Tania Cirilo

Περιβαλλοντική Κοινωνική Νοημοσύνη: Ζώντας σε αρμονία με το περιβάλλον

Συζήτηση με το διευθυντή της «Οργάνωση Γη» κ.Χ.Ζούρα

Τι είναι η Περιβαλλοντική Κοινωνική Νοημοσύνη;

Η Περιβαλλοντική Κοινωνική Νοημοσύνη, αποτελεί έναν διαφορετικό τρόπο αντίληψης και συμπεριφοράς, που βασίζεται στην ενημέρωση, εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση της κοινωνίας πάνω στα σύγχρονα περιβαλλοντικά προβλήματα, έτσι ώστε οι σύγχρονοι άνθρωποι να είναι σε θέση να εντοπίζουν και να υιοθετούν μέσα από την καθημερινή τους συμπεριφορά μια στάση ζωής ικανή να συνεισφέρει στη διαφύλαξη του περιβάλλοντος και ταυτόχρονα να συμβάλλει στην συλλογική ευημερία και την διαρκή άνοδο της ποιότητας ζωής.

Είναι η ώρα πια να συνειδητοποιήσουμε ότι η ευημερία του ανθρώπινου πολιτισμού εξαρτάται από τις “υπηρεσίες του οικοσυστήματος” όπως το νερό, ο αέρας, η βλάστηση, το έδαφος, η αλιεία, η ξυλεία κ.α. Τα δημόσια αυτά αγαθά δεν υπόκεινται φυσικά στους νόμους της αγοράς ούτε μπορούν να τιμολογηθούν αλλά μας προσφέρονται δωρεάν από τη φύση. Εξαιτίας αυτού, η απώλεια τους συχνά δεν προσμετράται με τους κοινούς όρους που λειτουργεί το σημερινό οικονομικό σύστημα και έτσι μπορεί να συνεχίζει αμείωτη και χωρίς να γίνεται εγκαίρως κατανοητό το μέγεθός της.

Η αύξηση του πληθυσμού, η αλλαγή των διατροφικών συνηθειών (ιδίως προς την κατεύθυνση των τροφών που απαιτούν δαπάνη μεγάλων ποσοτήτων φυσικών πόρων, όπως το κρέας των μαζικά εκτρεφόμενων ζώων), η αστικοποίηση και η διαρκής επέκταση των πόλεων (σήμερα το 50% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε αστικές περιοχές), η αλλαγή του κλίματος και πολλοί άλλοι παράγοντες, προκαλούν την ταχύτατη αφαίρεση φυσικών πόρων από τη γη, τη μείωση της βιοποικιλότητας και τη συνεχή υποβάθμιση των οικοσυστημάτων μας. Ακολούθως, αυτές οι αλλαγές επηρεάζουν μια σειρά από κοινωνικούς παράγοντες και δείκτες, όπως τα μοντέλα διαβίωσης και οι καταναλωτικές αξίες, με αποτέλεσμα ο σημερινός πολιτισμός να βαδίζει σε ένα εντελώς ασταθές έδαφος: δεν απειλείται μόνο η κοινωνική συνοχή, αλλά και η ψυχική υγεία του ατόμου και του συνόλου καθώς και το αίσθημα ασφάλειας. Όλα όσα επιζητεί δηλαδή ο άνθρωπος για να ζει αρμονικά με τον εαυτό του, τους συνανθρώπους του και τη φύση.

Υιοθετώντας μια φιλοσοφία που δεν θέτει στην κορυφή των σχέσεων μεταξύ ανθρώπου, φύσης και πλουτοπαραγωγικών πηγών τον άνθρωπο αλλά αποσκοπεί στην συνεργατική συμβίωση ανθρώπου και φύσης, είμαστε βέβαιοι ότι η ανθρωπότητα μπορεί να σχεδιάσει εξ αρχής το μοντέλο της παραγωγής και της κατανάλωσης, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η αειφορία της φύσης και των φυσικών πόρων και να διασφαλισθεί η ομαλή συνέχιση της προσφοράς των υπηρεσιών που παρέχουν τα οικοσυστήματα στην ανθρωπότητα.

Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την διάδοση της Περιβαλλοντικής Κοινωνικής Νοημοσύνης.

Πως μπορεί να διαμορφωθεί στην σύγχρονη δυτική κοινωνία;

Στην Οργάνωση Γη πιστεύουμε ότι μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την συλλογική εμπειρία που συγκεντρώσαμε ως ανθρώπινος πολιτισμός, από τις απαρχές της ιστορίας μέχρι σήμερα, για να δημιουργήσουμε έναν βιώσιμο, αισιόδοξο και πιο δίκαιο κόσμο.

Το πώς μπορεί να γίνει αυτό περνάει μέσα από συγκεκριμένες διόδους. Η πρώτη και σημαντικότερη δίοδος είναι η επανεκπαίδευση όλων μας σε νέες μορφές ανάπτυξης, με βάση την τοπική κοινωνική συνεργασία, τόσο σε ατομικό/οικογενειακό επίπεδο όσο και σε συλλογικό με την ανάπτυξη των τοπικών κοινωνιών.

Χρειαζόμαστε όμως επιπλέον:

· Την μετάβαση σε ένα εξ’ ολοκλήρου ανανεώσιμο μοντέλο παραγωγής ενέργειας, σε συνδυασμό με ένα μοντέλο κατανάλωσης που εξοικονομεί ενέργεια, διασφαλίζοντας παράλληλα υψηλή ποιότητα ζωής και ίσες ευκαιρίες για όλους.

· Ένα μοντέλο αειφόρου κατανάλωσης, με επιλογή αγαθών που έχουν μακρά διάρκεια ζωής, επαναχρησιμοποιούνται, ανακυκλώνονται, και το κυριότερο, είναι αγαθά που η διαδικασία παραγωγής τους δεν επιβαρύνει την γη.

· Εξασφάλιση της πρόσβασης όλων των ανθρώπων σε επαρκείς ποσότητες καθαρού νερού και τροφίμων, και επίσης σε βασική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και εκπαίδευση.

· Αναγνώριση και αποδοχή από το κοινωνικό σύνολο μιας νέας γενιάς δικαιωμάτων, των δικαιωμάτων της φύσης.

· Την επιστροφή των ανθρώπων της πόλης σε μία σχέση συχνής άμεσης επαφής με την γη.

· Συλλογική, μη προσωποκεντρική διακυβέρνηση.

· Πνευματική και συναισθηματική ανάπτυξη μέσω της κοινωνικής συνεργασίας και αλληλεγγύης.

· Αποδοχή και ενσωμάτωση της τέχνης στην καθημερινή ζωή.

· Συνεχή περιορισμός της βίας ως την τελική εξάλειψη της.

Ο στόχος μιας καλύτερης ζωής, που θα διασφαλίζει την αειφορία του ανθρώπινου είδους και της φύσης, είναι στο χέρι μας.

Ποιές είναι οι οικολογικές πρακτικές που μπορούμε να εφαρμόσουμε στην καθημερινή μας ζωή;

Εμείς προτείνουμε ορισμένες πολύ απλές και εύκολες αλλαγές στις καθημερινές μας διατροφικές και καταναλωτικές συνήθειες και βέβαια σε σχέση με την χρήση ενέργειας.

Το πρώτο σημαντικό βήμα έχει να κάνει με την διατροφή μας. Αποφεύγουμε την συχνή κατανάλωση κόκκινου κρέατος, ιδίως βοδινού, καθώς για την παραγωγή κάθε κιλού κρέατος απαιτείται δαπάνη πολύ μεγάλων ποσοτήτων δημητριακών και νερού.

Το δεύτερο είναι να επιλέγουμε για το τραπέζι μας εποχικά προϊόντα, διότι τα εκτός εποχής συνεπάγονται πρόσθετη κατανάλωση ενέργειας (πχ θερμοκήπια) και πρόσθετες εισροές φυτοφαρμάκων και χημικών λιπασμάτων. Ακόμη και αν μιλάμε για βιολογικά προϊόντα, πάλι θα πρέπει να θυμόμαστε ότι για τα εκτός εποχής προϊόντα καταναλώνεται περισσότερη ενέργεια για την παραγωγή τους.

