά ότι αμέσως μετά την κήρυξη χρεοκοπίας θα έτρεχαν κάποιοι να δανείσουν μια χώρα που έβαλε «φέσια» στην αγορά.

Χωρίς τα δανεικά, λοιπόν, και χωρίς άλλες αρνητικές επιπτώσεις από τη διαγραφή του χρέους το κράτος θα έπρεπε το 2010 να περικόψει τις δαπάνες του ή να αυξήσει τα φορολογικά του έσοδα κατά 23,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Οσα μάζεψε τόσα έπρεπε και να ξοδέψει.

Ελέω Μνημονίου, όμως, το 2010 το κράτος περιέκοψε 12,5 δισεκατομμύρια ευρώ. Δηλαδή ξόδεψε 11 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε. Αυτό σημαίνει ότι αν πόνεσαν τα μέτρα που προέβλεπε το Μνημόνιο, τα μέτρα χωρίς το Μνημόνιο θα πόναγαν διπλά. Θα έπρεπε να κόψουμε περαιτέρω τους μισθούς και τις συντάξεις ή να αυξήσουμε περισσότερο τη φορολογία ή ότι, τέλος πάντων, θα χρειαζόταν για να μειώσουμε το πρωτογενές έλλειμμα κατά 23,5 δισ. Αλλά ακόμη και φέτος και με την προϋπόθεση ότι το Μνημόνιο θα εφαρμοστεί τέλεια (που δεν εφαρμόστηκε πλήρως το 2010· έπρεπε να περικόψουμε 14,5 δισ. και τελικά περικόψαμε 12,5) το κράτος θα ξοδέψει 2,3 δισεκατομμύρια περισσότερα από αυτά που θα εισπράξει (1% του ΑΕΠ). Αν τα εισπράξει. Και αν περικόψει τις δαπάνες και δεν υπάρχουν υπουργοί που ό,τι κόβουν με το ένα χέρι το δίνουν με το άλλο.

Εκ των πραγμάτων και εξαιτίας του Μνημονίου η προσαρμογή της ελληνικής οικονομίας είναι πιο ήπια, απ’ ό,τι θα ήταν χωρίς το Μνημόνιο. Ακόμη κι αν όλες οι άλλες παράμετροι της οικονομίας δεν διολίσθαιναν αρνητικά, θα έπρεπε το 2010 να περικόψουμε 23 δισ. αντί 12,5.

Οι ιδεολογικοί μπαταχτσήδες της προόδου (και όχι μόνο αυτοί) χρησιμοποιούν ένα επικοινωνιακό τρικ για να πλήξουν την ηπιότερη προσαρμογή που κάνει το Μνημόνιο σε σχέση με εκείνη που θα γινόταν με την στάση πληρωμών. Συγκρίνουν την κατάσταση του 2009, που το κράτος ξόδεψε (εκτός τόκων και χρεολυσίων) 23 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε με την κατάσταση του 2010 που το κράτος ξόδεψε μόνο 12,5 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε. Φυσικά όλοι είναι υπέρ του 2009. Αποκρύπτεται όμως το γεγονός ότι 2009 δεν πρόκειται ποτέ να υπάρξει ξανά, ακριβώς επειδή... υπήρξε. Αν η Ελλάδα είχε δείξει τα προηγούμενα χρόνια δημοσιονομική αρετή δεν θα έμπαινε τόσο βαθιά στην κρίση και οι αγορές θα ήταν ανοιχτές. Ομως, την περίοδο 2003-2009 το ελληνικό κράτος ξόδεψε πρωτογενώς (δηλαδή, εκτός τόκων και χρεολυσίων) 50 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε. Κι αυτά έγιναν χρέος.

Η δεύτερη επικοινωνιακή μπαγαποντιά σε σχέση με το Μνημόνιο αφορά το χρέος. Οπως λένε και στα εγκυρότερα τηλεκαφενεία, αυτό αυξάνεται παρά την εφαρμογή του Μνημονίου. Η αλήθεια είναι ότι χωρίς τα τοκοχρεολύσια αν κόβαμε το 2010 και τα 23 δισ. του πρωτογενούς ελλείμματος το χρέος θα παρέμενε σταθερό. Τα επιπλέον 12,5 δισ. που πέρυσι ξόδεψε το ελληνικό κράτος επίσης προστέθηκαν στο χρέος. Αν και φέτος κάνουμε τα ίδια -και με την προϋπόθεση ότι οι άλλες χώρες της Ευρωζώνης θα συνεχίσουν κανονικά τις δόσεις- θα προστεθούν άλλα 12,5 δισ. κ.ο.κ. Οσο το κράτος ξοδεύει περισσότερα απ’ όσα εισπράττει θα αυξάνεται το χρέος. Απλή αριθμητική είναι.

Οι μελλοντικές οφειλές

Το έτερο κόλπο αφορά την προβολή του χρέους στο μέλλον και το βάρος της εξυπηρέτησής του. Αν και το συγκεκριμένο πρόβλημα μάλλον θα έπρεπε να απασχολεί περισσότερο τους πολίτες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών που μάς δανείζουν παρά τους Ελληνες, το χρέος πραγματικά θα γίνει μελλοντικά βραχνάς. Αλλά η συζήτηση εν Ελλάδι περί της μελλοντικής εξυπηρέτησης χρέους μοιάζει με ιατρικό ανέκδοτο. Αν μεταφερθεί κάποιος πολυτραυματίας σε νοσοκομείο, πρώτα σταματούν την αιμορραγία και μετά μετράνε τη χοληστερίνη του για να δουν αν θα πεθάνει από έμφραγμα ύστερα από δύο χρόνια. Κατά τον ίδιο τρόπο, στη συγκυρία που είμαστε, αυτό που πρέπει να μας απασχολεί πρωτίστως είναι ο μηδενισμός των πρωτογενών ελλειμμάτων και δευτερευόντως το πρόβλημα του χρέους. Γιατρός που θα έλεγε «αφήστε τον ασθενή να αιμορραγεί διότι σε δυο χρόνια θα πεθάνει από έμφραγμα», θα του αφαιρούσαν την άδεια. Εμείς γιατί να παίρνουμε στα σοβαρά εκείνους που λένε το ίδιο για την οικονομία;

