GARY MOORE: ΠΕΘΑΝΕ Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΚΙΘΑΡΙΣΤΑΣ (4/41952 – 6/2/2011)

                                

Ήταν τα ξημερώματα της Κυριακής 6 Φεβρουαρίου, που ο δεξιοτέχνης κιθαρίστας βρέθηκε νεκρός στην Costa del Sol της Ισπανίας , όπου και έκανε διακοπές, με τα αίτια θανάτου αδιευκρίνιστα (η νεκροψία θα γίνει αυτές τις μέρες στη Μαγιόρκα).

Ο Moore γεννήθηκε στο Μπέλφαστ της Βόρειας Ιρλανδίας, στις 4 Απριλίου 1952. Ξεκίνησε τη μουσική του καριέρα πολύ μικρός – αγόρασε την πρώτη του, χιλιοταλαιπωρημένη ακουστική κιθάρα στην ηλικία των οκτώ και μια λίγο καλύτερη στα δέκα τέσσερα. Εμαθε να παίζει με το δεξί, αντιγράφοντας άλλους κιθαρίστας, ενώ ήταν, στην πραγματικότητα, αριστερόχειρας! Όπως και τόσοι άλλοι, μυήθηκε στο rock’n’roll αρχικά ακούγοντας τον Elvis Presley και μετά τους Beatles. Βλέποντας από κοντά τον Jimmy Hendrix και τους Bluesbreakers του John Mayall να παίζουν στη μικρή του πόλη, στα μέσα του ’60, γνώρισε τον πλούσιο κόσμο της blues. Η τέχνη της κιθάρας, μέσα στα πλαίσια της blues, όπως την άκουσε από τον μαγικό Peter Green, έδωσε τροφή στο εκκολαπτόμενο ταλέντο του Moore και, σύντομα, τον ανέδειξε σ’ ένα παιδί – θαύμα της μουσικής.

Ο Peter Green, μάλιστα, ο κιθαρίστας των Fleetwood Mac, βοήθησε σημαντικά στο χτίσιμο της καριέρας του Moore – το χρέος αποδόθηκε και με το παραπάνω, όταν ο Gary κυκλοφόρησε, το 1995, το άλμπουμ «Blues for Greeny», αποτελούμενο αποκλειστικά από συνθέσεις του Green, έναν από καρδιάς φόρο τιμής στον μέντορά του. Στην ηχογράφηση ο Moore χρησιμοποίησε τη διάσημη κιθάρα Les Paul του Green, την οποία και αγόρασε αργότερα ώστε, όπως είπε ο Green, «ν’ αποκτήσει ένα καλύτερο σπίτι…».

Το πρώτο αξιομνημόνευτο συγκρότημα του Moore, οι Skid Row, εξασφάλισαν  ένα συμβόλαιο με τη δισκογραφική του CBS το 1970. Ο Gary είχε, ήδη,  εγκατασταθεί στο Δουβλίνο και είχε γίνει φίλος με τον Philip Lynott, που  αποτελούσε και τη φωνή των Skid Row μέχρι πριν την υπογραφή του  συμβολαίου. Ο Gary ηχογράφησε τρία άλμπουμ με το συγκρότημα, προτού  αποχωρήσει από τους Skid Row για να κάνει σόλο καριέρα. Αυτό δεν κράτησε  πολύ, μια και ο Gary γρήγορα ξανασυνδέθηκε με τον Philip Lynott, ως  αντικαταστάτης του Eric Bell στους Thin Lizzy. Αν κι έμεινε στο  συγκρότημα για σχετικά μικρό διάστημα, επέστρεψε και πάλι στο line-up  τους 1977 και ξανά, για τελευταία φορά, το 1978, για την περιοδεία  «Black Rose».

Η σόλο καριέρα του Gary ξεκίνησε ουσιαστικά το 1979, με το υποβλητικό κι εξαιρετικά επιτυχημένο single «Parisienne Walkways», που συνδύαζε τη μελωδική blues κιθάρα του Gary με τη μελαγχολική φωνή του Philip Lynott. Το single μπήκε στο βρετανικό Top 10 τον Απρίλιο της ίδιας χρονιάς και το άλμπουμ που ακολούθησε, με τίτλο «Back on the Streets» έγινε επίσης δεκτό με ενθουσιασμό.  Μια επανασύνδεση με τον Philip Lynott το 1985, είχε ως καρπό το δυνατό single «Out in the Fields». Επειτα ο Gary εξερεύνησε τις κέλτικες ρίζες του με το άλμπουμ «Wild Frontier» (1987), αλλά στην πραγματικότητα έφτασε στο απόγειο της δημιουργικότητάς του το 1990, με το άλμπουμ «Still Got the Blues», το οποίο γνώρισε τεράστια κριτική κι εμπορική επιτυχία. Τόσο σε αυτό, όσο και στο επόμενο άλμπουμ του, «After Hours», συμμετείχαν θρύλοι της blues –και όχι μόνο- μουσικής, όπως οι Albert King, B.B. King, Albert Collins και George Harrison, κι είναι απόδειξη του τεράστιου ταλέντου του Gary ότι στάθηκε επάξια δίπλα σ’ αυτές τις ιστορικές φιγούρες.

Ανήσυχος μουσικά τα επόμενα χρόνια τον βρίσκουν πάντα να αναζητεί το επόμενο βήμα του μέχρι που τον Αύγουστο του 2005, ο Moore ξανασυναντήθηκε με τους παλιούς του φίλους, τους Thin Lizzy, για μία και μοναδική συναυλία στο Δουβλίνο.

Την αναρτηση μας εδωσε ο Γιωργος ο Σακκαρης.