Τρίτο βήμα, η κατανάλωση τοπικών προϊόντων, όσων δηλαδή παράγονται σε ακτίνα 200-300 χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας. Τα τοπικά προϊόντα δεν ξοδεύουν τεράστιες ποσότητες ενέργειας, ούτε συμβάλλουν με πρόσθετες εκπομπές αερίων θερμοκηπίου στην ατμόσφαιρα για να μεταφερθούν από μακριά, συχνά από την άλλη άκρη του κόσμου όπως συμβαίνει με τα μη τοπικά, ακόμη κι αν πρόκειται για βιολογικά προϊόντα.

Τέταρτο βήμα, αυτοκατανάλωση. Το να καλλιεργούμε στον κήπο μας τα λαχανικά μας και να μαζεύουμε τις ελιές από το ξεχασμένο λιοστάσι του παππού αντί να τις αφήνουμε να πέφτουν στην γη και να σαπίζουν, είναι πρακτικές εξαιρετικά μεγάλης σημασίας. Επίσης, σημαντική διάσταση της αυτοκατανάλωσης είναι να παράγουμε μόνοι μας κάποια προϊόντα από πρώτες ύλες, όπως πχ ζυμαρικά, μαρμελάδες, σαπούνι κα. Με την αυτοκατανάλωση εξοικονομούμε σημαντικούς ενεργειακούς πόρους, αλλά και πολύτιμους εδαφικούς και υδατικούς πόρους.

Περνώντας στην σφαίρα της κατανάλωσης, το αποφασιστικό βήμα που έχουμε να κάνουμε είναι να αποδεχθούμε την αξία πως ό,τι παλιώνει δεν είναι αναγκαστικά παλιό. Με άλλα λόγια, μπορούμε να διαλέγουμε τα αγαθά που αγοράζουμε να έχουν μακρά διάρκεια ζωής, να είναι επισκευάσιμα και βέβαια όταν χρειάζεται να τα επισκευάζουμε. Επίσης, όταν κάτι δεν μας χρειάζεται πια, όπως πχ ένα παιδικό έπιπλο, αντί να το πετάμε έστω και στην ανακύκλωση είναι προτιμότερο να το πουλάμε ως μεταχειρισμένο ή να το χαρίζουμε σε κάποιον άλλον. Μια παιδική κούνια μπορεί να έχει χρόνο ζωής μέχρι και 30 χρόνια, γιατί θα πρέπει να την «ανακυκλώνουμε» μόλις το παιδί μεγαλώσει;

Συμπληρωματικά , σε σχέση με την διαχείριση των υλικών, ισχύουν πάντα όσα το οικολογικό κίνημα προτρέπει να κάνουμε: Να προτιμάμε επαναχρησιμοποιούμενα υλικά, να ανακυκλώνουμε, να αποφεύγουμε αγορές με πολλές συσκευασίες και επισυσκευασίες, γενικά να μειώνουμε τον όγκο των απορριμμάτων μας.

Τέλος, σε σχέση με την ενέργεια, οι βιοκλιματικές παρεμβάσεις στο σπίτι έχουν πολύ μεγάλο αποτέλεσμα: μονώσεις στους τοίχους και τις ταράτσες, διπλά τζάμια και άλλες κτιριακές παρεμβάσεις. Δεν είναι όμως εφικτό, οικονομικά και πρακτικά να γίνουν τέτοιου είδους παρεμβάσεις από όλους. Όλοι όμως μπορούμε να φυτέψουμε μερικά φυτά στις μεσημβρινές προσόψεις των σπιτιών, να βάλουμε ανεμιστήρες οροφής αντί για air condition (αυτό και αν συμφέρει οικονομικά), να βάλουμε ηλιακό θερμοσίφωνα ή και φωτοβολταϊκά στην στέγη (υπάρχουν προγράμματα με ελκυστικές χρηματοδοτήσεις από τις τράπεζες).