Στον καιρό της κατοχής

Στους αριστερούς μπαχτσέδες της επικράτειας δεν ανθίζουν πλέον όλα τα λουλούδια. Φύονται πολλά επίθετα και απουσιάζουν τα ουσιαστικά. Δεν υπάρχουν επιχειρήματα, εξακοντίζονται συνθήματα. Οσοι καλλιεργούν αυτούς τους μπαχτσέδες δεν αναφέρονται στην πραγματικότητα· τη συγκρίνουν με τον άλλο κόσμο που λένε ότι είναι εφικτός. Δεν ακούνε τι λέει ο άλλος· απλώς χαρακτηρίζουν τον ομιλούντα. Για παράδειγμα, όσοι έλεγαν ότι δεν μπορεί το κράτος να πληρώνει ένα εκατομμύριο ημερησίως την «Ολυμπιακή» βαφτίζονταν «νεοφιλελεύθεροι». Αν έλεγε κάποιος κάτι για το ένα δισ. που έχανε ετησίως ο ΟΣΕ εκατηγορείτο ότι δεν έχει οικολογικές ευαισθησίες. Οσοι μιλούσαν για αποκρατικοποιήσεις χαρακτηρίζονταν «ξεπουληματίες». Αναφέρονταν στη μείωση του προσωπικού των δημόσιων οργανισμών; Φυσικά ήταν «ανάλγητοι» κ.ο.κ.

Η κρίση και το Μνημόνιο εμπλούτισαν τον μπαχτσέ με περισσότερα άδεια επίθετα. Ενα από αυτά έχει να κάνει με την «κατοχή» και όλα τα συμπαρομαρτούντα (δοσιλογισμός, κουίσλινγκ κ. λπ.). Η χώρα, λένε, βρίσκεται υπό κατοχή και δεν μπορεί να ασκήσει τις δικές της πολιτικές.

Αυτό είναι εν μέρει αλήθεια. Τα περιθώρια ελιγμών της πολιτικής στην Ελλάδα έχουν στενέψει πολύ. Εκεί που το 2009 το κράτος είχε την ελευθερία να ξοδέψει (εκτός τόκων και χρεολυσίων) 23,5 δισ. περισσότερα απ’ όσα εισέπραξε, το 2011 ξόδεψε (πάλι χωρίς τόκους και χρεολύσια) 11 δισ. περισσότερα.

Το γεγονός ότι αυτό το έλλειμμα δεν περιορίστηκε στα 9 δισ., όπως προέβλεπε το κατοχικό Μνημόνιο προφανώς οφείλεται στη μυστική οργάνωση του ΕΑΜ-υπουργών που αντιστάθηκε όσο μπορούσε στις επιταγές των κατακτητών. Μην αναφέρουμε επίσης και το παλλαϊκό κίνημα αντίστασης των φοροφυγάδων, οι οποίοι αντιστέκονται στον κατακτητή με κάθε απόδειξη (που δεν κόβουν).

Στον καιρό της κατοχής, λοιπόν, δεν μπορεί να συνεχίσει να ξοδεύει ένα δισεκατομμύριο ετησίως για να μη στενοχωρηθούν οι μηχανοδηγοί του ΟΣΕ που παίρνουν 6.000 μηνιαίως για να κυκλοφορούν με άδεια τρένα. Η «κατοχική τρόικα» μάς το έχει απαγορεύσει. Επίσης στα ΕΛΠΕ δεν μπορούν να παίρνουν «επίδομα κυλικείου» όταν η σίτιση είναι δωρεάν, ούτε «επίδομα εργένη». Μια πραγματική κατοχή θα ανάγκαζε όλους τους ελεύθερους των ΔΕΚΟ να παντρευτούν, για να παίρνουν το επίδομα γάμου, αλλά η δική μας -προφανώς πιο light εκδοχή- απλώς τους κόβει το επίδομα. Για τους συνδικαλιστές της ΔΕΗ οι κατοχικές δυνάμεις προφανώς δεν έμαθαν ακόμη τίποτε, διότι σίγουρα θα έκοβαν τα 65.000 οδοιπορικά που έπαιρναν κάποιοι ετησίως για να συμμετέχουν στα Δ.Σ. των χρεοκοπημένων ασφαλιστικών οργανισμών.

Είναι αληθές, επίσης, ότι αυτή η «σκληρή κατοχή» προσπαθεί να απελευθερώσει όλα τα επαγγέλματα και περισσότερο απ’ όλους τη νιώθουν στο πετσί τους οι πολιτικοί. Πάνε οι παλιές καλές εποχές της ανεξαρτησίας, τότε που είχαν την ελευθερία να διορίζουν κατά χιλιάδες στο Δημόσιο.

Κάποιοι -προφανώς ρεφορμιστές αριστεροί- προσθέτουν και το επίθετο «ιδιότυπος». Λένε ότι ζούμε μια «ιδιότυπη κατοχή». Αυτοί μάλλον είναι πιο κοντά στην αλήθεια, διότι αυτή η «κατοχή» είναι τόσο ιδιότυπη που δεν χρειάζεται ούτε ΕΑΜ ούτε ΠΑΚ για να ανατραπεί. Με ένα «άι σιχτίρ» απελευθερωνόμαστε· και από τους κατακτητές και από τα λεφτά τους.

