Ντουουττ.. ντουουττ..Εξαφάνηση bloggers.
Ακούν στα ονόματα souks, kats69,satsok,le papillon,tonia,teo,ashurbanipal.
Τελευταία εμφανισή τους ήταν στα πεδία σχολιασμών σε άσχετες φάσεις.
Οποιος τουs δεί να ειδοποιήσει γρήγορα το πλησιέστερο ηλεκτρονικό portal.
14 σχόλια:
Καλό, καλό...
Ζητώ συγνώμη για την αιφνίδια εξαφάνισή μου αλλά ο χρόνος είναι αρκετά περιορισμένος.
Θα "χτυπήσω" πάλι την κατάλληλη στιγμή....
Και είχαμε ΜΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑ....
Στους ψηφοφορους ποιου κομματος εχει την μεγαλύτερη αποδοχή ο Π.Καμμενος συμφωνα με την αναλυση της δημοσκοπησης της VPRC?? ...Εκπληξη?? Μαλλον οχι... Ειναι τελικα όλα τοσο μπερδεμενα!!! Θραύση λοιπον κανει μεταξύ των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ όπου οι θετικές γνώμες εκτοξεύονται στο 49%! (αντιστοιχα εχει θετικη γνωμη γι αυτον το 21% της ΝΔ, 15% του ΠΑΣΟΚ και 26% του ΚΚΕ)
Και είχαμε ΜΙΑ ΦΑΓΟΥΡΑ... (για τον Καμμένο)
Η ΕΞΕΔΡΑ ΤΟΥ ΤΡΟΜΟΥ
Το 1650 ο ισπανός ζωγράφος Ντιέγκο Βελάσκεθ (Diego Velázquez 1574-1655) δημιουργεί ένα αριστουργηματικό έργο: το πορτραίτο του Πάπα Ιννοκέντιου του 10ου . Ο Πάπας με λευκό ένδυμα και πορφυρή ατλαζένια εσθήτα, απεικονίζεται ενδεδυμένος όλη την έπαρση της ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, κάτι που μπορεί να εκληφθεί, είτε ως μεγαλείο, είτε ως όνειδος. Το ίδιο αμφιλεγόμενη είναι και η έκφρασή του: διορατικός ή πανούργος, ρεαλιστής ή υπολογιστής, ηγέτης ή τύραννος αλλά οπωσδήποτε πρόσωπο υπεράνω της ανθρώπινης ευτέλειας. Η μεγαλοφυΐα του Βελάσκεθ κατορθώνει με αυτόν τον τρόπο να διαστείλει την εκδίκησή του προς τους πλούσιους χορηγούς του στο διηνεκές.
Το 1953 ο Φράνσις Μπέικον (Francis Bacon) με οκτώ πίνακές του θα επιχειρήσει να μεταγράψει, να ανασκευάσει, να επαναδιατυπώσει ως περιεχόμενο το έργο του Βελάσκεθ. Κάνει αυτό που αργότερα ο Γκυ Ντεμπόρ θα πραγματοποιεί ως detournement (εκτροπή).
Ο πίνακας του Μπέικον απεικονίζει, σε δεύτερο επίπεδο, τον πάπα Ιννοκέντιο Ι' καθισμένο σ' έναν χρυσοποίκιλτο θρόνο, έντρομο, να κραυγάζει με το ερεβώδες στόμα του που περιβάλλεται από μια ιδιαίτερα τονισμένη οδοντοστοιχία. Το πρώτο επίπεδο του πίνακα διατρέχεται από ένα πυκνό πλέγμα κατακόρυφων γραμμών. Μια πρόχειρη ματιά μπορεί να αφήσει την αίσθηση ότι το θέμα αιωρείται μπροστά σ' ένα πολύ σκοτεινό φόντο. Όμως το κλειδί του πίνακα βρίσκεται στο πλέγμα των κατακόρυφων γραμμών που μας αποκαλύπτουν ότι ο Πάπας δεν αιωρείται, αλλά βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση. Ο τρόμος του, είναι ο τρόμος του βαρυτικού κενού. Είναι ο τρόμος της εξουσίας όταν διαπιστώνει ότι ο κούφιος ήχος που ακούει δεν προέρχεται από τα αδεία δωμάτια του κάστρου της αλλά είναι η αντήχηση του εσωτερικού της κενού.