Πέρα από το σπίτι, μια απλή αλλαγή που μπορούμε να κάνουμε είναι να ανταλλάξουμε οχηματοχιλιόμετρα που κάνουμε με ΙΧ είτε με το ποδήλατο – εφ’ όσον υπάρχουν επαρκείς συνθήκες οδικής ασφάλειας- είτε με το βάδισμα. Μισή – μία ώρα λιγότερο καθισιό στον υπολογιστή και αντικατάσταση με βάδισμα (επειδή φυσικά το βάδισμα χρειάζεται κάποιον χρόνο), είναι κάτι που μπορούμε όλοι να κάνουμε εύκολα, με ευεργετικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις από την μεγάλη εξοικονόμηση ενέργειας που θα επέλθει. Σε όλα αυτά, ας προσθέσουμε την δυνατότητα για περισσότερες μετακινήσεις με μέσα δημόσιας συγκοινωνίας, την αλλαγή του βενζινοκίνητου αυτοκινήτου με υβριδικό και γιατί όχι την από κοινού χρήση αυτοκινήτου με φίλους ή γείτονες.

Αν αυτές οι απλές πρακτικές εφαρμοστούν από όλους, οι ωφέλειες για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής θα είναι θεαματικές.

ΠΗΓΗ: in.gr

Ενδοδιάσταση

Μετά τις εξαίρετες περσινές εμφανίσεις τους,

πάλι μαζί γιά μιά βραδία, σήμερα στο asopitan.

Τάσος Σταματάκος - Θοδωρής Περδίκης
Ειρήνη Κυριακουλάκου - Αντώνης Ρουβέλας

ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ - ΜΠΟΖΑΣ 2011

 ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

προβολη  της γνωστης μουσικης ταινιας 

με εξακαναλο ηχο........

PINK FLOYD - THE WALL  dolby surround 5.1

Γκρεμίστε το τείχος!

Το άλμπουμ των Pink Floyd το 1979, The Wall, ήταν και θα είναι από τα αριστουργήματα της ροκ και της σύγχρονης μουσικής γενικά. Είναι ομοιογενές ως θέμα και αναζητεί τη βαθιά έννοια της ύπαρξης, μέσα σε μια κοινωνία τόσο ημιτελή όσο και η ανθρώπινη φύση. Το 1982 ο γνωστός Εγγλέζος σκηνοθέτης Alan Parker (Το Εξπρές του Μεσονυχτίου, Μπέρντι, Ο Δαιμονισμένος Άγγελος) συνεργάστηκε με τον frontman των Floyd, Roger Waters (που ανέλαβε το σενάριο) και δώσανε μια οπτική εκδοχή που, παρότι κάποιοι θέλουν να την αγνοούνε, είναι και η ίδια πολύ κοντά στο αριστούργημα.

Οι Floyd, γράφοντας το The Wall, επιλέξανε μια ακραία περίπτωση, από αυτές που έχτισαν τη Βρετανία, στη μεταπολεμική περίοδο. Συνδυάζουν την απώλεια από τον μεγάλο πόλεμο, με την αυστηρή μητέρα, το κακοστημένο εκπαιδευτικό σύστημα, τη σεξουαλική απελευθέρωση, την άνοδο των ειδώλων της μουσικής και της βίας και τελικά το απολυταρχικό καθεστώς, μια εύκολη εναλλακτική της ανθρωπότητας. Το πόσο έχουμε απομακρυνθεί από όλα αυτά, είστε σε θέση να αναλογιστείτε, κοιτάζοντας απλά το δέκτη της τηλεόρασης σας.

Υπόθεση

 Ο Πινκ μεγάλωσε με την υπερπροστατευτική του μητέρα αφού ο πατέρας του "έπεσε υπέρ πατρίδος" κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Πινκ, που είναι εθισμένος στα ναρκωτικά αποφασίζει να χτίσει ένα "τείχος" μεταξύ του ιδίου και του έξω κόσμου προκειμένου να προστατέψει τον εαυτό του από τον έξω κόσμο. Δυστυχώς όμως, όσους τοίχους και να υψώσει κανείς, ποτέ δεν θα είναι τελείως προστατευμένος...