Μαθήματα Photoshop

Ξεκίνησαν χθες,από το Δημήτρη Δουλτσίνο μαθήματα Photoshop για αρχάριους.

Θα παραδίδονται στην αίθουσα του συλλόγου, κάθε Τρίτη και Πέμτη 21.00-22.30 και θα διαρκέσουν μέχρι τέλος Αυγούστου ..περίπου!!!

Πληροφορίες από το σύλλογο .

Πολιτιστικο καλοκαιρι Ασωπος 2011 -Δημου Μονεμβασιας-Δημ.Ενοτητας Ασωπου

                         


Κι εφετος ο Πολιτιστικος Συλλογος κανει το καλοκαιρι πιο δροσερο.

15 Ιουλιου αναψυκτικο Λαικο γλεντι στον Μποζα με το σχημα -εκφραση-


19 Ιουλιου Παιδικο ντους με παρασταση Καραγκιοζη στην πλατεια του Ασωπου.


19 εως 24 Ιουλιου Κρυο μπανιο με BEACH VOLLEY και BEACH PARTY στην παραλια Μποζα στον Ασωπο.

25 Ιουλιου εως 31 Αυγουστου Σκωτσεζικο ντους με κινηματογραφικες προβολες στην παραλια Μποζα.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ BEACH VOLLEY

4^ο τουρνουά beach volleyball 3x3 ερασιτεχνών, «Μποζάς», 20~24 Ιουλίου 2011

Κατηγορίες: Ανδρών, Γυναικών, Αγοριών (γενν. 1995>) και κοριτσιών (γενν. 1995>)

Διοργάνωση: Πολιτιστικός Σύλ. Ασωπού κι ο ΑΠΟΕΛ

http://polsilas1.blogspot.com/

www.apoel-molaoi.gr/Bozas.htm

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όσοι θέλουν, αφού επικοινωνήσουν με τους διοργανωτές κι υπογράψουν τη φόρμα δήλωσης συμμετοχής. Απαιτούνται 3 παίκτες/παίκτριες για κάθε ομάδα +1 αντικαταστάτης σε περίπτωση τραυματισμού.

email: to-apoel@otenet.gr

τηλ. 6945955915 και 6977312925

fax 27320 82433

Πρόγραμμα:

Κυριακή 10 Ιουλίου: Έναρξη δηλώσεων συμμετοχής

Κυριακή 17 Ιουλίου: Λήξη συμμετοχών

Δευτέρα 18 Ιουλίου 12.00: Τεχνική σύσκεψη και κλήρωση. Προαιρετική εκπροσώπηση.

Τετάρτη 20 Ιουλίου 17.00: Έναρξη προκριματικών όλων των κατηγοριών *

Πέμπτη 21 & Παρασκευή 22 Ιουλίου:

Προκριματικοί όλων των κατηγοριών, προημιτελικοί γυναικών, αγοριών και κοριτσιών*

Σάββατο 23 Ιουλίου:

10.00 ~ 18.30 Προημιτελικοί Ανδρών, Ημιτελικοί Αγοριών και κοριτσιών *

18.30 ~ 22.30 Ημιτελικοί Ανδρών, Γυναικών

Κυριακή 24 Ιουλίου:

- ??? Μικρός τελικός κοριτσιών

- ??? Μικρός τελικός αγοριών

- 16.30 Μικρός τελικός γυναικών

- 17.30 Μικρός τελικός ανδρών

- 18.30 Τελικός αγοριών

- 19.30 Τελικός κοριτσιών

- 20.30 Τελικός γυναικών

- 21.30 Τελικός Ανδρών

• Στο πρόγραμμα των προκριματικών θα υπάρξουν αλλαγές προς διευκόλυνση κυρίως των συμμετοχών από άνω των 50χλμ απόσταση από την έδρα του τουρνουά.
• Αναμένονται αλλαγές στο ωράριο και ημερολόγιο, αν υπάρχει αυξημένος αριθμός συμμετοχών, όπως κι αναβολές λόγω άσχημων καιρικών συνθηκών.

Αγωνιστικό Σύστημα: Διπλός αποκλεισμός

Έπαθλα: Ναι αλλά όχι χρηματικά για τους νικητές των κατηγοριών.

Όλοι οι συμμετάσχοντες θα λάβουν διπλώματα στη λήξη του τουρνουά

Φιλοξενία: Κατόπιν συνεννόησης με τους διοργανωτές, εγκαίρως.

Εμφανίσεις: Θα δοθούν t-shirts σε όλες τις ομάδες κι έξτρα εμφανίσεις σ’ αυτές των προημιτελικών. Οι εμφανίσεις είναι υποχρεωτικές για όλους.

