ΘΕΡΙΝΟ ΣΙΝΕΜΑ - ΜΠΟΖΑΣ 2011

 ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2011

προβολη  της γνωστης μουσικης ταινιας 

με εξακαναλο ηχο........

PINK FLOYD - THE WALL  dolby surround 5.1

Γκρεμίστε το τείχος!

Το άλμπουμ των Pink Floyd το 1979, The Wall, ήταν και θα είναι από τα αριστουργήματα της ροκ και της σύγχρονης μουσικής γενικά. Είναι ομοιογενές ως θέμα και αναζητεί τη βαθιά έννοια της ύπαρξης, μέσα σε μια κοινωνία τόσο ημιτελή όσο και η ανθρώπινη φύση. Το 1982 ο γνωστός Εγγλέζος σκηνοθέτης Alan Parker (Το Εξπρές του Μεσονυχτίου, Μπέρντι, Ο Δαιμονισμένος Άγγελος) συνεργάστηκε με τον frontman των Floyd, Roger Waters (που ανέλαβε το σενάριο) και δώσανε μια οπτική εκδοχή που, παρότι κάποιοι θέλουν να την αγνοούνε, είναι και η ίδια πολύ κοντά στο αριστούργημα.

Οι Floyd, γράφοντας το The Wall, επιλέξανε μια ακραία περίπτωση, από αυτές που έχτισαν τη Βρετανία, στη μεταπολεμική περίοδο. Συνδυάζουν την απώλεια από τον μεγάλο πόλεμο, με την αυστηρή μητέρα, το κακοστημένο εκπαιδευτικό σύστημα, τη σεξουαλική απελευθέρωση, την άνοδο των ειδώλων της μουσικής και της βίας και τελικά το απολυταρχικό καθεστώς, μια εύκολη εναλλακτική της ανθρωπότητας. Το πόσο έχουμε απομακρυνθεί από όλα αυτά, είστε σε θέση να αναλογιστείτε, κοιτάζοντας απλά το δέκτη της τηλεόρασης σας.

Υπόθεση

 Ο Πινκ μεγάλωσε με την υπερπροστατευτική του μητέρα αφού ο πατέρας του "έπεσε υπέρ πατρίδος" κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Ο Πινκ, που είναι εθισμένος στα ναρκωτικά αποφασίζει να χτίσει ένα "τείχος" μεταξύ του ιδίου και του έξω κόσμου προκειμένου να προστατέψει τον εαυτό του από τον έξω κόσμο. Δυστυχώς όμως, όσους τοίχους και να υψώσει κανείς, ποτέ δεν θα είναι τελείως προστατευμένος...

Κριτική Σύνοψη

Ένα μεγαλούργημα ήχου και εικόνας. Η ταινία δεν προδίδει πουθενά το αυθεντικό άλμπουμ των Pink Floyd και ακολουθεί, κατά πόδας, τα σκληρά μηνύματα που εμπεριέχει. Είναι περισσότερο μια εμπειρία, ένα ταξίδι στον εσωτερικό μας υπαρξισμό, ένα τραγούδι που θα σιγοτραγουδάμε για καιρό. Μπορεί να σε σημαδέψει, μπορεί, ταυτόχρονα, να σε ξενίσει, να σε απωθήσει. Αν καταφέρεις να μπεις στο νόημα, ίσως βρεις λόγους να κλάψεις για τον ίδιο σου τον εαυτό. Ο Alan Parker σε μεγάλη φόρμα, κόβει και ράβει σκηνές και τραγούδια, σαν μαχαίρια στην καρδιά. Πέφτει, βέβαια, στο παράπτωμα της υπεροψίας και του επιτηδευμένου αριστουργήματος, αλλά η μεγαλομανία του είναι καλοδεχούμενη, όταν υπάρχει τόσο ζωντανό και ατόφιο υλικό.

Ηρεμήστε, καθίστε αναπαυτικά, πάρετε μια βαθιά ανάσα και αν νιώσετε πως κάτι σας ενοχλεί είναι απλά ένα μικρό τσίμπημα στη ψυχή.