Για τις αγροτικές κινιτοποιήσεις ακολουθήστε τον παρακάτω σύνδεσμο
Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τα πνευματικά δικαιώματα για εικόνες ,φωτογραφίες ,κείμενα και βίντεο ,πού αναρτώνται στο παρόν ιστολόγιο,ανήκουν αποκλειστικά στούς δημιουργούς τους
5 σχόλια:
Επιτελους......
Επιτελους...
ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ ΠΑΙΔΙΑ.ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΕΝΩΜΕΝΟΥΣ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΥΝΤΟΠΙΤΕΣ ΜΟΥ.ΒΕΒΑΙΑ Η ΑΠΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΠΟΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΑΙΣΘΗΤΗ Κ ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΒΕΒΑΙΑ ΕΜΦΑΝΕΙΣ.ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ Κ ΠΑΛΙ
Ενας Αγωνας Αχρωμος ανεξαρτητος Αγροτικος.Συνειδητοποιησαμε πια οτι οι αγροτες μονοι μας πρεπει να προσπαθησουμε να διεκδικησουμε κ να επιλυσουμε την αδικη φορολογιση και εξαθλιωση που πανε να μας επιβαλλουν.Δυστυχως ολη η Ελλαδα βρισκεται σε κριση.Μη ξεχναμε ομως ολοι την καταγωγη μας και οτι χαρη σ αυτο το ευλογημενο επαγγελμα μορφωθηκαμε και μεγαλωσαμε.Με χαροποιει η εικονα- που αμ τι αλλο θα αφησουμε παρακαταθηκη στα παιδια μας-οι γονεις τους για πρωτοι φορα ενωμενοι κ απολιτικοι.Καλη συνεχεια και καλο κουραγιο.
Η χρονική στιγμή κατά την οποία εκδηλώνεται το αγροτικό κίνημα είναι δύσκολη από την άποψη οτι δεν ευνοούνται ανατροπές της πολιτικής που ακολουθείται, όχι μόνο στον ελληνικό αλλά και στον ευρωπαικό χώρο, είναι όμως ιδανική για συντονισμό των κοινωνικών δυνάμεων σε κοινή θέση και δράση, μιας και οι λύσεις που προβάλλουν ρεαλιστικά, επιβάλλουν ως βάση τους κοινούς στόχους και την ομαδική προσπάθεια.
Η επαρχία, ενώ θα μπορούσε να είναι μια διέξοδος, το φως στο τούνελ, για την ελληνική οικονομία, με την υπερφορολόγηση όχι μόνο αποκλείεται ως διέξοδος για τους άνεργους και άλλους δυσαρεστημένους, αλλά γίνεται και δύσκολο έως αδύνατο να κρατηθεί από τους ίδιους τους αγρότες που έχουν χαμηλά εισοδήματα.
Προφανώς, ο αγώνας είναι μονόδρομος, αν ο αγρότης θέλει να διατηρήσει κάποιο ικανοποιητικό επίπεδο διαβίωσης, αν θέλει να εξασφαλίσει το μέλλον του και το μέλλον των παιδιών του.
Αυτό που ξεφεύγει όμως από τον άμαθο σε αγώνες αγρότη, είναι, πρώτον, ότι η έπαρση από μόνη της σπάνια οδηγεί σε επιθυμητά αποτελέσματα και δεύτερον, ότι οι κινητοποιήσεις γίνονται ευκαιρία κομματικής εκμετάλλευσης από κάποιους πολιτικούς τυχοδιώκτες.
Αυτό γίνεται-δυστυχώς- προφανές και σήμερα, όπως άλλωστε σε άλλες κινητοποιήσεις. Μην ξεχνάμε ότι το κίνημα της πλατείας σήκωσε σε ποσοστά και ακροδεξιά μορφώματα, με αποτέλεσμα να πνίγεται η πολυφωνία και η ελεύθερη εκδήλωση της σκέψης του καθενός, που μπορεί μέσα από τον διάλογο να οδηγήσει σε μια σύνθεση δυναμική και αποτελεσματική.