Παράβολο συμμετοχής: Δεν υπάρχει

ΠΕΡΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΩΝ

Γιά να μπορέσουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας θα πρέπει πρώτα να κατανοήσουμε το κοντινό παρελθόν,
αυτό που εμείς ζήσαμε αρχικά, ώστε το μέλλον να αφήσει πίσω του την αναξιοκρατία, τον αποκλεισμό τη διαί-
ρεση της κοινωνίας, της αγκυλώσεις της και μιά σειρά από αρνητικές κοινωνικές συμπεριφορέςπου σημαδεύουν
ακόμα σε βάθος την Ελληνική κοινωνία. Σημαντικό ρόλο στην εκπαίδευση της γενιάς μου και φυσικά των παλαιό-
τερων, κάτι που φαντάζει αδιανόητο γιά τη σημερινή γενιά, έπαιζε το ξύλο, η απαγόρευση του παιχνιδιού, πάσης
φύσεως τιμωρίες και η αναγκαστική επιβολή, όχι μόνο κάποιων αποδεκτών κανόνων, αλλά και κάθε αρρωστημέ-
νης σύληψης των ανθρώπων που ασκούσαν κάποια εξουσία.
Μέσα από τέτοιο απεχθές σχολικό περιβάλλον αναδείχθηκαν εξαιρετικές προσωπικότητες που άφησαν πίσω
τους κάθε είδους βαρβαρότητα και προσπάθησαν γιά μιά καινούργια ζωή που θα βασίζεται σε μιά νέα αξιοκρα-
τική και κατά το δυνατόν ελεύθερη κοινωνία.
Τεράστιο ρόλο γιά τη διαμόρφωση της νέας γγενιάς, της νέας ελπίδας παίζει αναμφισβήτητα η παιδεία. Αν
θέλουμε να ακολουθήσουμε την πορεία του πρωτεϊκού κόσμου μας πρέπει να είμαστε ικανοί γιά γρήγορες
αλλαγές μέσα στην κοινωνική αλλά και τη προσωπική μας ζωή, κάτι που η σύγχρονη παιδεία πρέπει να αντι-
λαμβάνεται πάνω από όλα, ώστε να έχει την ικανότητα να εκπαιδεύσει ανάλογα κάθε μαθητή.
Εδώ θα περιοριστώ μόνο στον εκπαιδευτικό ρόλο που μπορεί και πρέπει να παίξει ο Πολιτιστικός Σύλλογος
Ασωπού, εν όψη της Γενικής Συνέλευσης την Κυριακή 10-7-2011 Εχοντας στην κατοχή του κάποιους υπολο-
γιστές έπειτα από παραχώρηση του Δήμου Ασωπού, μπορεί αν έχει τη διάθεση , να προσπαθήσει να δικαιώσει
το ρόλο του ως φορέας πολιτισμού. Είναι αδιανόητο εδώ και μερικούς μήνες, και ενώ τα παιδιά διαφόρων ηλικιών
έχουν δείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιά τη χρήση των υπολογιστών, να απαγορεύεται η είσοδος σ` αυτή την αίθουσα.
Ελπίζω η Γεν. Συνέλευση να βάλει ένα τέλος σ` αυτη τη στάση.
Ο χώρος που είναι και χώρος βιβλιοθήκης ταυτόχρονα, επιβάλλεται να είναι ανοιχτός όσο το δυνατόν περισ-
σότερες ώρες ώστε ο κάθε ένας και η κάθε μία να μπορεί να ερευνά να μαθαίνει και να διασκεδάζει. Ιδανική
περίπτωση να συμβαίνουν όλα ταυτόχρονα.
Επίσης εκτός από κάποια επίβλεψη που θα στοχεύει στην προστασία του υλικού και στη διατήρηση μιάς
αποδεκτής από όλους συμπεριφοράς, δεν είναι δυνατόν να επιβληθούν άλλου είδους περιορισμοί που θα έχουν
σκοπό να ελεγξουν το διαδικτυακό παιχνίδι, την 'ερευνα και τη μάθηση. Θετική είναι η ύπαρξη κάθε προγράμματος
εκπαίδευσης, αρνητική όμως η προσπάθεια αποκλεισμού από κάθε δυνατότητα που προσφέρει απλόχερα ο
διαδικτυακός χώρος.
Έχουμε υποχρέωση να πιστέψουμε στη νέα γενιά, στο δυναμισμό της και την ευφυία της γιατί σε λίγο πρέπει
να είναι ικανή να αναλάβει τα ηνία.. Μεγαλωμένοι σ` ένα κόσμο που παρέρχεται ίσως δύσκολα να αφήσουμε
τα χαλινάρια να τα πάρουν οι νέοι θεωρώντας τον εαυτό μας υποχρεωμένο να προστατεύσει μιά ξεπερασμένη
ηθική τη στιγμή που οι νέοι έχουν τη δυνατότητα να διαμορφώσουν τη δική τους συνθήκη την οποία αν δε
μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε θα ξεπεραστούμε σαν αρχαία αγάλματα
Η εκπαίδευση πρέπει να γίνεται σε περιβάλλον εμπιστοσύνης προς τους νέους οι οποίοι, θα χρειαστεί ίσως
μερικές φορές να πειραματιστούν, να δοκιμάσουν και αυτό όπως πάντα, όπως κάθε παιχνίδι θα τους φέρει
αντιμέτωπους με κάποιο ρίσκο, το οποίο συνιστά ένα εμπόδιο που οφείλει ο εκπαιδευόμενος να αναλάβει και
να χειριστεί. Το ρίσκο παντα υπήρχε και θα υπάρχει, επειδή όμως αυτό γίνεται σε ένα χώρο διαδικτυακό
ο οποίος συνιστά άλμα σε σχέση με το παρελθόν, ίσως είναι δύσκολη η αποδοχή του από τους παλαιότερους.
Το διαδίκτυο είναι πλέον ο κατ` εξοχήν χώρος της ελεύθερης έκφρασης, έτσι ώστε κάθε επέμβαση με σκοπό
τον περιορισμό του να μπορεί να παραλληλιστεί με το ξύλο και τις απαγορεύσεις παλαιότερων εποχών.
Σε κάποιο βαθμό, υποσυνείδητα, ο παλιός κόσμος συνεχίζει να ζει μέσα στον καινούργιο.Ελπίζω η νέα γενιά
να ορθώσει το ανάστημά της και να σταθεί στο ύψος των σημερινών προκλήσεων.

