Φοβάμαι τους ανθρώπους που εφτά χρόνια έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου– βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας «Δώστε τη χούντα στο λαό». Φοβάμαι τους ανθρώπους που με καταλερωμένη τη φωλιά πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου. Φοβάμαι τους ανθρώπους που σου 'κλειναν την πόρτα μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν. Φοβάμαι τους ανθρώπους που γέμιζαν τις ταβέρνες και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια κάθε βράδυ και τώρα τα ξανασπάζουν όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη και έχουν και «απόψεις». Φοβάμαι τους ανθρώπους που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν και τώρα σε λοιδορούν γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο. Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους. Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αυγή.
Υ.Γ. Άραγε θα βρεθεί κάποιος στο μέλλον (σε ποιό μέλλον άραγε?) να περιγράψει τόσο όμορφα την κατάντια της "σιωπηλής πλειοψηφίας" που στηρίζει ή σιωπά ή απέχει? Αντιγραφή από το blog της Συσπείρωσης Αριστερών Μηχανικών
Προφανώς όχι για το σαμιαμίδι που νοσταλγεί την χούντα προτείνω “Το τελευταίο μάθημα επί δικτατορίας”.
Πρόκειται για απόσπασμα από την τελευταία διάλεξη του Συνταγματολόγου Αριστόβουλου Μάνεση, πριν συλληφθεί το 1968 από το δικτατορικό καθεστώς, η οποία και δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του “Συνταγματική Θεωρία και Πράξη”.
-αμα υπαρχουν σημερα νεοι ανθρωποι που νοσταλγουν τετοια καθεστωτα ΤΙ ΝΑ ΠΩ.βεβαια αμα το αναλυσει κανεις χουντα εχουμε και σημερα αλλα με κοινοβουλευτικο μανδυα.που χειροτερα δεν γινεται για εμας τους νεωτερους.και οι παλαιοτεροι βεβαια ειχαν γνωρισει χουντες διαφορετικων μορφων προορισμων και στοχων.δεν ειναι κατι το φρεσκο ουτε το νεο για τον τοπο,γιατι μας εχει γινει τροπος και βιωμα ζωης ο ραγιαδισμος.ουτε ειναι ευκολα να αποβληθουν τα καταλοιπα της τουρκοκρατιας.
… για μία κότα
-
Ένα βράδυ ρώτησα τον πατέρα μου γιατί αυτός είναι δεξιός ενώ η μάνα
αριστερή. Είχα τελειώσει την αντιγραφή, είχα μάθει την ορθογραφία, σε λίγο
θα ξεκινούσ...
2η Εθελοντική Αιμοδοσία του έτους 2012
-
Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Μεταμόρφωσης, στο πλαίσιο ανάπτυξης της
εθελοντικής αιμοδοσίας, θα πραγματοποιήσει την Τετάρτη 21 Νοεμβρίου και ώρα
17.00 μμ. στην...
Ηχοι Rock 13/12/2010 playlist
-
Lose Your Delusions - Firebird Last Call For Alcohol - Hardcore Superstar
Whiskey-N-Water - Logneck Road All American Nightmare - Hinder Hell Yeah -
Black ...
Η προγραμματική διακύρηξη της "Υποτείνουσας"
-
*μιας πραγματικά ακηδεμόνευτης και αγωνιστικής δημοτικής κίνησης για το
Δήμο Σάμου*
*εδώ η προγραμματική διακύρηξη*
Εμπρός για τυποποίηση όλων των Σαμι...
6 σχόλια:
ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΓΙΟΡΤΗ ΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΝ ΔΕΝ ΝΤΡΕΠΟΜΑΣΤΕ
Μανώλης Αναγνωστάκης
Φοβάμαι
τους ανθρώπους που εφτά χρόνια
έκαναν πως δεν είχαν πάρει χαμπάρι
και μια ωραία πρωία –μεσούντος κάποιου Ιουλίου–
βγήκαν στις πλατείες με σημαιάκια κραυγάζοντας
«Δώστε τη χούντα στο λαό».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που με καταλερωμένη τη φωλιά
πασχίζουν τώρα να βρουν λεκέδες στη δική σου.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που σου 'κλειναν την πόρτα
μην τυχόν και τους δώσεις κουπόνια
και τώρα τους βλέπεις στο Πολυτεχνείο
να καταθέτουν γαρίφαλα και να δακρύζουν.
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που γέμιζαν τις ταβέρνες
και τα 'σπαζαν στα μπουζούκια
κάθε βράδυ
και τώρα τα ξανασπάζουν
όταν τους πιάνει το μεράκι της Φαραντούρη
και έχουν και «απόψεις».
Φοβάμαι τους ανθρώπους
που άλλαζαν πεζοδρόμιο όταν σε συναντούσαν
και τώρα σε λοιδορούν
γιατί, λέει, δεν βαδίζεις στον ίσιο δρόμο.
Φοβάμαι, φοβάμαι πολλούς ανθρώπους.
Φέτος φοβήθηκα ακόμα περισσότερο.
Το ποίημα «Φοβάμαι» γράφτηκε τον Νοέμβρη του 1983 και δημοσιεύτηκε στην εφημ. Αυγή.
Υ.Γ. Άραγε θα βρεθεί κάποιος στο μέλλον (σε ποιό μέλλον άραγε?) να περιγράψει τόσο όμορφα την κατάντια της "σιωπηλής πλειοψηφίας" που στηρίζει ή σιωπά ή απέχει?
Αντιγραφή από το blog της Συσπείρωσης Αριστερών Μηχανικών
οταν ξαναρθει η χουντα δεν θα ξερετε που να κρυφτειτε πολυτεχνειακηδες
οταν θα ξαναρθει η λογικη στους ανθρωπους δε θα ξερει που να κρυφτει το μισος...
Προφανώς όχι για το σαμιαμίδι που νοσταλγεί την χούντα προτείνω “Το τελευταίο μάθημα επί δικτατορίας”.
Πρόκειται για απόσπασμα από την τελευταία διάλεξη του Συνταγματολόγου Αριστόβουλου Μάνεση, πριν συλληφθεί το 1968 από το δικτατορικό καθεστώς, η οποία και δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του “Συνταγματική Θεωρία και Πράξη”.
http://ilesxi.wordpress.com/2011/10/07/το-τελευταίο-μάθημα-επί-δικτατορίας/
-αμα υπαρχουν σημερα νεοι ανθρωποι που νοσταλγουν τετοια καθεστωτα ΤΙ ΝΑ ΠΩ.βεβαια αμα το αναλυσει κανεις χουντα εχουμε και σημερα αλλα με κοινοβουλευτικο μανδυα.που χειροτερα δεν γινεται για εμας τους νεωτερους.και οι παλαιοτεροι βεβαια ειχαν γνωρισει χουντες διαφορετικων μορφων προορισμων και στοχων.δεν ειναι κατι το φρεσκο ουτε το νεο για τον τοπο,γιατι μας εχει γινει τροπος και βιωμα ζωης ο ραγιαδισμος.ουτε ειναι ευκολα να αποβληθουν τα καταλοιπα της τουρκοκρατιας.
Δημοσίευση σχολίου