Η κρίση, ή μάλλον η πολιτική με την οποία αυτή προκλήθηκε και αντιμετωπίστηκε, έχει θέσει σε αιχμαλωσία τον αγρότη αλλά και τον άνεργο, τον χαμηλόμισθο και άλλους με αποτέλεσμα να πνίγεται η ζωντάνια οχι μόνο της επαρχίας αλλά και όλης της κοινωνικής ζωής. με άλλα λόγια κολυμπάμε σε κινού μενη άμμο.
Μας υπερφορολογούν, μας τσακίζουν οικονομικά, οι εκπρόσωποί μας όμως στο στουρνάρι και τον χαροχάρη εξάντλησαν την αγωνιστικότητά τους θέλοντας να προβάλλουν σοβαρότερα-κομματικά- παιχνίδια όπως το τι είπε η βουλευτίνα και αν έλεγε αλήθειες. Θελημένα ή όχι αυτό έχει κομματικές προτεραιότητες. Λυπάμαι που το λέω αλλά τις κορώνες του υπερκομματικού δεν μπορεί να τις διεκδικεί κάποιος κομματοποιημένος, τουλάχιστον χωρίς επιχειρήματα.Αλλωστε, μην ξεχνάμε ότι έρχονται και εκλογές.
Θέλω με κάθε τρόπο να προωθήσω την ελεύθερη έκφραση όποιου συμμετέχει, όποιου νοιώθει την δυσκολία όχι μόνο στην τσέπη του αλλά και στην έκφρασή του.Ενοχλούμε όμως όταν επιδεικτικά κάποιοι το βάζουν στα πόδια ότον παίρνουν το λόγο οι αντίθετοι, για να μας θυμήσουν οτι δεν επιτρέπουν παρεκλήσεις. Ευτυχώς που δεν έχουν τη δύναμη να ποινικοποιήσουν την ελεύθερη έκφραση.
Αν το αγροτικό κίνημα δεν αποκτήσει την αυτονομία του, αν ο κάθε συμμετέχων δεν αποκτήσει πρωτοβουλία και διάθεση γιά σκέψη και συμμετοχή, το αγροτικό κίνημα θα καταλήξει να γίνει ένα ασήμαντο συμβάν. Δεν θα είναι όμως ασήμαντες οι επιπτώσεις αυτής της αποτυχίας.
Είναι μεγάλο κρίμα, ένα τόσο γοητευτικό και πρωτόγνωρο κοινωνικό σαλτάρισμα, να έχει δεθεί με τις αλυσίδες της μιζέριας και της προσωπικής προβολής από τα γεννοφάσκια του.Είναι κρίμα επίσης, οτι ενω ευνοεί η συγκυρία την κατανόηση του αγροτικού προβλήματος από τους μη αγρότες, το ίδιο το κίνημα να αυτο-απομονώνεται προσπαθώντας να παρουσιάσει το πρόβλημά του ως μοναδικό, μη κατανοώντας οτι το πρόβλημα είναι κοινό .
Οι ιδιαιτερότητες του κάθε κλάδου είναι προφανείς, οι κοινοί στόχοι και οι κοινές ελπίδες, επίσης προφανείς. Αρα το πρόβλημα γίνεται πολιτικό, μιας και οι ομάδες που συνθέτουν τον κοινωνικό ιστό, οφείλουν να δράσουν όχι πλέον συντεχνιακά, αλλά ομαδικά, αρκεί να συντονίσουν τη δράση τους.
Ισως είμαι λίγο ασαφής, γιατί άνοιξα πολλά θέματα ανεξάντλητου βάθους, αλλά πιστεύω οτι αν δεν τα δούμε δεν μπορούμε να έχουμε πολύ θετικά αποτελέσματα.
Ας κάνουμε την αυτοκριτική μας και ας προχωρήσουμε.
Δημοσίευση σχολίου