Μονο αυτος θα μας σωσει!!

καλοκαιρι ειναι ας χαλαρωσουμε λιγο απο τα προβληματα.αλλωστε τωρα που η εκκλησια μας εκανε αυτη τη μεγαλη αγιοποιηση δεν εχουμε να φοβομαστε τιποτα! μονο ο τσακ νορις μπορει με ενα ευρο να εξαφανισει το ελληνικο χρεος!!

ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ

Σήμερα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, όταν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι προσπαθούν να συμμετάσχουν στο γίγνεσθαι της εποχής,
πρέπει να τίθεται ως μονόδρομος γιά την επιτυχία κάθε εργασίας η Διασυλλογικότητα। Ηπολυπλοκότητα, η ταχύτητα, η αστάθεια και
άλλες ιδιαιτερότητες της σύγχρονης ζωής, επιβάλλουν όχι μόνο την επαγρύπνηση και τη συμμετοχική δράση αλλά και την αναγκαιότητα,
κατά το δυναττόν, της διεύρυνσης κάθε κύκλου εργασιών γιατί η στασιμότητα ισοδυναμεί με θάνατο।
Είναι άτυχη η γενιά νας που βιώνει τις γνω στές εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις, όμως είναι τυχερή που προλαβαίνει να ζήσει τη μεγάλη
αλλαγή που συντελείται στην επιστήμη και την τεχνολογία। οφείλει, εάν θέλει να μην παρασύρεται άτακτα από τον καταρράχτη των γεγονότω, να κωπηλατεί δυναμικά, κάποτε μοναχικά όποτε μπορεί όμως ομαδικά και συντονισμένα, ώστε να συνδιαμορφώνει τη ροή της ιστορίας γράφοντας τη δική της σελίδα।
Γιά να μπορέσει όμως να πετύχει κάτι ουσιαστικό απέναντι σε παγιωμένες αντιλήψεις και οργανωμένα συμφέρονταπου μπορούν και επιβάλλουν
τη θέλησή τους στη κοινωνία, πρέπει να κάνει το άλμα και να δημιουργήσει μιά σταθερή βάση η οποία θα μπορεί να προτείνει αρχικά και να επηρεάζει
αργότερα την πορεία των πραγμάτων।
Έχω υποστηρίξει και σε προηγούμενη ανάρτησή μου ότι οι Σύλλογοι ίσως είναι ο μόνος φορέας που μπορεί να αναλάβει ένα τέτοιο έργο
γιατί είναι ένας θεσμός που συναντάται παντού και δεν έχει υποστεί κομματικό στραγγαλισμό ή κάποιου άλλου είδους περιορισμό, πέρα από
τη γενικότερη αδράνεια που επικρατεί και τους έχει περιορίσει σε διοργανωτές πανηγυριών και σε παιδικές χαρές।
Είναι μέγα λάθος να θεωρηθεί τοπικό οποιοδήποτε πρόβλημα συναντάμε στη φτωχή καθημερινότητά μαςτη στιγμή που η διαπλοκή
της ζωής μας υποχρεώνει να φερόμαστε ως παγκόσμιοι πλέον πολίτες। Τα αγροτικά προϊόντα, κάθε μηχάνημα ή συσκευή η μουσική, ο τουρισμός,
η διατροφή μας, η επικοινωνία και κάθε έκφανση του ομιχλώδους βίου μας συνηγορεί στην άποψη ότι, ή είμαστε παγκόσμιοι πολίτες και λειτουργούμε
ως τέτοιοι ή είμαστε παγκόσμιοι πολίτες και αφήνουμε τους άλλους να ζωγραφίσουν με τα δικά τους χρώματα το φόντο της δικιάς μας ζωής।
Είναι αναγκαία λοιπόν η αναβάθμιση των Πολιτιστικών Συλλόγων ώστε αφού πρώτα θέσουν ως βάση τη Διασυλλογικότητα, να προχωρή-
σουν σε πρωτοβουλίες έξω, ως τώρα, από την αρμοδιότητά τους ελπίζοντας στο μέλλον να γίνουν μέρος της καθημερινής τους ατζέτας।
Προτείνω την πρόσκληση και σε μέλη από άλλους Πολ। Συλλόγους της ευρύτερης περιοχής ώστε να αρχίσει να δημιουργείται κάποιος
δεσμός, μιά αρχή γιά μιά νέα συνθήκη που διευρύνοντας τα ενδιαφέροντα να ξεκινήσει τη συμμετοχή στα κοινά, τα οποία επηρεάζουν περισσό-
τερο από εμάς οι Μέρκελ, Γιούνκερ, κ।λ। Η Πέμπτη 7Ιουλίου ας είναι μέρα όπου μπορεί κάτι τόσο απλό να γίνει επιτέλους κατορθωτό'
Τουλάχιστον ας γίνει προσπάθεια। Αν δε γίνει την Πέμπτη ας γίνει άλλη μέρα.

Μετά από δύο μέρες.. στο δρόμο.

ΒΡΑΧΕΙΑ. Τέτοια θα πρέπει να είναι η αδιαθεσία μας από εδώ και πέρα γιατί τέτοια θα είναι και η νοσηλεία μας.

Περαστικά μας.