Μέχρι χτες οι φιγούρες των ανδροειδών της πολιτικής εξουσίας μου έμοιαζαν με τον πίνακα του Βελάσκεθ: για κάποιους μοχθηρές ύαινες για κάποιους αγαθοεργοί Σαμαρείτες. Σήμερα που πληροφορούμαι τα σχέδια διαφυγής τους, τις χιλιάδες των πραιτοριανών τους και τα οχυρωματικά τους έργα, είμαι βέβαιος ότι, έρημοι κι απρόσωποι, με όλες τις βαρύγδουπες πόζες τους στην εξέδρα της παρέλασης δεν καταφέρνουν παρά να αναπαριστούν με όλα τα νοήματα τον πίνακα του Μπέικον.
Ο φόβος φαίνεται ν’ αλλάζει πλευρά και ίσως η φυλακή να μην είναι πια απ’ την δική μας πλευρά του τείχους.
Εδώ μπορείτε να δείτε τον πίνακα του Βελάσκεθ: http://paulcorio.blogspot.com/2007/06/paintings-i-like-pt-8.html
Και εδώ του Μπέικον:
http://www.artquotes.net/masters/bacon/paint_study.htm
Υ.Γ. Η προηγουμένη ανάγνωση των δύο έργων είναι προσωπική δηλαδή απολύτως υποκειμενική και επομένως δεν καλώ κανένα να την ενστερνιστεί.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ «ΠΑΡΕΛΑΣΗ» ΤΗΣ ΛΟΥΛΑΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
…………
Ναι... Τι γυρεύουν τα σκυλιά στην παρέλαση; Ξεμπουκάρουν συνέχεια και τελειωμό δεν έχουν . Θα 'ναι καμιά εκατοστή... Τα σέρνουν στη μέση της πλατείας. Τα στριμώχνουν κολλητά το ένα με το άλλο... Δεν έχω δει ποτέ τέτοιο πράγμα!
Η χωροφυλακή. Προχώρησαν με τ' άλογά τους προς τα κει. Αν βέβαια είναι η χωροφυλακή... Δεν είμαι πια βέβαιος, δεν καταλαβαίνω τις στολές τους...
Περίμενε... Πάλι αυτοί οι άνθρωποι σπρώχνονται και θέλουν να περάσουν κάτω απ' τα σκοινιά... Ήσυχα - ήσυχα... Ε, συ, κύριε, με τη τραγιάσκα πού πας, μέσα - μέσα. Και συ χοντρή, που μου θες να σταθείς πρώτη - πρώτη, κι εσύ, κι εσύ, μπρος γρήγορα στη θέση σας... Χα! Τα προσκοπάκια ξέρουν τη δουλειά τους. Το κάρο άρχισε να κυλάει σιγά, ξεπρόβαλε ολόκληρο - δε βλέπω καλά - μ' εμποδίζουν αυτοί πάνω στ' άλογα. Δεν είναι κάρο!... Ζωή! Είναι ένα κλουβί, ένα μακρόστενο κλουβί πάνω σε ρόδες, και μέσα πρέπει να είναι ζώα, γιατί πηδούν αρπάζονται απ' τα κάγκελα... Πάλι αυτοί με τ' άλογά τους!... Είναι, είναι άνθρωποι! Ζωή! Κουβαλούν ανθρώπους μέσα στο κλουβί!
Αυτοί που είναι μέσα είναι όλοι ακρωτηριασμένοι... Άλλος χωρίς πόδια, άλλος χωρίς χέρια.. Κι ένας χωρίς κεφάλι! Θε μου! Δεν κάνω λάθος, είναι χωρίς κεφάλι... Κι ωστόσο ο λαιμός του σαλεύει...
……………….
Υ.Γ. Με τα δυο αυτά σχόλια στην συγκεκριμένη ανάρτηση θέλω να υπαινιχθώ το συνωμοτικό σύνθημα: Κάτω το blog των bloggers – Ζήτω το blog των σχολιαστών.
σας πλαγιοκοπεί* όμως και την ζημιούλα σας την κάνει!
*[μαζί και με τον Καρατζαφέρη όσο νάναι..ε;!..και έτσι αύριο-μεθαύριο θα παρακαλάται τους ίδιους, και τους εχθρούς σας (Πασόκους) για (ξανα)συνεργασίες κλπ. κλπ...και ένα σωρό άλλα φαιδρά!!!]
...για την φαγούρα σου Σούκς το προηγούμενο σχόλιο!. Kανoνικά έπρεπε να μπεί ακριβώς κάτω απο το δικό σου αλλά παρεμβλήθει εντελώς ξαφνικά ο Allo.. ξενύχτης κι αυτός!!!
την καλησπέρα μου, μάλλον καλημέρα μου Allo..!
..και βέβαια να συμπληρώσω πάντα εκπληκτικός ο Allo..
