ΔΙΑΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ, ΞΑΝΑ.

Πριν από μερικές εβδομάδες ανακοινώθηκε η γέννηση ενός ανθρώπου με τον οποίο
ο πλανήτης ξεπέρασε τα 7.000.000.000. Ενα γεγονός που πρέπει να μας προβληματίσει
σχετικά με το μέλλον όχι μόνο όλου του πλανήτη που είναι μάλλον θεωρητική προσέγγιση,
αλλά και της τοπικής κοινωνίας στην οποία ζει ο καθένας γιατί αυτό μπορεί να επηρεάσει
άμεσα τη ζωή μας.
Πολλές χώρες από αυτές που αναπτύσσονται με γρήγορους ρυθμούς είναι πληθυσμιακοί γίγαντες, Κίνα, Ινδία και Βραζιλία είναι περίπου το 40% τοα παγκόσμιου πληθυσμού,και
αυτό μας βεβαιώνει ότι ένα από τά μεγαλύτερα μελλοντικά προβλήματα θα είναι το διατροφικό. Ηδη η τιμή πολλών αγροτικών προιόντων ακολουθεί ανοδική πορεία παρά την κρίση σε ένα μεγάλο μέρος του κόσμου. Η ζήτηση θα αυξηθεί σε όλα τα προιόντα και καλό θα είναι αυτό να μας προβληματίσει σοβαρά, γιατί μπορεί να μας γεμίσει με την ελπίδα που σπανίζει στην εποχή μας.
Η Ελληνική γη είναι πραγματικά ευλογημένη. Ελάχιστα αγροτικά προιόντα δεν μπορουν να καλλιεργηθούν με επιτυχία σε αυτή, ενώ ο μικρός σε έκταση κλήρος ευνοεί την καλλιέργεια πολλών διαφορετικών ειδών και όχι της μονοκαλλιέργειας. Το μοναδικό κλίμα και η τεράστια ποικιλία της γης μας της προσδίδουν μοναδικό ανταγωνιστικό πρεονέκτημα που μπορεί να την καταστήσει έναν από τους σημαντικότερους διατροφικούς τροφοδότες σε παγκόσμιο επίπεδο αρκεί να κερδίσει την ποιότητα, ήδη την έχει σε παλλά είδη, και την πιστοποίηση.
Είχα σε παλαιότερη ανάρτησή μου υποστηρίξει ότι οι σύλλογοι, όλοι οι σύλλογοι της περιοχής μαζί, πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες ώστε να ξεκινήσει η ενημέρωση
σε πρώτο στάδιο γύρω απότις δυνατότητες που υπάρχουν και τις προοπτικές που ανοίγονται σε αυτό το τομέα. Σε συνεργασία και με τους αγροτικούς συνεταιρισμούς
μπορεί να ασκηθεί η πίεση που απαιτείται ώστε να ξεκινήσουν κάποια σεμινάρια αρχικά, όπως αυτό του Ευάγγελου Βλαχάκη, και κατόπιν δοκιμαστικές νέες καλλιέργειες που θα δώσουν την προοπτική που λείπει.
Σε αυτό επιμένω ξανά γιατί νομίζω ότι αν η χώρα μας επιμείνει στην αγροτική παραγωγή θα κερδίσει το στοίχημα επειδή μπορεί πολύ γρήγορα να παράγει υψηλής ποιότητας προιόντα, ανταγωνιστικά σε παγκόσμιο επίπεδο χωρίς καμία υπερβολή.
Νομίζω ότι ο Πολιτιστικός Σύλλογος δεν βγαίνει έξω απότις αρμοδιότητές του όταν
επεκτείνει τη δράση του και σε άλλους τομείς, άλλωστε η συνεχής επέκταση είναι σημάδι ζωής όταν μάλιστα οι άλλοι φορείς επιεικώς κοιμούνται.
Επιμένω στη Διασυλλογικότητα ως τονωτική κίνηση που ίσως είναι ικανή να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα και όλοι ξέρουμε ότι μετά από λίγο καιρό αυτά γίνονται βούρκος.
Λέτε να είμαστε ήδη μέσα στο βούρκο και να μην το έχουμε καταλάβει;