Με κύρια χαρακτηριστικά την αλλαγή χρήσης για 13 νοσοκομεία της χώρας, τις μετατάξεις γιατρών, τη συνένωση κλινικών, αλλά και τη διοικητική ενοποίηση νοσηλευτικών ιδρυμάτων, αναρτήθηκε την Παρασκευή στην ιστοσελίδα του υπουργείου Υγείας, το…
Σχέδιο Αναδιάταξης του ΕΣΥ, με στόχο τη δημόσια διαβούλευση τις επόμενες δύο εβδομάδες.Οι πρώτες συνενώσεις αναμένεται να γίνουν από τα μέσα Σεπτεμβρίου, με στόχο 83 διοικητές να διοικούν στο εξής 133 νοσοκομεία. Στα νοσοκομεία που θα συνενωθούν με μεγαλύτερα, θα υπάρχει αναπληρωτής διοικητής. Στο σύστημα θα υπηρετούν στο εξής 31 διοικητές και αναπληρωτές λιγότεροι.Το Σχέδιο αναδιάταξης προβλέπει ότι πέντε νοσοκομεία σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη και οκτώ στην υπόλοιπη χώρα, μετατρέπονται σε μονάδες υγείας Πρωτοβάθμιας Φροντίδας, ή σε μονάδες εξειδικευμένης νοσηλείας.Συγκεκριμένα τα νοσοκομεία που αλλάζουν χρήση είναι τα εξής:1η ΥΠΕ Αθήνας: Γενικό Νοσοκομείο Πατησίων, Σπηλιοπούλειο «Αγία Ελένη» που θα λειτουργήσουν ως Μονάδες Χρονίων Παθήσεων, όπως αναπνευστικές, καρδιολογικές, μεταβολικές και άλλες παθήσεις.2η ΥΠΕ Πειραιά και νήσων: Γενικό Νοσοκομείο «Αγία Βαρβάρα»3η ΥΠΕ Θεσσαλονίκης: Νοσοκομείο Αφροδίσιων και Δερματικών Νόσων, Λοιμωδών5η ΥΠΕ Στερεάς Ελλάδας και Θεσσαλίας: Γενικό Νοσοκομείο Καρύστου, Κύμης τα οποία μετατρέπονται σε Μονάδες βραχείας νοσηλείας, συνεργαζόμενα με το Γενικό Νοσοκομείο Χαλκίδας.6η ΥΠΕ Πελοποννήσου: Γενικό Νοσοκομείο Κρεστένων, Ληξουρίου, Μολάων, Καλαβρύτων, Κυπαρισσίας7η ΥΠΕ Κρήτης: Γενικό Νοσοκομείο ΝεάποληςΤο σχέδιο προβλέπει μέχρι το τέλος του 2011 τη συνένωση περίπου 330 κλινικών και 500 εργαστηρίων στα δημόσια νοσοκομεία. Από την αρχή του νέου έτους θα προχωρήσει πιθανότατα η ένταξη στο ΕΣΥ του «Ντυνάν», του Αιγινητείου, του Αρεταίειου και του Ευγενίδειου.Στην περιοχή της Αττικής (1η Υγειονομική Περιφέρεια) θα γίνουν συνολικά 117 εσωτερικές συνενώσεις και μεταφορές κλινικών από το ένα νοσοκομείο στο άλλο.Συνενώσεις αναμένονται στον χειρουργικό και παθολογικό τομέα του ΚΑΤ, στο Ογκολογικό Νοσοκομείο Κηφισιάς, στον χειρουργικό τομέα του Γ.Ν.«Παμμακάριστος», στους παθολογικούς και χειρουργικούς τομείς και των 5 νοσοκομείων του ΙΚΑ, στον χειρουργικό τομέα στο «Κοργιαλένειο – Μπενάκειο» (Ερυθρός) και στους χειρουργικούς τομείς σε ΓΝΝΘ «Σωτηρία», στο ΓΝΑ «Ευαγγελισμός» και στο ΓΝΑ «Γ.Γεννηματάς».Συνενώσεις χειρουργικών και παθολογικών κλινικών θα γίνουν στα τρία νοσοκομεία Παίδων της πρωτεύουσας.Στην περιφέρεια Πειραιώς και νησιών (2η Υγειονομική Περιφέρεια-ΥΠΕ), στο Ασκληπιείο της Βούλας θα συνενωθούν 6 κλινικές χειρουργικού και παθολογικού τομέα, στο Θριάσειο θα συνενωθεί μία χειρουργική κλινική και στο ΠΓΝ «Αττικό» θα συνενωθεί επίσης άλλη μια χειρουργική.

Πως γίνεται η Επανάσταση;

Πώς γίνεται άραγε η επανάσταση; Ποιες είναι οι θεμελιακές βάσεις της επαναστατικής δράσης του ατόμου;

Πριν από μερικές μέρες προβλήθηκε στην ΝΕΤ μια εκπληκτική ταινία [Ναι, ναι, βάζει καλές ταινίες η ελληνική τηλεόραση, αργά μετά τα μεσάνυχτα!], Ο Κουρέας της Σιβηρίας, η ρωσική παραγωγή του Νικίτα Μιχάλκοφ. Η ταινία είχε ως θέμα τις περιπέτειες μιας Αμερικανίδας τυχοδιώκτριας με έναν Ρώσο αξιωματικό, με φόντο τη Ρωσία στα τέλη του 19ου αιώνα. Στο περιθώριο της βασικής πλοκής του έργου παιζόταν παράλληλα μια άλλη ιστορία: ο φακός μας μετέφερε με μικρά διαλείμματα σε ένα αμερικανικό στράτευμα των αρχών του 20ου αιώνα. Στην πρώτη σκηνή αυτής της παράλληλης ιστορίας, καθώς εξελίσσεται η εκπαίδευση της μονάδας, αναφέρεται ξαφνικά ο Μότσαρτ. «Που είναι ο Μότσαρτ;» αναφωνεί θυμωμένα ο άξεστος αμερικανός διοικητής που θεωρεί ότι πρόκειται για κάποιον στρατιώτη! «Ο Μότσαρτ είναι νεκρός», έρχεται η απάντηση. «Νεκρός;», ωρύεται επιτακτικά ο διοικητής που σε έξαλλη κατάσταση απαιτεί να μάθει: «Κι εγώ γιατί δεν το ξέρω; Γιατί δεν μου το είπε κανείς;». Μπροστά στη σιωπή των στρατιωτών, που φοβούνται περισσότερο να τον προσβάλλουν απαντώντας και αναδεικνύοντας έτσι την άγνοιά του παρά τον θυμό που προκαλεί η σιωπή τους, ο λοχαγός επιμένει να επιδεικνύει την εξουσία του ωρυόμενος. Τότε ένας ψηλός ξανθός στρατιώτης απαντά: «Ο Μότσαρτ είναι ένας σπουδαίος μουσικοσυνθέτης. Έχει πεθάνει εδώ και πολλά χρόνια».

