Μικρές στιγμούλες ευτυχίας μόνο.
Μην περιμένετε τίποτε άλλο. Μη νομίσετε ποτέ ότι ευτυχία είναι κάτι παραπάνω.
Τρίτη 14 Απριλίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Τα πνευματικά δικαιώματα για εικόνες ,φωτογραφίες ,κείμενα και βίντεο ,πού αναρτώνται στο παρόν ιστολόγιο,ανήκουν αποκλειστικά στούς δημιουργούς τους
14 σχόλια:
Πολυ καλο το βιντεο!
ΚΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ Η ΞΕΦΤΙΛΑ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΥΠΟΒΙΒΑΣΜΟΣ ΜΑΣ
Ευτυχεις οσοι η καρδια τους γνωρισε το παθος της φιλιας.Μονο αυτη ξερει να κανει την μοναξια λιγοτερο θανασιμη και τη ζωη υποφερτη."Παναιτ Ιστρατι"
Πολυ καλο.
Ευτυχια ειναι κατι που ισως να μην ζησουμε ποτε…
Αξιζει το κοπο ομως να την αγγιξουμε εστω και στο ελαχιστο…
Ευτυχια ειναι
να πετας, να πετας, να πετας,
και να προσγειωνεσαι στο κορμι της Μακρυπουλιας.
Με τα λεφτά δεν αγοράζεις την ευτυχία- νοικιάζεις όμως όση θες.
Katapliktiko video Le PAPILLON !!!!!
I eutuxia einai kati pou tipota kai kaneis den mporei na mas to dosei. Mono emeis mporoume na to vroume mesa mas, tora. Emeis, kai kanenas allos, eimaste oi dimiourgoi tis zois mas.
To mistiko einai sto teleutaio meros tou video: "Prosexe tis skepseis sou, ginontai lexeis....................................................................................................prosexe ton xaraktira sou, ginetai pepromeno"
Καλο το βιντεο.Πολυ καλη μουσικη!
Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ: Ευτυχια ειναι να ταξιδευω με τη φρεγατα του Le PAPPILON, κι ας τραβαω και το κουπι σεις.
Διορθωνω:ρε σεις.
Μαζοχα!!!!
ρε μύγα θα σκάσης.....!!!!
ΤΕΤΟΙΕΣ ΩΡΕΣ ΤΕΤΟΙΑ ΛΟΓΙΑ
ή
Η Επανεφεύρεση της Ευτυχιας.
Όταν ο Σαιν Ζυστ (στην αναφορά του της 8ης Βεντόζ του επαναστατικού έτους 2 = 1791) διατύπωνε την φράση :« η ευτυχία είναι μια καινούργια ιδέα για την Ευρώπη », διατύπωνε ουσιαστικά την πεμπτουσία της αρχόμενης Μοντερνικότητας. Η ευτυχία, αυτή η νέα εννοιολογική επικράτεια -τελείως ακατανόητη στην κουλτούρα του μεσαίωνα- στην φράση του Σαιν Ζυστ περιγράφεται αφ΄ ενός ως πολιτικό πρόταγμα αφ΄ εταίρου συγκεφαλαιώνει εν σπέρματι το σύνολο των απολαύσεων που επιτέλους είναι επιτρεπτές στους αστούς. Η πολιτική οντολογία της ευτυχίας θα συρρικνωθεί σταδιακά στην επιθυμία του μοντέρνου ανθρώπου να εγκιβωτισθεί στον ιδιωτικό του κήπο των ηδονών με την εγγύηση του αστικού κράτους στο οποίο δεν θέλει να συμμετέχει - θέλει μόνο την (αφηρημένη) αντιπροσώπευσή του. Αυτή η κίνηση από το πολιτικό- δημόσιο στο ιδιωτικό-ηδονιστικό θα οδηγηθεί στην φαντασιακή κορύφωση της Μοντερνικότητας: την «Κοινωνία της Αφθονίας». Καθώς η πορεία αυτή μετατρέπει την ευτυχία σε εμπράγματο ισοδύναμο, αναδύεται η μελαγχολική ματαίωση της ικανοποίησης στον αντίποδα της πληρότητας που είχαν υποσχεθεί. Όσο το πλήθος των μικροαποκτημάτων αυξάνεται μέσα από το αφηνιασμένο shopping therapy τόσο η ψευδαισθησιακή ευφορία από την συσσώρευση προϊόντων μόδας που έμοιαζε να παρηγορεί, ακολουθείται από κατάθλιψη ισοδύναμης έντασης, σαν εξόφληση χρέους.
Η καθόλου ανεπίκαιρη εικόνα του χριστουγεννιάτικου δέντρου της πλατείας Συντάγματος οπού μέσα στον κλοιό των ΜΑΤ κρέμονταν τα πλαστικά στολίδια σε αγαστή συγκατοίκηση με τα σκουπίδια που ευρηματικοί ακτιβιστές πρόσθεσαν στο διάκοσμο, συμβολοποιουσε με εξαιρετικό τρόπο ότι τα σκύβαλα της ρηχότητας που βγήκαν στον αφρό γίνονται σταδιακά ορατά. Η δυσανεξία που το βασίλειο της ασημαντότητας παρήγαγε ξεχειλίζει στους δρόμους μαζί με τους ιθαγενείς που αντάλλασαν κομμάτια της ζωής τους με μπιχλιμπίδια. Και η παιδική διαπίστωση: «Ο Βασιλιάς είναι γυμνός» παραφράζεται στο «το αντικείμενο του καταναλωτικού παραληρήματος στερείται ουσίας». Ότι πετάχτηκε στους κάδους ήταν για πέταμα εξ αρχής. Η ευτυχία πρέπει να επανεφευρεθεί μακριά από τις συσκευασίες περιτυλίγματος, το Life Style και το πρωτόκολλο των «must»
Δημοσίευση σχολίου