Κριτική Σύνοψη

Ένα μεγαλούργημα ήχου και εικόνας. Η ταινία δεν προδίδει πουθενά το αυθεντικό άλμπουμ των Pink Floyd και ακολουθεί, κατά πόδας, τα σκληρά μηνύματα που εμπεριέχει. Είναι περισσότερο μια εμπειρία, ένα ταξίδι στον εσωτερικό μας υπαρξισμό, ένα τραγούδι που θα σιγοτραγουδάμε για καιρό. Μπορεί να σε σημαδέψει, μπορεί, ταυτόχρονα, να σε ξενίσει, να σε απωθήσει. Αν καταφέρεις να μπεις στο νόημα, ίσως βρεις λόγους να κλάψεις για τον ίδιο σου τον εαυτό. Ο Alan Parker σε μεγάλη φόρμα, κόβει και ράβει σκηνές και τραγούδια, σαν μαχαίρια στην καρδιά. Πέφτει, βέβαια, στο παράπτωμα της υπεροψίας και του επιτηδευμένου αριστουργήματος, αλλά η μεγαλομανία του είναι καλοδεχούμενη, όταν υπάρχει τόσο ζωντανό και ατόφιο υλικό.

Ηρεμήστε, καθίστε αναπαυτικά, πάρετε μια βαθιά ανάσα και αν νιώσετε πως κάτι σας ενοχλεί είναι απλά ένα μικρό τσίμπημα στη ψυχή.

Παίζουμε οικολογικά

.

'Ενα "εναλλακτικό" μουσικό video για το περιβάλλον, με τη συμμετοχή 77 καλλιτεχνών.

Παίζουμε οικολογικά.

Συνέντευξη του Ν.Λυγερού

Συνέντευξη του Νίκου Λυγερού στην ραδιοφωνική εκπομπή “Αφύλακτη διάβαση”
με τον Μίκη Κασάπη Τρίτο Πρόγραμμα ΡΙΚ
11/08/2011