Στην επόμενη σκηνή αυτής της μικρής παράλληλης ιστορίας οι άντρες της μονάδας μόλις έχουν ολοκληρώσει μία άσκηση και περιμένουν σε στάση προσοχής την εντολή του διοικητή ώστε να βγάλουν τις αντιασφυξιογόνες μάσκες που φορούσαν. «Μα φυσικά και γνωρίζω ποιος είναι ο Μότσαρτ», ξεκινά η αυτάρεσκη άρνηση της πραγματικότητας από τον πληγωμένο εγωισμό του διοικητή, για να καταλήξει: «Δεκάρα δεν δίνω για τον Μότσαρτ. Επαναλάβετε όλοι, δεκάρα δεν δίνω για τον Μότσαρτ, και βγάλτε τις μάσκες σας». «I don’t give a shit about Mozart», επανέλαβαν οι στρατιώτες και έβγαλαν τις μάσκες. Όλοι. Εκτός από έναν. «Εσύ γιατί δεν έβγαλες τη μάσκα σου;», ρώτησε ο διοικητής τον ψηλό ξανθό στρατιώτη με την μεταλλική μουσούδα αντί για πρόσωπο. «Γιατί εγώ δεν το είπα, κύριε». «Και γιατί δεν το είπες»; «Διότι ο Μότσαρτ είναι ένας σπουδαίος μουσικοσυνθέτης, κύριε». Τώρα θιγόταν το κύρος και η εξουσιαστική δεινότητα του διοικητή. «Δεν θα βγάλεις τη μάσκα αν δεν το πεις», ήταν η προσταγή του!

Πέρασαν μέρες, ίσως και βδομάδες, και ο στρατιώτης συμμετείχε κανονικά στην εκπαίδευση της μονάδας του ή εκτελούσε τα διάφορα καψόνια, φορώντας πάντα τη μάσκα. Ο διοικητής απορούσε μα και πείσμωνε. Ένα βράδυ πήγε σιγοπερπατώντας στον κοιτώνα των στρατιωτών για «να πιάσει στα πράσα» τον στρατιώτη που μετά βεβαιώτητας, όπως νόμιζε, θα τον παράκουε κατά τη διάρκεια του ύπνου. Με σιγανές κινήσεις τράβηξε το σεντόνι από το πρόσωπο, μα προς μεγάλη του έκπληξη αντίκρισε τη μεταλλική μουσούδα να κοιμάται. Όχι, ο στρατιώτης δεν παράκουσε, δεν έκανε «λούφα»? υπέμενε στωικά τις συνέπειες χωρίς να λέει αυτή την απλή φρασούλα που θα τον απάλλασσε από τη μάσκα.

Πέρασαν κι άλλες μέρες, ίσως και βδομάδες. Τώρα ο διοικητής άρχισε να απορεί, ίσως και να βασανίζεται από τη στάση αυτή. Ένα βράδυ πήγε ξανά στο κρεβάτι του στρατιώτη και τραντάζοντάς τον με αγωνία τον ξύπνησε για να τον ρωτήσει: «Μα γιατί δεν λες τη φράση να τελειώνουμε; Έχω χάσει τον ύπνο μου, δεν μπορώ άλλο αυτή την κατάσταση. Τι έχει αυτός ο Μότσαρτ τέλος πάντων»; Ο ψηλός ξανθός μασκοφόρος σηκώθηκε και του έκανε νόημα να τον ακολουθήσει. Τον πήγε στην αίθουσα ψυχαγωγίας του στρατοπέδου όπου υπήρχε ένα μεγάλο μαύρο πιάνο με ουρά. Κάθισε ο διοικητής σε μια καρέκλα? κάθισε και ο στρατιώτης πάνω από το πιάνο… Και με την μεταλλική αντιαισθητική μουσούδα να κρέμεται πάνω από τα πλήκτρα, άρχισε να γεμίζει ο χώρος με την μελωδία κάποιας σονάτας του Μότσαρτ. Προς στιγμήν, θα νόμιζε κανείς πως το πρόσωπο του διοικητή αγαλλίασε από συγκίνηση.