τα σέβη μου! εκπληκτικά σχόλια!!!
Ανώνυμε 3 η ώρα το πρωί που γράφεις τα πολιτικού περιεχομένου σχολιάκια σου απασχολώνας το μισοκοιμισμένο σου μυαλό με Καμμένους και καρατζαφέριδες,πασόκους και καθίκια* δεξιούς, είναι μια καλή ώρα να χρησιμοποιήσεις τα στοιχεία της φύσης(σκοτάδι, ησυχία κτλ)για να γκρεμίσεις έστω και για λίγο τον γεμάτο πολιτικά συνθήματα τοίχο του συνειδητού σου, και να αφήσεις την σκέψη σου να πλυμμηριστεί με πιο ρομαντικά και πιο ουσιώδη για την υπαρξή σου θέματα.
*ο χαρακτηρισμός δόθηκε σε μια προσπάθεια να καταρίψω τον συσχετισμό που μου κάνεις με την συγκεκριμένη πολιτική παράταξη.
οχι το [καθηκια] δεν ειναι η σωστη εκφραση.πουλημενα τομαρια ειναι το ορθο.[για τους δυο πρωτους]
..πολιτικως εννοω[για φατριες]οχι για προσωπα.
Το έργο του Βελάσκεθ και του Μπαίηκον,βαθειά ψυχογραφικό, απεικονίζει το δράμα της ψυχής ενός ατόμου της εξουσίας κάτω από τη ματιά του καλλιτέχνη. Ως γνωστόν ένας καλλιτέχνης τέτοιου επιπέδου θεάται τα πρόσωπα με μιά ευρύτερη και βαθύτερη ματιά, τέτοια που δεν στοχεύει μόνο στην αποκάλυψη του ψυχικού κόσμου ενός συγκεκριμένου ατόμου το οποίο άλλωστε δεν γνώριζαν αλλά στο ξεδίπλωμα της δραματικότητας μιάς κατηγορίας ανθρώπων οι οποίοι φαινομενικά ζουν αρμονικά, ενώ κάτω από ένα οξυδερκές μάτι απομυθοποιούνται και έτσι ξεβράζεται στα μάτια του θεατή η εσωτερική τους ανασφάλεια και η ψυχική τους αγωνία. Στον πραγματικό κόσμο όμως, οι πολιτικοί μας δεν έχουν επίγνωση της δραματικότητας καθώς ως εκφραστές μιάς πολιτικής συμπεριφοράς που στοχεύει στη διατήρηση της στρεβλής και άδικης κοινωνικής δομής, έχουν κατορθώσει να απομονώσουν τις ανθρώπινες ευαισθησίες που εμποδίζουν το έργο τους. Ετσι οι πιθανές ανασφάλειες ή αδυναμίες τους σκεπάζονται από τη σκιά της- δήθεν-αποτελεσματικότητας. Η ακριβής προβολή της καλλιτεχνικής ματιάς στον πολιτικό στίβο μπορεί να προκαλέσει μιά επικίνδυνη διαστρέβλωση, όπως είναι δηλαδή η παρουσίαση του έντρομου ατόμου που ασκεί εξουσία, κρύβοντας τον πραγματικά φοβισμένο άνθρωπο, τον άνθρωπο του μόχθου, τον άνεργο, τον αδικημένο.Αυτοί που καλύπτονται πίσω από στρατούς και κιγκλιδώματα, δεν φοβούνται περισσότερο από αυτόν που δεν έχει να πάρει γάλα στο παιδί του, απλά διαχειρίζονται με ψυχρότητα την εξουσία τους χρησιμοποιόντας όλα τα μέσα που τους παρέχει ο νόμος και όχι μόνο.Νομίζω ότι τοποθετόντας τον φόβο και το δράμα στη σωστή του πλευρά μπορούμε να δικαιολογήσουμε την απουσία δυναμικής αντίστασης και να μην συμμεριστούμε υπερβολικά τις καλλιτεχνικές ευαισθησίες προς αυτούς που ασκούν εξουσία. Άλλωστε δεν είναι λίγες οι φορές που οι φορείς εξουσίας επιστράτευσαν βιαιότερους τρόπους άσκησής της όταν ένοιωσαν την απειλή πάνω από το κεφάλι τους. Αυτό όμως δεν είναι φόβος. Είναι χρήση των όπλων προ του κίνδυνου.
Παράλειψή μου που δεν αναφέρθηκα στη θετική -δημιουργική προσέγγιση των έργων.
Το σκότωσα το-ώντας!
Δημοσίευση σχολίου