από hellenicspace - ΣχΣ

Η ωραία και το τέρας

Στα εννέα χρόνια της ζωής της η Ρέιτσελ Μπέκγουιθ πρόλαβε να δωρίσει τρεις φορές τις κοτσίδες της. Η πρώτη φορά ήταν στα πέντε της: στο σχολείο πληροφορήθηκε πως μια οργάνωση (Locks of Love ή Κοτσίδες της Αγάπης) συγκέντρωνε μαλλιά για να φτιάχνει περούκες για παιδιά που πάσχουν από καρκίνο. Η Ρέιτσελ δεν δίστασε καθόλου. Εβαλε τη μητέρα της Σαμάνθα να την κουρέψει και μετά περίμενε να ξαναμεγαλώσουν τα μαλλιά της. Και τα έκοψε και πάλι. Η τρίτη φορά ήταν στις 23 Ιουλίου, την ημέρα που σκοτώθηκε σε τροχαίο: οι γονείς της δώρισαν τα όργανα της Ρέιτσελ μαζί με την τελευταία της κοτσίδα.
Είχε κλείσει τα 9 στις 12 Ιουνίου. Στους συγγενείς και τους φίλους είχε πει: «Αντί να μου κάνετε δώρο, δωρίστε 9 δολάρια σ' αυτούς που φτιάχνουν πηγάδια για όσους δεν έχουν πόσιμο νερό». Είχε ακούσει μια μέρα στην εκκλησία να μιλούν για τη λειψυδρία που απειλεί τον κόσμο και για την Charity: water, μία από τις πολλές μη κυβερνητικές οργανώσεις που συγκεντρώνουν κεφάλαια για ανθρωπιστικά προγράμματα που συνδέονται με το νερό. Και είχε αποφασίσει να κάνει κάτι, να μπει στη μέση. Με τη μητέρα της, ήρθαν σε επαφή με την οργάνωση. Στον ιστότοπο (www.charitywater.org) εξακολουθεί να υπάρχει η σελίδα της: «Σας παρακαλώ, βοηθήστε με. Στους δωρητές θα στείλουμε τη φωτογραφία των πηγαδιών και τις γεωγραφικές συντεταγμένες από το Google Earth. Ο στόχος μου είναι να συγκεντρώσω 300 δολάρια».
Η Ρέιτσελ ζούσε στο Σιάτλ, ένα παιδί της εποχής της, των ηλεκτρονικών υπολογιστών και του Google Earth. Ηταν τρελά ερωτευμένη με τον τραγουδιστή - είδωλο των παιδιών Τζάστιν Μπίμπερ, αν και η μητέρα της λέει πως δεν τολμούσε να το παραδεχτεί. Πιθανόν να είχε ζητήσει από τον Τζάστιν (ο οποίος είναι κι αυτός χορηγός της Charity: water) να βγάλει σε δημοπρασία έναν χορό μαζί του για να συγκεντρώσει λίγα ακόμη δολάρια για την έκκληση των γενεθλίων της, που είχε σταματήσει στα 280 δολάρια. Ομως τις τρεις ημέρες που η Ρέιτσελ πέρασε αναίσθητη στο κρεβάτι του νοσοκομείου, αφηγείται ο Νίκολας Κριστόφ στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», οι φίλοι της τής ψιθύρισαν στ' αυτί πως μπορεί να είναι ικανοποιημένη: οι δωρεές στο όνομά της είχαν ξεπεράσει κατά πολύ όχι μόνο τον στόχο της, αλλά και τα 50.000 δολάρια που είχε καταθέσει ο ίδιος ο Μπίμπερ. Στις 25 Ιουλίου, μετά την κηδεία, η μητέρα της έγραψε ένα ευχαριστήριο ποστ : «Ξέρω πως η Ρέιτσελ χαμογελάει!».
Μακάρι να γελούσε με τον τρόπο που σκέπτονται οι ενήλικοι, με τους μηχανισμούς της μετά θάνατον διασημότητας και με τον μικρό Σάιμον που έστειλε 5 δολάρια - «αν και ήθελα να δώσω περισσότερα, αλλά είμαι μόνον 8 ετών και αυτό είναι το εβδομαδιαίο χαρτζιλίκι μου». Ή και με τον κυνισμό μας, που θα κάνει κάποιους να πουν πως ήταν... η νταλίκα. Αν δεν σκοτωνόταν εκείνο το Σάββατο του Ιουλίου στον αυτοκινητόδρομο από μια νταλίκα που έπεσε πάνω στο αυτοκίνητο με το οποίο ταξίδευε η Ρέιτσελ με την οικογένειά της, τραυματίζοντας θανάσιμα μόνον εκείνη, ίσως κανείς να μη μάθαινε για την παράξενη γιορτή των γενεθλίων ενός κοριτσιού από την περιφέρεια του Σιάτλ. Τα χρήματα που συγκέντρωνε για να ανοίξουν πηγάδια στο Κονγκό ή το Μπανγκλαντές θα είχαν μείνει στα 280 και δεν θα είχαν ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο δολάρια. Ο Κριστόφ δεν θα είχε γράψει το εμπνευσμένο άρθρο του, στο οποίο αναγορεύει την Ρέιτσελ σε θετικό σύμβολο της πιο νέας γενιάς. Αν δεν ήταν εκείνη η νταλίκα, η Ρέιτσελ θα είχε βάλει μπροστά το νέο της σχέδιο έτοιμη να κόβει τις μπούκλες της ξανά και ξανά.



από τα ΝΕΑ

Trio

Φεύγοντας απ' τη Μονοβασιά

Πανάρχαιες ελιές, κούφιοι κορμοί συστραμμένοι˙
το δύστυχο σταχτί˙ το καπνισμένοι κίτρινο˙
ίσκιοι των σύννεφων στους απέναντι λόφους.

Ερχεται υπάκουο το μακρινό, σε κοιτάει απ' το πλάι˙
ξεχνάς εκείνο που 'θελες να του ζητήσεις˙ το χέρι σου
αφηρημένο περπατά στη μαλακιά ράχη του ζώου.
Ηταν αυτό; Και τι ήταν; Αντεστραμμένος χρόνος;

Οι γριές τυλίγουνε τα πόδια τους μ' εφημερίδες,
τα δένουνε με σπάγκους. Προφυλάξεις, προφυλάξεις, -
ω, σιωπηλή διάρκεια˙ καθόμαστε χάμου στο χώμα
μ' ένα καλάθι φραγκόσυκα, με το 'να παπούτσι του δρομέα, -
κι αυτή η επίμονη γυναίκα, η αποστεωμένη, η άγρια,
κάτω απ' το δέντρο, μες στην πεισμωμένη λάμψη,
κρατώντας στα δυο χέρια της το απαρηγόρητο βρέφος.
Τότε ακριβώς ήταν που μάθαμε πως τίποτα δεν είχε χαθεί.