Η βασική πλοκή της ταινίας κοντεύει να τελειώσει. Μα σε αυτή την παράλληλη ιστοριούλα, ο στρατιώτης φορά ακόμη τη μάσκα του. Η εκπαίδευση της ημέρας τελειώνει, μα ο στρατιώτης υποχρεώνεται σε πολλούς ακόμη γύρους τρέξιμο γύρω από τον βράχο, εκεί ψηλά πάνω από τη θάλασσα. Κάτω από τον ήλιο ο στρατιώτης τρέχει χωρίς να διαμαρτύρεται, χωρίς να ιδρώνει. Τότε ο διοικητής αρχίζει να τρέχει από πίσω του, σχεδόν παρακαλώντας τον να πει την πολύτιμη φράση που θα τον απαλλάξει από τη μάσκα. Η πεισματική άρνηση του ψηλού ξανθού στρατιώτη είναι ένα ακόμη βασανιστικό χτύπημα για τον διοικητή που, μην αντέχοντας άλλο αυτό το μαρτύριο(!) του λέει με ξεψυχισμένη φωνή: «Ο Μότσαρτ είναι ένας σπουδαίος μουσικοσυνθέτης. Εντάξει; Βγάλε τώρα τη μάσκα σου»! Όμως, ο στρατιώτης συνεχίζει να τρέχει, ζητώντας απ’ τον διοικητή να το πει πιο δυνατά». «Ο Μότσαρτ είναι ένας σπουδαίος μουσικοσυνθέτης», φώναξε τώρα πιο δυνατά ο διοικητής. «Πιο δυνατά», είπε τώρα επιτακτικά ο στρατιώτης συνεχίζοντας να τρέχει πάνω στο πλάτωμα του βράχου. Τότε ο διοικητής σαν να κατάλαβε. Στάθηκε στην άκρη του βράχου και φώναξε με όλη του τη δύναμη προς κάθε κατεύθυνση: «Ο Μότσαρτ είναι ένας σπουδαίος μουσικοσυνθέτης. Ο Μότσαρτ είναι ένας σπουδαίος μουσικοσυνθέτης. Που να με πάρει ο διάολος αν υπάρχει μεγαλύτερος απ’ αυτόν»! Το ξέσπασμα ανακούφισης έφτασε σε όλο τα στράτευμα που ξεκουραζόταν κάτω από τον βράχο, σε όλους όσους ήταν μπροστά στην πρώτη σκηνή αυτής την ιστορίας. Και τότε ο ψηλός ξανθός στρατιώτης έβγαλε τη μάσκα του και, κουνώντας την ψηλά, συνέχισε να τρέχει πάνω στον βράχο. Και το πρόσωπό του ήταν χαρούμενο καθώς γελαστός συνέχιζε να τρέχει μέσα στην απελευθερωτική αύρα του θαλασσινού αέρα.

Έτσι γίνεται η επανάσταση!



από Νέλλυ Ψαρρού

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ;

Καθώς τα γεγονότα των ημερών τρέχουν κατηφορικά, έχω την εντύπωση ότι εμείς απλά τα
παρακολουθούμε να μας προσπερνούν.Η κριτική και η πρόταση αναμφίβολα είναι εργαλεία
στα χέρια, αλλά δεν πρέπει και αυτά κάποτε να κουνηθούν; Κοιτάμε με κυάλια συνήθως τα μα-
κρυνά αλλά αποφεύγουμε τα κοντινά που σε τελική ανάλυση ρε αδερφέ αυτά μπορούμε να
γκρεμίσουμε ή να στηλώσουμε। Το γκρέμισμα και το στήλωμα ανάλογα το σκοπό τους είναι
μέρη της οικοδομικής δραστηριότητας।Αφού κάπου το έχει ακούσει αυτό και ο Παπαντρέου,
ο γνωστός, και όλο λέει ότι θα θα θα φτιάξει, αλλά ελπίζω να σταματήσει να φτιάχνει γιατί κα-
ήκαμε। Μπορεί να έχει πρόβλημα με τις έννοιες, άρα μπορεί να είναι καλύτερα να του πούμε
να χαλάει, ποιός ξέρει;Πάντως είναι φοβερός διαιτολόγος।
Στα δικά μας ξανά τώρα। Μιάς και ο σύλλογος έχει συνέλευση στις 7Ιουλίου μήπως είναι
καλή ιδέα να καλέσει και ατομα από άλλους συλλόγους της περιοχής ώστε να φάμ... συγνώ-
μη, να συζητήσουμε ήθελα να πώ γιά θέματα που αφορούν όλους μας;
Η κίνηση στις παραλίες είναι ένα καλό θέμα γιά συζήτηση αλλά δεν είναι το μόνο। Πολύ
κόσμο μπορεί να τον ενδιαφέρει το κομπιούτερ, καμιά καινούργια αγροτική καλλιέργεια,
λέτε ο γιωργάκης σκόπιμα να μας πεινάσει ώστε να ψαχτούμε πάνω σε αυτό;Υπάρχει λοιπόν
μιά περίπτωση στις χίλιες να είναι ιδιοφυία, οι άλλες ενιακόσες ενενήντα εννιά όμως τι λένε;
Δεν είναι κρίμα να φεύγει έστω και ένα κιλό λαδιού ασυσκεύαστο, εκτός και προορίζεται
γιά χρήση καθ΄οδόν, πιθανά όλα, εδώ ο Γιωργάκης πρώτα έγινε πρωθυπουργός και μετά
ξεκίνησε να μάθει Ελληνικά।Αν πιέσουν όλοι οι σύλλογοι μαζί ίσως κατάφερναν να ξεκινήσει
κανένα πρόγραμμα σεμιναρίων με ποικίλο περιεχόμενο, ώστε να ξυπνήσουμε λίγο, δηλαδή
μας χρειάζετε ένα παγωμένο ντούζ μετά το Γιωργ.... μετά το καυτό ήθελα να πω।
Εσείς βλέπετε άλλο τρόπο να επιζήσει ότι θετικό κατάκτησε η πλατεία και μετά το προ-
σωρινό από ότι φαίνετε τέλος της, ραντεβού το Φτηνόπωρο πάλι, στη μικρή μας περιοχή;
Μην ξεχνάτε να βάλετε στο στόχο όταν παίζετε βελάκια μιά φωτογραφία του, ξέρετε, του
γυιού του Αντρέα και εγγονού του Γιώργου, να μη λέμε ονόματα....