γιάννης ρίτσος

από κόκκινη κίσσα - poema

ΠΛΥΤΡΑ -ΠΑΠΑΔΙΑΝΙΚΑ-ΑΣΩΠΟΣ

ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΑΣΩΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ

ο μιλτος πασχαλιδης στο ασωπιταν στις १०/8

την τεταρτη στις 10/8 θα εχουμε την ευκερια να ακουσουμε απο κοντα στο ασωπιταν τον μιλτο πασχαλιδη, ενα καλλιτεχνη που εχει διαγραψει την δικη του πορεια στο ελληνικο τραγουδι.

ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΑΡΕΑ: Η πρώτη δανειστική ποδηλατολέσχη στην Πλύτρα

Η πρώτη μας ποδηλατοβόλτα στη Λακωνία!

Μετά τη μετακόμιση της λέσχης μας από την πόλη της Αθήνας, είμαστε σχεδόν έτοιμοι για την πρώτη "αναγνωριστική" μας ποδηλατοβόλτα στο τοπίο και τους δρόμους του δήμου Μονεμβασιάς.

Συγκεκριμένα θα συναντηθούμε στην Πλύτρα του δημοτικής ενότητας Ασωπού το απόγευμα του Σαββάτου 6/8/2011 και θα κατευθυνθούμε στην παραλία του Μποζά διασχίζοντας τα χωριά Παπαδιανικα και Ασωπό. Εκεί μπορούμε να κανουμε στάση 45 λεπτων για ξεκούραση και καμιά βουτιά στα νερά της παραλίας και να αναχωρησουμε για το δρομο της επιστροφης για Πλυτρα στις 20:30, μετά το ηλιοβασίλεμα.

Η αποσταση της διαδρομης απο Πλυτρα εως παραλια Μποζα ειναι 10 χλμ. και διαρκει περιπου 45 λεπτα. Οσοι για οποιαδηποτε λογο δεν μπορειτε να ακολουθησετε τη διαδρομη της επιστροφης, μπορειτε φυσικα να τερματισετε τη βολτα σας στην παραλια Μποζα. Θα υπαρχει αυτοκινητο συνοδειας με δυνατοτητα μεταφορας 5 ποδηλατων.

Σας περιμένουμε μικρούς και μεγάλους με τα ποδηλατά σας, για να μοιραστούμε μαζί τη χαρά της πρώτης μας ποδηλατοβόλτας και να γνωριστούμε από κοντά , ώστε να διοργανώσουμε κι άλλες βόλτες στο μέλλον.

Μπορείτε να έρθετε ακόμα κι αν δεν έχετε ποδήλατο! Η "ΠΟΔΗΛΑΤΟΠΑΡΕΑ" θα αναλάβει να σας προμηθεύσει εντελώς δωρεάν από ένα ποδήλατο για να κάνετε τη βόλτα σας. Αρκεί να δηλώσετε έγκαιρα το ενδιαφέρον σας επικοινωνώντας μαζί μας. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

Προσυγκεντρωση για να κανονισουμε τις λεπτομερεις της βολτας μας θα γινει στις 18:45 το Σαββατο το απογευμα, στο γηπεδο της Πλυτρας, μπροστα στο μώλο. Παρακαλουμε για την εγκαιρη προσελευση σας , ωστε να τηρηθει το προγραμμα.

Παρακαλούμε πριν αποφασίσετε τη συμμετοχή σας διαβάστε προσεκτικά τους κανόνες της ποδηλατοβόλτας στη σελίδα ΔΡΑΣΕΙΣ και στη σελίδα ΘΕΜΑΤΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ

Πηγή: http://podilatoparea.blogspot.com/

Pina Bausch

Ένας σκηνοθέτης Wim Wenders.
Μία χορογράφος Pina Bausch.